Kanadyjska skipperka Melodie Schaffer wyruszy w jeden z najbardziej wyczerpujących wyścigów na świecie

31 sierpnia Melodie Schaffer wyruszy w rejs dookoła świata z Europy na trwający miesiące wyścig o nazwie Globe40 . Będzie przygotowana, skupiona i będzie reprezentować Kanadę w jednym z najbardziej wyczerpujących wyścigów na morzu.

56-letnia inżynier biomedyczna i matka trójki dzieci zaczęła ścigać się w 2018 r., ale żeglowała przez całe życie. Rozmawiałem z nią w ostatnim tygodniu jej pobytu w domu w Toronto, zanim wyruszyła w rejs do Francji, gdzie wyścig zaczyna się w nadmorskim miasteczku Lorient.

Wyścig jest nie lada wyzwaniem, gdyż składa się z sześciu różnych etapów, wokół dwóch rogów kontynentalnych, następnie w kierunku Australii i Ameryki Południowej, po czym wraca do Francji, gdzie ma się zakończyć w kwietniu 2026 r.

Schaffer mówi mi, że tylko czterech Kanadyjczyków kiedykolwiek ścigało się dookoła świata w ten sposób i ona jest jedyną Kanadyjką. Sam wyścig jest czymś, co ona opisuje jako „ekstremalne”.

Schaffer żegluje dwuręczną łodzią — taką, którą żeglowała jako dziecko — i jest jedyną kobietą-skipperką biorącą udział w tym wyścigu (czego doświadczyła już wcześniej). Jednak dla niej to nie jest nagłówek.

„Jestem tylko kapitanem” – mówi.

Zdolności i siła fizyczna są kluczem do jej sukcesu. Zapytałem ją, czy jej inżynierskie wykształcenie pomogło jej w żeglarstwie na tym poziomie.

„Szkolenie inżynierskie i moje doświadczenie naprawdę pomagają” – odpowiedziała. „Chodzi mi o to, że żeglarstwo to cała fizyka, prawda? Mam więc do tego umysł naukowy i to rozumiem. To część tego, jak trymujesz żagle i sprawiasz, że twoja łódź płynie szybko, a inżynieria ogólnie uczy, jak rozwiązywać problemy.

„Kiedy żegluję i coś idzie nie tak lub coś się psuje, jestem całkiem dobry w zarządzaniu i wiesz, olinowaniu i wymyślaniu, jak mogę to przetrwać lub dokonać naprawy”.

Schaffer godzinami harowała na swojej pięknej łodzi Whiskey Jack , przygotowując wszystko, co możliwe na jej podróż. Schaffer spędzała czas na siłowni kilka razy w tygodniu, pracując nad swoim treningiem siłowym. Przeprowadziła gruntowny remont swojej łodzi, zdejmując wszystkie siedzenia, każdy silnik, a następnie wszystko sprawdziła i złożyła z powrotem.

Niektóre dni Schaffer pracował do 3 rano

„Już jestem pozbawiona snu” – powiedziała ze śmiechem. „Dwa dni temu postanowiłam, że następnym razem, kiedy zasnę i zdrzemnę się po południu, będzie przyszłe lato”.

Schaffer będzie żeglować z kolegą z drużyny — będzie miała trzy różne osoby w trakcie wyścigu. Ale większość czasu spędzi sama, ponieważ jej partner będzie spał, podczas gdy ona będzie robić naprawy i inne rzeczy, takie jak nawigacja, obliczenia i planowanie.

Schaffer mówi, że nie można planować zbyt daleko w przód, ale można patrzeć na wzorce pogodowe w przeszłości. Kiedy nawiguje, ma ogólne pojęcie, dokąd zmierza, a następnie korzysta z prognozy pogody, aby pomóc wyznaczyć dokładny kurs.

Posiada oprogramowanie, które pomaga przewidzieć, gdzie powinna się udać, na podstawie przewidywanej wysokości fal (od 5 do 10 metrów) i oferuje różne opcje.

Schaffer pobiera informacje o pogodzie z programu komputerowego, aby zorientować się, czego się spodziewać. Docenia postęp w technologii żeglarskiej.

„Nie wiem, czy sprawiałoby mi to przyjemność, gdybym musiała nawigować, posługując się nawigacją astronomiczną” – powiedziała mi.

Jeśli pogoda wydaje się być dobra, wybierze żeglowanie lub może wycofać się, jeśli pogoda staje się trudniejsza. Powszechnie stosowaną taktyką jest zwolnienie i pozwolenie pogodzie minąć, wyjaśnia.

„Z tyłu burzy masz naprawdę, naprawdę dobre wiatry” – mówi. „Możesz stworzyć świetne tereny, jeśli uda ci się znaleźć się z tyłu burzy. Więc to jest to, do czego dążysz”.

Sprawiamy, że Kanada jest dumna

Schaffer ma również na celu uczynienie Kanady dumną, dlatego wybrała Whiskey Jack jako nazwę swojej łodzi. Whiskeyjack to inna nazwa kanadyjskiej sójki , oficjalnego ptaka Kanady. Whiskeyjacks można znaleźć w każdej prowincji i na każdym terytorium, historia, którą uwielbia.

„Są trochę bezczelni, ale tubylcy widzą w nich coś wyjątkowego” – wyjaśnia. „Jeśli są w lesie i próbują wrócić do domu, jeśli zobaczą whiskeyjacka, to jest to znak, że to ich droga do domu. Więc chciałam być taka na oceanie. Chciałam być tą, która prowadziłaby innych, wiesz, przez ocean, przez linię mety”.

W naszej rozmowie pewność siebie Schaffer i jej dedukcja do sportu wydają mi się znaczące. Jest kilku sceptyków, którzy uważają, że kobieta nie powinna być kapitanem, ale jest to podobne do wielu opinii na temat sportu na całym świecie. W rzeczywistości kobiety są dalekie od równej reprezentacji w głównych regatach i wyścigach żeglarskich.

Czasami krytyka jej żeglowania jest z perspektywy bezpieczeństwa i ona nie ma nic przeciwko temu. Jest element niebezpieczeństwa, ale jest gotowa.

„Lubię myśleć, że jestem tam i przekraczam granice, ale jestem też rozsądny. I lubię myśleć, że jestem wystarczająco wyszkolony, aby móc podjąć taką decyzję, być ostrożnym i ciągle ją przekraczać”.

Największą konkurencją nie są inni skipperzy i ich doświadczenie, niezależnie od płci, ale świat i ocean. „Najtrudniejszą częścią jest, wiesz, samo opływanie świata”.

Pomimo nieustannego niedoboru snu i wyzwań związanych z nawigacją, Schaffer uwielbia przebywać na morzu. Może oglądać najpiękniejsze wschody i zachody słońca, ponieważ jest obudzona — ale piękno nigdy jej nie umyka.

„Mam chwile zachwytu niemal każdego dnia, dosłownie każdego dnia” – mówi. „Spaceruję łodzią rano i płyniemy tak idealnie po oceanie, jestem taka wdzięczna, że ​​to moje biuro. Że to tutaj mogę być”.