Marcello Hernández ma coś wielkiego na horyzoncie

Koszula i spodnie projektu Amiri. Naszyjnik projektu Davida Yurmana.

„Ta godzina to całe moje życie, wiesz?”

Marcello Hernández nie mówi o naszym godzinnym wywiadzie na Zoomie, który dwudziestoośmioletni komik udziela niemal wyłącznie poza kamerą. („Po udzieleniu wywiadu staram się natychmiast o nim zapomnieć” – mówi z kamienną twarzą). Nie, ma na myśli swój nowy program stand-upowy, z którym – w czasie naszej rozmowy na początku lipca – podróżuje po kraju. Cel? Sprawdzić, co się sprawdza, co nie, i przekształcić materiał w specjalny program na Netfliksie, który zostanie nagrany jesienią. Jest tym wręcz obsesyjny. „To moje dziecko” – mówi. „To mój ślub”.

Jeśli to wielki dzień Hernándeza, spodziewajcie się niesamowicie zabawnej ceremonii. Niemal natychmiast po dołączeniu kubańsko-dominikańsko-amerykańskiego artysty do Saturday Night Live w 2022 roku stało się oczywiste, że jest on najbardziej dynamicznym członkiem obsady, jakiego program widział od czasów Kate McKinnon i Billa Hadera. Jego supermoce to: szaleńcza energia, która rozsadza ekran telewizora, umiejętność tworzenia postaci, które od razu nadają się na memy dla przewijającej się widowni SNL , oraz talent do przekształcania swojego wychowania jako urodzonego w Miami dziecka imigrantów w zabawne, błyskotliwe skecze. „Właśnie stąd bierze się wiele mojego humoru” – mówi Hernández – „to, że moi rodzice wiele przeszli, żeby zapewnić mi dobre życie”.

Nie szukaj dalej niż Domingo, seksowny, śpiewający nieproszony gość na weselu, lub skecze „Ochronna mama” prowadzone przez Hernándeza, w których przeżywa on znaną scenę ze swojego wychowania w murach Studio 8H: student przyprowadza dziewczynę do domu do swojej okrutnie osądzającej latynoskiej matki (w tej roli, nawiasem mówiąc, nie kto inny jak Pedro Pascal ). Skecz był tak popularny, że wznowiono go, gdy gospodarzem był Bad Bunny później tego samego roku, a muzyczna supergwiazda grała jego ciotkę. Hernández mówi, że jego miłość do tej pracy to coś więcej niż tylko wirusowa popularność. „[To] było bardzo słodkie, ponieważ było bardzo prawdziwe”, mówi Hernández. „Właśnie tam odczuwasz wiele poczucia nagrody — kiedy tworzysz coś, w czym czujesz, że pokazałeś cząstkę siebie i ludzie z tym rezonują”.

Hernández opanował już najtrudniejszą formę sztuki, jaką stworzył człowiek: gościnny segment „Weekend Update”. Postacie, które kreuje, są proste, ale zapadają w pamięć: trzęsienie ziemi, które nawiedziło Nowy Jork w zeszłym roku; skorumpowany, ale niezwykle wspierający chłopak; i Kinoman, który – uwaga, spoiler – tak naprawdę nie ogląda filmów. Najbardziej wywrotowe dzieła Hernándeza pojawiają się jednak w dłuższych segmentach „Update”, kiedy sam się wciela w rolę, poruszając jakiś temat i próbując, jak to ujął, „przekazać najprawdziwszą rzecz w najzabawniejszy sposób”. Być może jego najlepszym przykładem jest riff na temat narastającej depresji u mężczyzn, na którą, jak twierdzi, można łatwo zaradzić: po prostu bądź kobietą. („Przez wiele lat byłam dumną Latynoską, Colin” – ripostuje Hernández). Zasięg był nieco większy, niż się spodziewał, a kanały YouTube w obcych językach wtrącały się do jego programu: „Nie spodziewałem się, że Rosjanie będą mówić [ z przesadnym rosyjskim akcentem ]: Tak, mężczyźni! Musimy popracować nad sposobem, w jaki mówimy o swoich emocjach!”

Koszula marki Amiri.

I rzeczywiście, Hollywood przyszło. Hernández zdobył rolę w Happy Gilmore 2 Adama Sandlera i wkrótce zagra u boku Kevina Harta w 72 Hours, komedii Netflixa o weekendzie kawalerskim, który poszedł nie tak. Hernández nie jest typem człowieka, który zatrzymuje się, odpuszcza i świętuje zwycięstwo. („Moje serce na pewno biło tego dnia szybko”, to mniej więcej wszystko, co ma do powiedzenia o SNL50 .) Ale szczerze się ekscytuje, dzieląc się historią o tym, jak Hart, wieloletni bohater, wysłał mu wiadomość głosową, aby pogratulować mu pracy nad filmem. ( Robisz dobrą rzecz, człowieku, po prostu kontynuuj.) To, co miało być cyfrową pamiątką, zniknęło jednak z jego iPhone'a zgodnie z domyślnymi ustawieniami. Hernández był na początku załamany, ale Hart dał mu coś jeszcze lepszego w zamian. „Powiedziałem Kevinowi, a potem nakręcił zabawny filmik — powiedziałem mu, żeby powiedział mojej mamie, że dobrze mi idzie”, mówi Hernández. „I powiedział mojej mamie: 'Mamy twojego syna!'”

Ostatecznie Hernández chce opowiadać historie, które odzwierciedlają dynamikę jego rodziny. Pomyślcie o George'u Lopezie i "Wszyscy nienawidzą Chrisa" . W tych serialach widział zmagających się z trudnościami rodziców, którzy zrobiliby wszystko, by zapewnić swoim dzieciom lepsze życie – nawet jeśli wiązałoby się to z dobrze zamierzonym krzykiem. „To naprawdę dobry wgląd w to, co czuje dziecko, gdy jego rodzice są bardzo zestresowani, bo wiele przeszli i chcą, żeby wszystko w ich życiu dobrze się ułożyło” – mówi.

Żeby nie wybiegać myślami w przyszłość: Hernández wciąż musi dopracować specjalny odcinek Netflixa. Woli trzymać szczegóły programu w tajemnicy, mówiąc mi tylko tyle: „Nazwałbym to zabawnym listem miłosnym do mojego wychowania i mojej rodziny. Dzielę się z ludźmi tym, jak dorastałem, żeby mogli mnie trochę lepiej poznać. A potem będę mógł robić, co chcę, w swojej karierze, ale przynajmniej będą wiedzieć, kim jestem”.

Koszula marki Amiri.

Czy syndrom oszusta nadal dotyczy Hernándeza? Strach przed porażką? Zdecydowanie. „Trudno powiedzieć sobie: Powinieneś tu być ” – mówi. „Nieważne, jak ciężko pracowałeś, jeśli masz za sobą wystarczająco trudne doświadczenia lub przeszłość, było wiele momentów, w których to nie wydawało się możliwe. Więc to wszystko jest szalone, człowieku”. I nie zaszkodziło to, że znalazł solidne wsparcie, w którego skład wchodzą Pascal i Bad Bunny. „W tych dwóch facetach zdecydowanie znalazłem dwie osoby, które, kiedy mówię o moich rodzicach i [kiedy] oni rozmawiają ze mną, czują się tak: Tak, wiem. Mam cię”.

Jeśli chodzi o odcinek specjalny, cóż, nie mogłem się doczekać Netflixa. Poszedłem więc zobaczyć występ Hernándeza w moim rodzinnym Pittsburghu. Jego występ zawiera genialne riffy na temat grozy toalet w centrach handlowych, o tym, jak to jest być latynoskim dzieciakiem na rodzinnym spotkaniu, a także fragment inspirowany „Pełną chatą” , który doprowadził wypełnioną po brzegi widownię do histerii. Ale to, co naprawdę sprawia, że czuje się, jakby wkraczał w dorosłość jako komik, to finał. Stając się nietypowo politycznym, wywołuje salwy śmiechu, jednocześnie wyjaśniając dokładnie, dlaczego jego zdaniem imigranci w tym kraju będą mieli się dobrze: Wyrzućcie nas, a my po prostu wrócimy! To w pełni on. I może to być najlepsza rzecz, jaką do tej pory zrobił.

Historia autorstwa Brady'ego Langmanna Zdjęcia: Micaiah Carter Stylizacja: Chloe Hartstein Pielęgnacja: Jenny Sauce z wykorzystaniem kosmetyków Orveda Skincare i Oribe Scenografia: Michael Sturgeon Krawiectwo: Yana Galbshtein Dyrektor wizualny: James Morris Reżyser rozrywki: Andrea Cuttler Reżyser wideo: Amanda Kabbabe Starszy producent wideo: Brian Murray-Real Zdjęcia: Alvah Holmes Operator filmowy: Jay Aguirre Producent wideo: Ali Buchalter

Montażysta wideo: Jeff Sharkey