Trend, który niepokoi nawet Novaka Djokovica: jak pickleball podbija świat i rzuca wyzwanie tenisowi

Novak Djokovic wyraził szczere zaniepokojenie, gdy powiedział: „Tenis jest w niebezpieczeństwie. Jeśli nie będziemy ostrożni, wszystkie kluby tenisowe zostaną przekształcone w kluby padla i pickleballa”. Kontrowersyjny globalny sportowiec nie przegapił ogromnej popularności, jaką te trendy sportowe obecnie cieszą się.

Pickleball został nazwany „najszybciej rozwijającym się sportem w USA”. Nie jest to do końca dowód jego jakości, biorąc pod uwagę, co jeszcze rozwija się w USA w dzisiejszych czasach, ale to już inna historia.

Ten sport był jednym z odkryć podczas pandemii COVID, kiedy ludzie w końcu mieli dość pieczenia chleba bananowego i szukali czegoś, co mogłoby zabić czas. Ale pickleball, coś w rodzaju mieszanki tenisa, badmintona i tenisa stołowego, nie jest tylko jednym z tych niezliczonych modnych sportów, które zostaną zbiorowo zapomniane i popadną w zapomnienie po krótkim lecie. Można przewidzieć, że w średnim okresie więcej osób będzie grało w pickleball niż w tenisa.

Pickleball jest grany w północno-zachodnich Stanach Zjednoczonych od sześciu dekad, ale dopiero w ostatniej dekadzie wyszedł ze swojego niszowego statusu: w ciągu ostatnich czterech lat liczba graczy wzrosła o ponad 300 procent. To bezprecedensowy boom.

Noszą go również wielkie nazwiska. Wśród licznych celebrytów-fanów są Taylor Swift i Leonardo DiCaprio. Andre Agassi, były gwiazdor tenisa, mówi: „Dopóki będę mógł chodzić, będę grał w pickleball”.

Ogólnie rzecz biorąc, kilku tenisowych gigantów odkryło ten sport dla siebie. A niektórzy z nich zarabiają przyzwoite pieniądze na trasie pickleball, której pula nagród rośnie co roku. Nie brakuje kapitału – wśród obrzydliwie bogatych ludzi, którzy zainwestowali w drużyny pickleball, są Tom Brady i Kim Clijsters w Las Vegas, gwiazda koszykówki Kevin Durant w Brooklynie i Heidi Klum w Chicago.

Najlepsi gracze to byli tenisiści Jack Sock, Donald Young i Eugenie Bouchard. Sock, lat 32, w 2018 r. zajmował 8. miejsce w światowym rankingu ATP i zarobił ponad 11 milionów dolarów w nagrodach pieniężnych w swojej karierze. Obecnie zajmuje 12. miejsce w rankingu pickleball i zarabia kilkaset tysięcy dolarów rocznie dzięki swojej nowej karierze.

Bouchard, 31 lat, dotarła do finału Wimbledonu w 2014 r. i wkrótce potem awansowała na 5. miejsce w tenisie. Obecnie jest 12. w pickleballu i pewnym zakładem — niedawno stoczyła pojedynek ze Steffi Graf i jej mężem Andre Agassim w meczu pokazowym w Las Vegas.

Jak zawsze, gdy jakiś fenomen przedostaje się do głównego nurtu i kultury popularnej, sępy szybko krążą, by wycisnąć z niego parę dolarów: Hollywood właśnie zakończyło kręcenie filmu o pickleballu „The Dink”, który zostanie wydany w 2026 roku. W rolach głównych: Ben Stiller, John McEnroe i Andy Roddick.

W Europie zainteresowanie również rośnie, choć w bardziej niespiesznym tempie. Sport ten zmaga się nieco z nie do końca fikcyjnym oskarżeniem, że jest to rodzaj rozwodnionej wersji tenisa, zmodyfikowanej kilkoma sztuczkami, aby uczynić ją dostępną dla osób starszych i tych, powiedzmy, o ograniczonej mobilności.

Ale w Szwajcarii również widać postępy: na przykład w Bazylei w marcu otwarto halę o powierzchni 2000 metrów kwadratowych. Magnus Stedile-Foradori, prezes Szwajcarskiego Stowarzyszenia Pickleballa, mówi, że w kraju jest ponad tysiąc aktywnych graczy.

Jednak stowarzyszenie ma obecnie nieco poniżej 400 członków. Limit 1000 członków ma zostać zniesiony w 2026 r. – i nie tylko dla prestiżu: aby zostać uznanym za oficjalną dyscyplinę sportową przez Szwajcarski Związek Olimpijski i Federalny Urząd Sportu, potrzebuje co najmniej 1000 aktywnych członków i 20 klubów z co najmniej dwóch regionów językowych. Ułatwiłoby to wiele rzeczy – między innymi od tego momentu na siłowniach w całym kraju pojawiłyby się oznaczenia. W miarę regularne włączanie do sportów szkolnych mogłoby spowodować eksplozję popularności pickleballa.

Stedile-Foradori jest przekonany, że te cele zostaną osiągnięte w ciągu roku. Mówi: „Otrzymujemy ogromną liczbę zapytań i ledwo nadążamy z odpowiedziami”. Mówi również o operatorach obiektów tenisowych, którzy przekształcają niektóre ze swoich kortów w korty do pickleballa. Powierzchnia jednego kortu tenisowego może pomieścić cztery korty do pickleballa – jeden można wynająć za około 35 franków za godzinę.

Wydaje się, że potrzeba istnieje. Cedric Meury z Zurich Pickleball Club, na przykład, mówi, że w Zurychu popyt znacznie przewyższa podaż. „Jedną z mocnych stron tego sportu jest to, że nie wymaga wiele. Można gdzieś rozstawić siatkę i to wystarczy”. To właśnie ta demokratyzacja niepokoi Djokovica i tenisowych purystów.