Ketanji Brown Jackson zrobiła coś genialnego i nowego w swoim największym sprzeciwie kadencji
W ciągu ostatnich kilku lat konserwatywna superwiększość Sądu Najwyższego stała się coraz bardziej biegła w manipulowaniu prawną doktryną „pierwotnego zamiaru”, aby zapewnić wyniki korzystne dla Partii Republikańskiej, jak to miało miejsce wiele razy w tej kadencji. Podczas gdy postępowi prawnicy nie odnieśli wielkiego sukcesu w tamowaniu tego krwawienia, jeden sędzia, Ketanji Brown Jackson, był szczególnie biegły w układaniu podwalin pod przyszły sąd, w którym oryginalizm będzie czymś więcej niż tylko cynicznym narzędziem do osiągania konserwatywnych celów. Pod koniec tej kadencji Jackson pokazała, dlaczego jest specjalistką w tej dziedzinie, błyskotliwie starając się rozszerzyć zakres tego, czyj pierwotny zamiar jest widziany i rozważany przez Sąd Najwyższy, na graczy, którzy od dawna byli niewidoczni. Jackson poprosiła sąd, aby rozliczył się z poglądami i pracą wolnych czarnoskórych w Ameryce przedwojennej i powojennej, rozważając znaczenie i moc 14. poprawki. Ten ruch był zadziwiającą korektą terminu tonącego w wyrachowanych, zorientowanych na partie manewrach nad prawowitym osądem.
Kiedy konserwatywna większość Sądu Najwyższego zasadniczo wybebeszyła federalną ustawę , która umożliwia Amerykanom pozywanie rządu federalnego, gdy ich prawa obywatelskie są naruszane, jako część orzeczenia zezwalającego stanom na pozbawienie Planned Parenthood funduszy, skłonili się ku tej zwykłej, bardzo wąskiej interpretacji amerykańskiej historii, znanej jako oryginalizm . W swoim sprzeciwie wobec opinii większości w sprawie Medina v. Planned Parenthood , Jackson ujawnia nowy sposób uprawiania oryginalizmu, który może pewnego dnia zmienić cały krajobraz prawny, jak zauważyli prawnicy i politolodzy dla Slate.
W Medina Julie Edwards, beneficjentka Medicaid w Południowej Karolinie, chciała otrzymać opiekę medyczną od Planned Parenthood, ale nie mogła, ponieważ stan chciał wykluczyć klinikę ze swojego programu Medicaid, ponieważ oprócz usług ginekologicznych Planned Parenthood oferuje również aborcje. Edwards argumentowała, że jest to naruszenie przełomowegofederalnego statutu znanego jako Sekcja 1983 , który umożliwia Amerykanom ubieganie się o ulgę w sądach federalnych w przypadku naruszenia ich praw konstytucyjnych. Kongres najwyraźniej włączył Sekcję 1983 do klauzuli wydatków Medicaid, która daje pacjentom prawo do ubiegania się o opiekę medyczną od „dowolnego dostawcy”, który jest „kwalifikowany do wykonania” „żądanych usług”.
Gdy Sąd Najwyższy orzekł na korzyść Karoliny Południowej, potwierdzając, że klauzula wydatków Medicaid nie ustanawia jasnego i jednoznacznego prawa do zezwalania na prywatne pozwy za naruszenie sekcji 1983, sędzia Clarence Thomas złożył opinię równoległą opisującą zamiar dalszego pozbawienia sekcji 1983. Twierdził, że sąd powinien zbadać możliwość składania przez Amerykanów federalnych roszczeń dotyczących praw obywatelskich, argumentując, że sekcja 1983 „powstała jako wąska ustawa z ery Rekonstrukcji”, która jest obecnie stosowana w zbyt szeroki sposób.
Thomas twierdził, że w momencie, gdy Kongres uchwalił Sekcję 1983, przyciągnął „niewielką uwagę lub debatę”, co jego zdaniem jest dodatkowo potwierdzone faktem, że w ciągu pierwszych 50 lat od jej uchwalenia rozstrzygnięto tylko 21 pozwów na podstawie ustawy. „Kiedy sądy rzeczywiście zajmowały się sprawami z Sekcji 1983, interpretowały ustawę wąsko”, napisał Thomas.
Jackson zwróciła uwagę na ograniczoną znajomość historii amerykańskiej przez Thomasa, zauważając, że przytoczył on tylko kilka pozwów z końca XIX wieku, które w większości dotyczyły sporów o rządowe emerytury i zatrudnienie. Jackson wskazała na inne debaty odbywające się w tym samym czasie, znane jako Konwencje Kolorowych . Były to spotkania polityczne, na których czarni Amerykanie organizowali się na rzecz sprawiedliwości rasowej, debatując nad bieżącymi problemami. Czyniąc to, otworzyła drzwi dla autentycznych oryginalistów, aby poszerzyć zakres tego, kogo Sąd Najwyższy bierze pod uwagę — czy liczą się tylko starzy, martwi, biali mężczyźni, którzy mieli monopol na władzę we wczesnej Ameryce, czy też cały kraj.
Jackson powołał się na Konwencję Kolorowej Ludności Stanu Karolina Południowa z 1865 r., aby pokazać, że „prawa” były rozumiane szerzej, niż twierdził Thomas: „„Prawo” jest definiowane jako słuszne roszczenie, własność lub prawny tytuł, jaki dana osoba ma do czegokolwiek”.
„To ciekawe wykorzystanie historii” – powiedział Jamelle Bouie, felietonista New York Times, Dahlii Lithwick i Markowi Josephowi Sternowi ze Slate podczas wydarzenia Amicus na żywo SCOTUS Breakfast Table na koniec kadencji . „To nie tylko patrzenie na to, co dzieje się w legislaturze i otaczanie ludzi władzą, ale stwierdzenie, że wspólne zrozumienie obejmuje całkiem sporą grupę Amerykanów, których głosy zasługują na to, by być częścią miksu”.
Thomas wygodnie przedstawił swój argument, skupiając się wyłącznie na wąskiej grupie białych mężczyzn kontrolujących sądownictwo, w dużej mierze nieobjętych problemami praw obywatelskich tamtych czasów. Tymczasem Konwencje Kolorowych były przedmiotem tych problemów i debatowały nad ich wpływem, o czym świadczą petycje podpisane i wysłane do tych samych komisji kongresowych, które opracowywały ustawodawstwo na okres po wojnie secesyjnej, w tym 14. poprawkę. Ci czarni Amerykanie, jak sugeruje Jackson, są tak samo częścią „oryginalnej” historii naszego narodu, jak biali mężczyźni, których cytuje Thomas.
„Zanim nasze długotrwałe precedensy w tej dziedzinie zostaną poważnie poddane pod głosowanie lub zakwestionowane, należy zachować większą ostrożność (i przeprowadzić więcej badań), zwłaszcza w przypadkach, w których żadna ze stron nie wysunęła takiego roszczenia ani nie przedstawiła takiego argumentu” – napisał Jackson.
Jak zauważa Bouie:
Istnieją naprawdę cenne źródła, które pozwalają faktycznie zrozumieć, co wolni czarni Amerykanie myśleli o kluczowych kwestiach konstytucyjnych. Jeśli chcesz wiedzieć na przykład, co wolni czarni Amerykanie myśleli o 13. poprawce, to kłócą się o to na konwencjach.
Zwracając uwagę na Colored Conventions, Jackson zmusza swoich kolegów do zrozumienia szerszego kontekstu ery po wojnie secesyjnej i środowiska, w którym powstała 14. poprawka, co wykracza nawet poza decyzję Medina . „Dlatego tak bardzo doceniam nie tylko to, że jest gotowa to zrobić, ale także zręczność, z jaką sędzia Jackson potrafi wydobywać tę historię, przedstawiać ją i wciskać do rozmowy ze swoimi kolegami” – powiedziała również Sherrilyn Ifill, prawniczka zajmująca się prawami obywatelskimi i badaczka 14. poprawki, w wywiadzie dla Amicus Slate.
Jak dodał Ifill:
Gdy tylko otworzysz obiektyw tej rozmowy, nie tylko doprowadzi cię to do przejrzenia akt i zobaczenia, że nie tylko odbywały się konwencje kolorowych, ale te konwencje podpisywały petycje, które następnie wysyłano do komisji, która opracowywała te akty prawne i opracowywała 14. poprawkę. … To również pozwala ci zrozumieć reset, który Kongres próbował stworzyć za pomocą 14. poprawki.
Ifill zauważa, że przytaczając tę historię, Jackson „przeciwstawia się koncepcyjnemu sposobowi myślenia o Drugim Założeniu, o ponownym uruchomieniu naszego kraju po wojnie secesyjnej”.
Choć mało prawdopodobne jest, aby ten sposób myślenia miał jakikolwiek wpływ na poglądy jej konserwatywnych kolegów, w przyszłości może przynieść korzyści.
„Jeśli uwzględnisz te głosy Amerykanów i sposób, w jaki kształtujesz powszechne zrozumienie, możesz dojść do innego wyniku” w tych przypadkach, zauważył Bouie. I ostatecznie sąd „może dojść do innego zestawu wniosków na temat tego, co ludzie rozumieli jako przypadek w tamtym czasie” i co to oznacza dla prawa teraz.
Zapisz się na wieczorny newsletter Slate.
