Brytyjska wyspa, która kiedyś była jedną z „najniebezpieczniejszych” na świecie

Wielka Brytania ma od 4400 do 6000 wysp o zróżnicowanej wielkości, położeniu geograficznym i zaludnieniu. Główna wyspa Wielkiej Brytanii (obejmująca Anglię, Szkocję i Walię) jest oczywiście największą wyspą w Wielkiej Brytanii.

Zdecydowana większość jest niezamieszkana, a tylko 188 z nich ma stałą populację. Szkocja może poszczycić się największą liczbą wysp w Wielkiej Brytanii. Wśród nich znajdują się Hebrydy , Orkady i Szetlandy. W raporcie rządu szkockiego z 2023 roku wymieniono 93 zamieszkane wyspy w Szkocji, w tym Skye, Mull oraz Lewis i Harris.

Wiele z nich pozostaje odizolowanych i niezamieszkanych. Jeden z nich przez dziesięciolecia uważano za zbyt niebezpieczny, by udostępniać go zwiedzającym.

Wyspa Gruinard – znana również jako „Wyspa Wąglika” – leży u północno-zachodniego wybrzeża Szkocji . Podczas II wojny światowej stała się centrum rządowego programu testów broni biologicznej, co sprawiło, że wyspa przez lata była niedostępna dla turystów.

Przywódca z czasów wojny, Winston Churchill, desperacko pragnął opracować broń biologiczną, obawiając się, że nazistowskie Niemcy już posiadły taką broń. Brytyjski premier zlecił zespołowi wybitnych naukowców znalezienie sposobu na wykorzystanie wąglika jako broni.

Wąglik to bakteria śmiertelnie groźna, zwłaszcza wdychana, i w prawie wszystkich przypadkach okazuje się śmiertelna, nawet w przypadku leczenia. Naukowcy przeprowadzili eksperymenty na żywym inwentarzu w absolutnej tajemnicy na wyspie, a lokalne społeczności nie były świadome tego, co się tam dzieje.

Ponad 50 lat później, odtajniony film Ministerstwa Obrony w końcu ujawnił ich działalność. Na jednym z klipów, niewielka eksplozja odpalona zdalnie wytwarza chmurę wąglika , która kieruje się w stronę 80 owiec. Zwierzęta wdychały wąglika i zmarły w ciągu kilku dni od kontaktu ze śmiercionośną toksyną. Eksperyment uznano za udany i naukowcy wrócili do Porton Down – ale wąglik pozostał.

Wyspa pozostawała skażona aż do 1981 r., kiedy to aktywiści na rzecz ochrony środowiska, nazywający siebie Dark Harvest, rozpoczęli niezwykłą kampanię mającą na celu wymuszenie na rządzie uporządkowania sytuacji.

W 1986 r. na wyspę przybyły zespoły naukowców zaszczepionych przeciwko wąglikowi i ubranych w odzież ochronną, aby rozpocząć proces dekontaminacji.

Cztery lata zajęło im oczyszczenie wyspy ze śladów śmiercionośnej bakterii. Ostatecznie 24 kwietnia 1990 roku wyspa Gruinard została uznana za wolną od wąglika.