Dla niektórych #MeToo kontra #HimToo w procesie Hockey Canada o napaść seksualną

OSTRZEŻENIE: W artykule znajdują się drastyczne szczegóły, odniesienia do napaści na tle seksualnym i może on mieć wpływ na osoby, które doświadczyły przemocy seksualnej lub znają osobę, która jej doświadczyła.

Przed budynkiem sądu w London, Ontario, gdzie pięciu byłych juniorów hokeistów jest sądzonych pod zarzutem napaści na tle seksualnym, zwolennicy skarżącego — niosący transparenty z napisami: „Wierzę ci, EM” i „Wierzymy ocalałym” — zostali skonfrontowani przez zwolenników ruchu #HimToo z własnymi transparentami: „5 zrujnowanych karier” i „EM oszukany”.

Polaryzacja odzwierciedla to, co dzieje się w mediach społecznościowych i dyskusjach w całej Kanadzie, podczas gdy ten głośny proces jest w toku, a mowy końcowe rozpoczną się w poniedziałek. Michael McLeod, Carter Hart, Alex Formenton, Dillon Dubé i Cal Foote nie przyznali się do winy; skarżąca jest określana jako EM, ponieważ jej tożsamość jest chroniona standardowym zakazem publikacji.

16 maja, podczas ożywionej rozmowy z nieznaną kobietą, zwolenniczką partii EM, przed budynkiem sądu, można było usłyszeć mężczyznę mówiącego o zeznaniach i dowodach, które pojawiły się w toku rozprawy, ale były rozpatrywane z różnych perspektyw i interpretacji.

„Zapraszanie facetów na trójkąt z kobietą może nie być właściwą rzeczą. Może nie chcesz, żeby twoja siostra brała w tym udział” – powiedział mężczyzna, przedstawiając swoją opinię na temat wiadomości tekstowej wprowadzonej jako dowód. „Jednak nie jest to nielegalne, gdy dziewczyna wyraża na to zgodę. Nie jest to przestępstwo, gdy dziewczyna wyraża na to zgodę. Michael McLeod ma zrujnowaną karierę. Miejmy nadzieję, że [adwokat McLeoda] David Humphrey pójdzie i wykorzysta kłamstwa tej dziewczyny”.

(McLeod nie przyznał się do drugiego zarzutu, dotyczącego współudziału w przestępstwie polegającym na zaproszeniu graczy do swojego pokoju hotelowego w celu uprawiania seksu.)

Kobieta stojąca przed budynkiem sądu zakwestionowała pogląd mężczyzny na temat zgody w sytuacji, gdy jedna kobieta jest naga w pomieszczeniu, w którym znajduje się nawet 10 hokeistów.

„Poszła do pokoju z jednym mężczyzną” – powiedziała kobieta o EM

„Rozebrała się do naga i masturbowała się przed mężczyznami” – odpowiedział mężczyzna.

„A potem ten mężczyzna zadzwonił i zaprosił innych, żeby dołączyli” – odparła kobieta.

Dyskusja trwała blisko 20 minut, w trakcie których zwolennicy EM skandowali swoje poparcie i krzyczeli „wstyd” do oskarżonych, gdy ci wchodzili do budynku sądu.

Prokuratura podkreśliła, że ​​kwestia zgody jest kluczowa w tej sprawie, argumentując, że chodzi o to, czy skarżący „dobrowolnie” wyraził zgodę na każdy akt seksualny w trakcie jego trwania.

W ramach swojego maratońskiego zeznania w procesie, który rozpoczął się pod koniec kwietnia, EM zeznała, że ​​uprawiała seks tylko za obopólną zgodą z jednym z graczy: McLeodem. Powiedziała, że ​​w innych momentach była poniżana, upokarzana, pluta i uderzana, a także zmuszana do wykonywania czynności seksualnych, na które się nie zgadzała, z graczami w pokoju hotelowym Delta 209 po gali Hockey Canada w Londynie w czerwcu 2018 r.

Niektórzy świadkowie, w tym Hart, zeznali, że EM aktywnie uczestniczyła w tym, co ich zdaniem były dobrowolne stosunki seksualne, chciała „szalonej nocy”, prosiła graczy, aby się z nią zabawiali, i drwiła z nich, gdy tego nie robili.

• Zobacz wszystkie relacje CBC z procesu

Obalanie mitów na temat gwałtu

Zwolennicy ruchu #MeToo, którzy uważnie śledzą sprawę, twierdzą, że trudno obalać mity na temat gwałtu w Internecie lub poza budynkiem sądu.

„Widzimy ludzi komentujących te rzeczy w sieci, mówiących te pełne nienawiści rzeczy, mówiących o zgodzie... mówiących o kobietach w ten właśnie poniżający i szkodliwy sposób. Szczególnie, wiecie, bardzo rozwiązłe komentarze [sic], robiące to po prostu dla czeku, takie rzeczy” – powiedział Landon Kenney, edukator ds. sojuszu mężczyzn w Centrum Pomocy Ofiarom Napaści Seksualnych w Waterloo w Ontario, który był w sądzie w Londynie, aby wesprzeć EM

Dużą częścią pracy Kenney'a jest prowadzenie sesji edukacyjnych w szkołach, z drużynami sportowymi i organizacjami społecznymi na temat zgody, zdrowej męskości i relacji, tego, jak być aktywnym świadkiem i jak stawiać czoła kulturze gwałtu.

Kenney uważa, że ​​zmiana nastąpi poprzez edukację młodych ludzi. W międzyczasie martwi się, że ruch #HimToo wykorzystuje ten proces do rozkręcania „wojny kulturowej”.

„Młodzi ludzie biorący udział w tym procesie stali się symbolami ruchu, z którym prawdopodobnie nie chcą mieć nic wspólnego” – powiedział.

„Znaleźli się po stronie wojny kulturowej, nawet jeśli nie mieli takiego zamiaru lub chęci, gdzie istnieją grupy ludzi, które mają osobisty interes w tym, aby takie rozmowy miały miejsce, aby takie wiadomości trafiały do ​​sieci, gdzie, jak twierdzą, ujawnianie się rujnuje życie tych ludzi, [osoba składająca skargę] robi to tylko dla uwagi — wiele z tego rodzaju klasycznej retoryki obwiniania ofiary [sic]”.

Jednym z obserwatorów w londyńskim sądzie każdego dnia jest mężczyzna, który identyfikuje się jako współzałożyciel i dyrektor False Allegations Canada, organizacji poświęconej „pomocy osobom stawiającym czoła zawiłościom fałszywych oskarżeń, zapewniając koło ratunkowe tym w potrzebie”. Zgodził się na wywiad z CBC News, ale tylko pod warunkiem zachowania anonimowości. CBC odrzuciło tę prośbę.

Kenney odrzucił argument, że osoby składające skargi, takie jak EM, składają fałszywe oskarżenia, twierdząc, że większość oskarżeń o napaść na tle seksualnym w Kanadzie nie jest zgłaszana policji.

Według raportu Statistics Canada z listopada 2024 r. na przykład tylko sześć procent napaści na tle seksualnym jest zgłaszanych policji, a tylko jedna na 19 doprowadziła do skazania oskarżonego na areszt. W porównaniu z napaściami fizycznymi rzadziej kończą się oskarżeniami i wyrokami skazującymi.

Kenney powiedział, że siłą napędową ruchu #HimToo jest często obawa przed fałszywymi oskarżeniami, co również, jak stwierdził, zdarza się bardzo rzadko.

„Statystyki pokazują, że jest to bardzo, bardzo mało prawdopodobne. Ludzie znacznie częściej uchodzą bezkarnie za złe rzeczy, które zrobili, niż są niesłusznie oskarżani o rzeczy, których nie zrobili”.

„Korona nie miała wielu dowodów”

W mediach społecznościowych szerzą się opinie na temat fałszywych oskarżeń i „wyrzutów sumienia kupującego” — późniejszego zaprzeczania, że ​​zgoda została wyrażona.

Stanowi to również znak zapytania dla tych, którzy uważnie śledzą londyński proces i formułują swoje poglądy na podstawie zeznań świadków i przedstawionych dowodów.

Steven Janowicz jest doradcą hokeistów w Elwood Sports Management niedaleko Detroit, Michigan. Przez wiele lat trenował również hokej w szkole średniej dla chłopców. Janowicz skontaktował się z CBC News, pytając, dlaczego sprawa Londynu nie przyciąga większej uwagi mediów w USA.

„Gdyby chodziło o jakichś graczy NBA albo NFL, sprawa byłaby codziennie na pierwszych stronach gazet” – powiedział w wywiadzie.

Janowicz powiedział, że poruszył tę sprawę ze znajomymi i współpracownikami, a większość z nich uważa, tak jak on, że „to była po prostu zła sytuacja, w którą oni [zawodnicy] się wpakowali.… Myślę, że wszyscy mieli nadzieję, że to nie oni byli inicjatorami”.

Podczas postępowania sąd usłyszał, że McLeod wysłał wiadomość tekstową do niektórych swoich ówczesnych kolegów z drużyny, zapraszając ich do swojego pokoju na seks oralny i „trójstronny”. Janowicz powiedział, że bardziej przekonały go zeznania, że ​​EM był podżegaczem.

„Dla graczy trudne było ponowne przeżywanie tego, całego tego doświadczenia, ponieważ myślę, że patrząc wstecz, prawdopodobnie ponownie żałują, że znaleźli się w tym pokoju” – powiedział.

Janowicz zastanawia się, dlaczego wniesiono oskarżenie i jak to w ogóle trafiło do sądu, ponieważ „po prostu wydawało się, że Korona nie miała zbyt wielu dowodów”.

Sąd dowiedział się, że pierwotne śledztwo prowadzone przez London Police Service (LPS) w 2018 r. zostało zamknięte na początku 2019 r., po tym jak prowadzący sprawę detektyw Stephen Newton stwierdził, że nie znalazł podstaw do postawienia zarzutów.

Jednak niedawno podczas przesłuchania krzyżowego emerytowany sierżant przyznał, że nie zbadał dokładnie niektórych tropów śledztwa — na przykład, chociaż wiedział o zaproszeniu SMS-owym McLeoda, nie próbował go zdobyć i nie pytał Dubégo o zarzuty, że uderzył EM-a w nagie pośladki.

Po tym, jak w 2022 r. ugoda zawarta przez Hockey Canada z EM stała się publiczna, policja wszczęła drugie dochodzenie, które ostatecznie doprowadziło do postawienia zarzutów.

Janowicz powiedział, że jeśli chodzi o kwestię zgody, nauczono go, że kiedy kobieta mówi nie, to znaczy nie – i należy to uszanować.

Czytając o zeznaniach EM i długim przesłuchaniu krzyżowym, „Nigdy nie słyszałem, żeby powiedziała nie. Mam więc dylemat.… Nie słyszałem, żeby EM to powiedziała, Korona nigdy tego nie przedstawiła.

„Wydaje się, że na podstawie tego, co wszyscy przedstawili, Korona i prawnicy graczy, była bardziej skłonna do jakiegoś rodzaju, na przykład, sprośnego filmu o seksie. Chcę powiedzieć, że po prostu to powiem — jest, jak jest” – powiedziała Janowicz.

W swoim oświadczeniu otwierającym zastępczyni prokuratora okręgowego Heather Donkers odniosła się konkretnie do tego pytania, mówiąc: „Nie usłyszycie od EM, że powiedziała „nie” konkretnym aktom seksualnym, które stanowią napaść na tle seksualnym, ani że stawiała fizyczny opór w tych momentach. Ale przewidujemy, że usłyszycie zeznania EM, że kiedy była w tym pokoju hotelowym, w wieku 20 lat, pijana, a grupa dużych mężczyzn, których nie znała, rozmawiała ze sobą, jakby jej tam nie było, a potem zaczęli jej kazać robić pewne rzeczy — nie czuła, że ​​ma wybór w tej sprawie”.

Donkers i inni zauważyli, że zgoda na jeden rodzaj aktywności seksualnej nie oznacza automatycznie zgody na inny ; jest to ciągły proces i brak „nie” nie oznacza „tak”.

Wierzyć w stereotypy

Jednak nowe badanie przeprowadzone w Quebecu sugeruje, że stereotypy dotyczące napaści na tle seksualnym są powszechne, szczególnie jeśli chodzi o to, komu wierzyć, kogo obwiniać i co uznaje się za zgodę — pomimo wieloletnich programów zwiększających świadomość społeczną, w tym ruchu #MeToo.

„Odkryliśmy, że znaczna część populacji nadal wierzy w mity dotyczące gwałtu, które są błędnymi przekonaniami na temat ofiar, sprawców i napaści na tle seksualnym” – powiedziała Dominique Trottier, profesor psychologii na Université du Québec en Outaouais i jedna ze współpracowniczek badania.

„Większość populacji nie odrzuciła w pełni stwierdzeń, takich jak to, że ofiara kłamie na temat tego, co przeszła, lub że czuje się źle po fakcie, więc kłamie na temat faktu, że wyraziła zgodę” – powiedział Trottier w wywiadzie.

Badanie wskazuje, że 77 proc. mężczyzn i 53 proc. kobiet nie odrzuciło całkowicie hipotezy, że niektórzy ludzie wysuwają fałszywe oskarżenia o napaść na tle seksualnym z zemsty.

Jak stwierdził Trottier, jedna czwarta wszystkich respondentów — 27 proc. mężczyzn i 20 proc. kobiet — wyraziła również niejednoznaczność co do kwestii zgody, szczególnie w sytuacjach związanych z alkoholem, komunikacją niewerbalną, przymusem i dynamiką władzy społecznej.

Badania wykazały, że osoby w wieku od 15 do 25 lat oraz osoby w wieku 66 lat i starsze częściej wyrażały poglądy podważające pozycję ofiar.

Petycja popierająca EM

Kiedy Karen Barnes, Kelly Proudfoot i Tosh Southwick zaczynają rozmawiać online, tematyka ich rozmów może obejmować plany podróży, politykę, a nawet najważniejsze wydarzenia w wiadomościach.

Byli koledzy z Yukon University ostatnio dużo dyskutowali na temat procesu Hockey Canada w sprawie napaści na tle seksualnym, szczególnie w kontekście zeznań EM i przesłuchania krzyżowego prowadzonego przez pięciu obrońców.

„To, co naprawdę uderzyło nas wszystkich, to fakt, że ta kobieta musiała sobie z tym poradzić sama” – powiedziała Barnes ze swojego domu w Chemainus w Kolumbii Brytyjskiej

„Chciałem, żeby wiedziała, że ​​nie jest sama” – dodał Proudfoot z Europy, dokąd obecnie podróżuje mieszkanka Whitehorse.

Przyjaciele napisali otwarty list, który próbowali opublikować w gazetach południowego Ontario. Próbowali również przekazać go bezpośrednio do EM za pośrednictwem sądów. Gdy nic z tego nie zadziałało, postanowili umieścić go w Internecie w formie petycji .

„Nie znamy twojego imienia, ale znamy twoją odwagę” – zaczyna się tekst.

„Jako kobiety oglądające to z całego kraju, jesteśmy zrozpaczone, wściekłe i pełne podziwu dla waszej siły. Idziecie przez ogień na tej sali sądowej w London, Ontario — przeżywając na nowo horror, poddane niekończącym się przesłuchaniom, stojąc samotnie przeciwko systemowi i kulturze, które zawiodły was raz po raz.

„Wierzymy ci.”

Petycja jest dostępna od 12 maja i zebrała już tysiące podpisów.

Proudfoot powiedziała, że ​​jest wzruszona wieloma komentarzami, ale jednocześnie zniechęcona faktem, że petycję podpisało tak mało osób, w porównaniu z około 40 000 osób, które ją przeczytały.

„Dla mnie to kwestia ciszy” – powiedziała, dodając, że ludzie najwyraźniej boją się publicznie wspierać EM.

Proudfoot, pochodząca ze społeczności hokejowej Whitby w Ontario i mająca za sobą pracę w zespole Calgary Flames w lidze NHL na początku swojej kariery, powiedziała, że ​​niektórzy mówili jej, aby się nie angażowała. EM, który wniósł pozew cywilny, otrzymał ugodę od Hockey Canada i to powinno wystarczyć.

Proudfoot odrzuca takie podejście, mówiąc, że jej przesłanie do nich jest proste:

„Uwielbiam hokej i wierzę EM, i myślę, że jest w tej historii o wiele więcej. Ale teraz chcę, żeby [EM] wiedziała, że ​​ma wsparcie i czuła, że ​​może iść dalej w swoim życiu, że są ludzie, którzy w nią wierzą”.

Zwolennicy EM planują powrót do sądu w poniedziałek, gdy rozpoczną się mowy końcowe. Planują również wydarzenia na dzień, w którym sędzia Maria Carroccia wyda swoje decyzje — co może nastąpić dopiero za kilka tygodni.

Adwokaci obrony już złożyli skargę do sądu, że protestujący zastraszają graczy i „mocno i głośno” domagają się wyników, skandując: „Czego chcemy? Sprawiedliwości. Kiedy jej chcemy? Teraz”.

Prawnik Harta, Megan Savard, opisała to jako „wyzwiska, zastraszanie, atakowanie”.

Jeśli znajdujesz się w bezpośrednim niebezpieczeństwie lub obawiasz się o swoje bezpieczeństwo lub bezpieczeństwo innych osób w Twoim otoczeniu, zadzwoń pod numer 911. Aby uzyskać pomoc w swojej okolicy, możesz poszukać infolinii kryzysowych i lokalnych usług w bazie danych Ending Sexual Violence Association of Canada .