Kolejny wybuch złości wśród szeregowych działaczy Partii Pracy jest nieunikniony

Podobnie jak wielu rodziców w całym kraju, oto rozmowa, którą prowadzę z moją młodszą córką dość regularnie (proszę o cierpliwość, prędzej czy później temat ten nabierze znaczenia politycznego).

Ja: „Więc zostało 15 minut do pójścia spać, możesz albo trochę pooglądać telewizję, albo poukładać puzzle, ale nie jedno i drugie”.

Córka: „Ummmm, chcę obejrzeć telewizję”.

Ja: „W porządku, ale potem to już tylko łóżko, nie da się układać puzzli”.

Przewiń o 15 minut.

Ja: „Dobrze, proszę wyłączyć telewizor, pora spać.”

(Pauza)

Córka: „Chcę ułożyć puzzle”.

Teraz zastąpcie mnie rządem, telewizją i układanką z cięciami w zasiłkach socjalnych i zniesieniem limitu dwójki dzieci, a moją córkę zbuntowanymi szeregowymi posłami.

Najnowsze informacje polityczne: Były lider Partii Pracy wzywa do wprowadzenia podatku od majątku na aktywa o wartości powyżej 10 mln funtów

To jest napięcie, które obecnie panuje między Downing Street a posłami Partii Pracy. A moje początkowe ultimatum to komunikaty, które rząd wysyła w ten weekend.

Krótko mówiąc: dokonałeś zwrotu w kwestii zasiłków, więc nie masz już pieniędzy na ograniczenie zasiłków na dwójkę dzieci.

Na marginesie - zanim moja skrzynka odbiorcza zapełni się gniewnymi e-mailami krytykującymi mnie za używanie tak prymitywnej metafory do opisu polityki, która fundamentalnie zmienia życie najbardziej bezbronnych członków społeczeństwa - tak, rozumiem cię i o to właśnie mi chodzi.

Wielu działaczy Partii Pracy uważa, że ​​takie podejście sprawia, że ​​życie ich wyborców staje się częścią dziecinnej gry polegającej na targowaniu się.

Co więc można zrobić?

Cóż, rząd może zmienić zasady.

Zmiana zasad fiskalnych jest - i prawdopodobnie pozostanie - niezwykle mało prawdopodobnym rozwiązaniem. Ale tak się składa, że ​​jeden z przysłowiowych dziadków Partii Pracy właśnie wpadł z inną sugestią.

Lord Neil Kinnock uważa, że ​​podatek od majątku jest nieuniknioną konsekwencją ograniczeń ekonomicznych, jakie partia nałożyła na siebie.

Lord Kinnock, który zawsze jest zwolennikiem Partii Pracy, uważa, że ​​pozwoliłoby to rządowi stworzyć bardziej przekonującą narrację na temat tego, po której stronie stoi obecna administracja.

Mogłoby to być cenne, biorąc pod uwagę, że jedną z głównych obaw wielu krytyków z szeregowych ław jest to, że nadal nie rozumieją tak naprawdę, co reprezentuje ten premier - i co za tym idzie, czemu służą wszystkie te „trudne decyzje”.

Wadą jest to, czy faktycznie uda się zebrać dużo pieniędzy.

Superbogaci mogą mieć mnóstwo aktywów, z których mogą czerpać korzyści, ale mają też drogich prawników, którzy są gotowi znaleźć nowatorskie sposoby na to, by pieniądze ich klientów nie dostały się w wścibskie oczy państwa.

Albo oczywiście mogą po prostu odejść, co wielu już zrobiło.

W krótkim okresie przyszłość jest nieco łatwiejsza do przewidzenia.

Jeśli Downing Street rzeczywiście teraz mówi, że nie ma pieniędzy na zniesienie limitu dwójki dzieci (po tym, jak zaledwie kilka tygodni temu głośno było o tym w odwrotnej sprawie), nieuchronna jest potężna wściekłość szeregowych parlamentarzystów.

A jak każdy rodzic wie, im bardziej ulegasz, tym trudniej jest utrzymać linię obrony.