„Gegant”: Roald Dahl antysemita, a Josep Maria Pou gigant
- Autor Mark Rosenblatt
- Tłumaczenie Joan Sellent
- Adres Józef Maria Mestres
- Scenografia Sebastià Brossa
- Szatnia Nidia Tusal
- Błyskawica Ignasi Camprodon
- Przestrzeń dźwiękowa Jordi Bonet
- Tłumacze Josep Maria Pou, Victòria Pagès, Pep Planas, Clàudia Benito, Aida Llop, Jep Barceló, Víctor G. Casademunt (głos)
- Miejsce Teatre Romea, Festiwal Grec w Barcelonie
Latem 1983 roku Roald Dahl , uznany autor „Matyldy” i „Charlie i fabryka czekolady” , kończy redagowanie „Czarownic”, ale nie może usiedzieć w miejscu. Po trzydziestu latach rozstał się z aktorką Patricią Neal , dręczy go hałas prac budowlanych w domu, a w recenzji „God Weeps”, ilustrowanej książki Tony’ego Cliftona o wojnie w Libanie z 1982 roku, odwiedza go amerykański redaktor, który prosi go o ponowne rozważenie ataków na Izrael. Dahl potępia masakrę ludności cywilnej dokonaną przez wojska Ariela Szarona (żałosna nazwa Sabry i Czatili). Pisarz nie zamierza przepraszać; obstaje przy faktach, które sprawiły, że „wszyscy zaczęliśmy nienawidzić Izraela”.
Josep Maria Pou uosabia Dahla, który broni swoich osądów – nawet jeśli są błędne – w opozycji do głównego nurtu społeczeństwa anglosaskiego. Pou, który, niczym w „ Orsonie Wellesie (z poważaniem) ” i „ Ojcu ”, z niezwykłą intensywnością uwydatnia człowieczeństwo człowieka, który na starość czuje się zdezorientowany i ekscentryczny.
Oprócz antysemickich poglądów Dahla, Rosenblatt porusza odwieczny dylemat oddzielenia osobowości autora, która bywa skrajnie nikczemna, od geniuszu jego dzieła. „Gigantyczny” Pou ma znakomitych odpowiedników w osobach Pepa Planasa (Toma Maschlera, brytyjskiego redaktora Dahla); Clàudii Benito (amerykańskiej redaktorki); Victòrii Pagès jako Liccy, jego partnerki; Aidy Llop , pokojówki; i Jepa Barceló , ogrodnika.
„Gigant” Marka Rosenblatta to ważne dzieło teatralne, które uzasadnia trzy nagrody Lawrence'a Oliviera, w tym nagrodę dla najlepszego spektaklu roku 2025. Kontrowersje Dahla z jego redaktorami – obaj pochodzenia żydowskiego – ilustrują mechanizmy retoryczne, które maskują antysemityzm – niemal zawsze z lewej strony – pod krytyką (militarystycznego) stylu życia w Państwie Izrael. Dahl, którego Rosenblatt przedstawia w tym tekście, przed masakrą dokonaną przez organizację terrorystyczną Hamas 7 października 2023 roku, analizuje niechęć do syjonizmu, aż do ujawnienia (dziedzicznej) demonizacji Żydów. Dwie i pół godziny gigantycznego teatru, aby zrozumieć, o czym mówimy.
ABC.es
