Dwie trzecie zarządów szkół w Ontario ma deficyt lub ledwo wychodzi na zero

Minister edukacji Ontario wskazał kilka zarządów szkół w Ontario jako przyczynę problemów finansowych, ale analiza najnowszych szacunków pokazuje, że prawie dwie trzecie z 72 zarządów albo przewiduje deficyty w tym roku szkolnym, albo liczy na osiągnięcie progu rentowności.

Nie wszystkie rady planujące deficyty są w tarapatach, ale wiele z nich wcześniej nie działało tak blisko tej granicy. Z kilkoma wyjątkami, ustawa oświatowa wymaga, aby rady nie generowały deficytów.

Minister edukacji Paul Calandra powiedział w wywiadach dla mediów, że członkowie zarządu pięciu rad szkolnych podlegających władzom prowincji „odmówili podjęcia właściwych decyzji”, aby utrzymać równowagę budżetową.

„To model finansowania oparty na zasadzie „na ucznia” – zauważył Calandra w wywiadzie dla programu Metro Morning w CBC Toronto 5 września. „Zdecydowana większość [zarządów] jest w stanie prowadzić bardzo efektywny system, dysponując nadwyżką budżetową”.

Calandra rozważa wyeliminowanie lub zmianę ról powierników i zamierza przedstawić plan przed końcem roku.

Jednak jeden z ekspertów monitorujących rady szkolne twierdzi, że pięć objętych badaniem instytucji – Ottawa-Carleton District School Board, Dufferin-Peel Catholic School Board, Thames Valley District School Board oraz publiczne i katolickie rady szkolne w Toronto – nie są incydentami odosobnionymi, lecz częścią szerszego trendu spowodowanego sposobem, w jaki Ontario finansuje lokalne rady szkolne.

„Kiedy widzimy tak powszechne trudności, z jakimi borykają się rady szkolne, próbując zbilansować swoje budżety, to znaczy, że nie jest to kwestia złego zarządzania finansami” – powiedział Sachin Maharaj, adiunkt na Wydziale Edukacji Uniwersytetu w Ottawie.

„To problem systemowy”.

Rotacja nauczycieli, koszty kształcenia specjalnego

Finanse rady szkolnej są skomplikowane, obejmują wiele rodzajów dotacji i mnóstwo raportów dla rządu. Każda rada jest zobowiązana do przedkładania wstępnych szacunków, ich korygowania, a następnie składania sprawozdań finansowych na koniec roku.

Szacunki 72 zarządów złożone tego lata na rok szkolny 2025-26 wskazują na 25 zatwierdzonych budżetów deficytowych, podczas gdy kolejnym 19 ledwo udało się zbilansować budżety, często po przeprowadzeniu trudnych cięć. Nadwyżki pozostałych 28 zarządów były niewielkie w porównaniu z latami poprzednimi, a prawie wszystkie nadwyżki w tym roku szkolnym mają wynieść mniej niż 500 000 dolarów.

Jeszcze w roku szkolnym 2021-22, raport Biura Odpowiedzialności Finansowej (Financial Accountability Office) wskazywał, że 15 rad odnotowało deficyt, podczas gdy pozostałe 57 odnotowało nadwyżki. Raport audytora generalnego sprzed kilku lat również wskazywał, że większość rad odnotowała nadwyżki w roku szkolnym 2019-20 z powodu sztywnych przepisów.

Jak wyjaśnia Maharaj, od lat 90., kiedy rząd Mike’a Harrisa utracił uprawnienia podatkowe, zarządy borykają się z problemami, a pandemia pogłębiła te problemy.

„ Niedobór nauczycieli jest powszechny nie tylko w Ontario, ale w całej Kanadzie” – powiedział. „Biorąc pod uwagę obecne warunki w szkołach, bardzo trudno jest rekrutować i zatrzymywać nauczycieli”.

Maharaj wyjaśnił, że zapewnienie personelu do klas przy tak dużej rotacji uczniów jest kosztowne.

W całym Ontario rady szkolne zgłaszają również inne powszechne problemy.

Coraz więcej dzieci ma trudności z kontrolowaniem swojego zachowania lub ma skomplikowane potrzeby, które wymagają pomocy asystentów edukacyjnych, co powoduje, że zarządy szkół ponoszą nadmierne wydatki na edukację specjalną. Podwyżki płac, obowiązkowe świadczenia i podwyżki w ramach Kanadyjskiego Planu Emerytalnego nie zostały w pełni pokryte przez prowincję, twierdzą przedstawiciele władz.

Rzecznik prasowy Calandry poinformował, że Ontario przeznacza rekordową kwotę 30,3 miliarda dolarów na edukację w latach 2025-26 i oczekuje, że wszystkie rady przeznaczą każdy dolar bezpośrednio na uczniów i nauczycieli. Minister zadeklarował jednak, że jest otwarty na rewizję formuły finansowania prowincji, jeśli nadzorcy stwierdzą, że stwarza ona problemy.

Nie wszystkie deficyty są sobie równe

Niektóre zarządy objęte nadzorem rzeczywiście planują w tym roku ponownie wysokie deficyty.

Na przykład, rada szkół katolickich Dufferin-Peel przewiduje kolejny deficyt w wysokości prawie 33 milionów dolarów. Dochodzenie finansowe przeprowadzone wiosną ubiegłego roku rzuciło światło na przyczynę tak złej sytuacji: jest to jedna z niewielu rad, która pokrywa pełne koszty długoterminowej niezdolności do pracy, a po wzroście liczby roszczeń w czasie pandemii zgromadziła deficyt przekraczający 100 milionów dolarów.

W ciągu zaledwie siedmiu lat szkoła Dufferin-Peel straciła 12 procent populacji uczniów – liczba zapisanych uczniów spadła do 70 500. Oznacza to mniejsze dochody, ponieważ lwia część funduszy na edukację w Ontario pochodzi z dotacji na edukację podstawową, przyznawanej na podstawie liczby uczniów zapisanych do danej rady.

„W związku ze spadkiem liczby uczniów w kilku radach szkolnych, stało się to poważnym obciążeniem finansowym i wpłynęło na zdolność szkół do zbilansowania budżetów” – podkreślił Maharaj.

Tymczasem w Dufferin-Peel prawie 18 tys. miejsc dla uczniów jest niewykorzystanych, ale od 2017 r. w prowincji obowiązuje moratorium na zamykanie szkół.

Inne zarządy niepodlegające nadzorowi, takie jak Greater Essex District School Board w Windsor, również miały problemy z dokonywaniem cięć.

Jednak deficyt niekoniecznie oznacza, że ​​zarząd ma kłopoty. Niektóre zarządy celowo popadały w deficyt, aby finansować specjalne projekty. Zarząd może uzyskać zgodę ministra na deficyt, jeśli wynosi on mniej niż jeden procent dochodów i istnieje plan jego likwidacji.

Na przykład rada szkolna okręgu Renfrew zaplanowała deficyt w wysokości 450 000 dolarów, aby móc zmodernizować wyposażenie warsztatów i wdrożyć system opieki zdrowotnej, który miałby ograniczyć absencję personelu.

Podobnie, rada szkół katolickich w Ottawie odnotowała w tym roku deficyt w wysokości 5,6 mln dolarów, który ma zostać przeznaczony na place zabaw, miejsca do nauki na świeżym powietrzu, sprzęt do zajęć rzemieślniczych i opiekę psychologiczną dla uczniów.

Lisa Schimmens, zastępca dyrektora ds. biznesowych, powiedziała, że ​​zarząd English Catholic w Ottawie jest w dobrej kondycji i odłożył pieniądze na te projekty ze swoich rezerw, które porównuje do konta oszczędnościowego.

„To nie jest więc deficyt strukturalny” – powiedziała. „Jeśli te 5,6 miliona dolarów miało wystarczyć na opłacenie rachunków za prąd, to jest to problem”.

Trwające deficyty

Rzeczywiście, uwaga ministra skupiła się na zarządach, które rok po roku zgłaszają deficyty, które kumulują się i tworzą większy problem.

Pięć zarządów jest objętych nadzorem, ale według szacunków finansowych oczekuje się, że 11 zarządów rozpocznie rok szkolny bez żadnych rezerw na działalność operacyjną.

Tymczasem pięć zarządów prognozowało deficyty przekraczające jeden procent dochodów dozwolonych przez ustawodawstwo, w tym trzy, w których powiernicy pozostają na swoich stanowiskach.

Na przykład, Rada Szkolna Okręgu Katolickiego Simcoe Muskoka poinformowała tego lata, że ​​nagromadziła deficyty, ponieważ wydawała więcej na edukację specjalną, aby sprostać większym potrzebom uczniów. Planowała cięcia, obejmujące 23 etaty, w ciągu kilku lat, aby przywrócić równowagę.

Rada Szkolna Okręgu Katolickiego w Yorku również wyczerpała swoje rezerwy i zgłosiła deficyt większy niż dozwolony. Podobnie jak w przypadku Peel-Dufferin, budżet rady okręgu katolickiego w Yorku przewiduje stały spadek liczby uczniów wraz ze zmianami demograficznymi. Obecnie 10 000 miejsc jest pustych.

Telewizja CBC News zadała pytanie rzecznikowi prasowemu ministra edukacji, dlaczego niektóre zarządy zostały przejęte, a inne nie. Do czasu publikacji nie otrzymała jednak odpowiedzi.

Rosnąca liczba zapisów pomaga w walce z inflacją

Z kolei, jak mówi Schimmens, to właśnie wzrost liczby uczniów utrzymuje Ottawa Catholic School Board w dobrej kondycji. Rocznie przybywa co najmniej 2000 uczniów, co odpowiada czterem szkołom podstawowym lub jednej wiejskiej radzie szkolnej.

Każdy dodatkowy student przynosi OCSB średnio 13 986 dolarów . To pomaga zarządowi przetrwać inflację, powiedział Schimmens.

„Gdybyśmy się nie rozwijali, byłoby nam o wiele trudniej” – wyjaśniła.

Szybki rozwój niesie ze sobą pewne wyzwania, ponieważ zarząd musi dodawać przenośne klasy i budować nowe szkoły, ale Schimmens uważa, że ​​to dobry problem.

Dyrektor ds. edukacji w zarządzie szkół publicznych hrabstwa Renfrew Kristen Niemi stwierdziła, że ​​zarząd ma stabilny poziom zapisów i rezerw, ale zwróciła uwagę na szczególną presję panującą w mniejszych zarządach wiejskich.

Listy oczekujących na logopedę i analityka behawioralnego rady są długie. Mimo to rada wydaje pieniądze na edukację specjalną, wiedząc, że te usługi nie są tak dostępne w społeczności.

W zarządach wiejskich zdarzają się również małe szkoły rozsiane na dużym obszarze. Whitney Public School, na skraju Algonquin Park, ma zaledwie 33 uczniów. Utrzymanie ogrzewania i personelu to zupełnie inna presja.

Aby to zadziałało, hrabstwo Renfrew dokonało cięć zatrudnienia centralnie i rozłożyło je na dużą skalę, aby złagodzić ich skutki. Zarząd wie, że musi dokonać cięć, ponieważ rodziny robią to samo w obecnej sytuacji gospodarczej.

Mimo to, jak mówi Niemi, „podejmowanie takich decyzji staje się coraz trudniejsze”.