ArteCo 2025, targi, które obejmują muzea Corrientes i wystawy w całym mieście

Centrum obywatelskie i historyczne Corrientes było wypełnione plakatami zapowiadającymi otwarcie arteCo 2025. Targi, które odbyły się siedem edycji i odnotowały błyskawiczny wzrost popularności wśród siostrzanych targów prowincjonalnych, stały się katalizatorem projektów kulturalnych w mieście. Następnego ranka po przecięciu wstęgi Clarín Cultura wzięła udział w serii otwarć w muzeach i przestrzeniach kulturalnych , które zgromadziły do wiadomości publicznej, w środku dnia roboczego.

W Muzeum Sztuk Pięknych Juana Ramóna Vidala w Corrientes , znajdującym się naprzeciwko historycznego Teatru Vera, w którym właśnie kończą się prace renowacyjne, a ponowne otwarcie planowane jest na lipiec, zainaugurowano trzy wystawy związane z „correntinizmem” . Z jednej strony wystawa Expresiones del Paye , której kuratorem była Daniela Russo Casco, zgromadziła prace artystów urodzonych w prowincji lub którzy stworzyli tam większość swojej twórczości.

„Chodzi o pokazanie wszechstronności artystów z Corrientes , którzy są obecni, jak i tych, których już nie ma, ale którzy najwyraźniej nadal żyją w swoich dziełach” – powiedział kurator magazynowi Clarín Cultura , podkreślając, że wystawa jest okazją do zaprezentowania innych tematów poruszanych przez artystów , wykraczających poza lokalną sztukę costumbrista. „Chociaż naturalne piękno, które mamy, jest tak piękne, że przyciąga ich, gdy chodzi o inspirację, to jeśli spojrzysz na prace Leo Almady, który maluje codzienne czynności, lub na prace Estrelli Moliny Yanguas, która również jest artystką, która od dawna nie występowała i ma duży dorobek Leonory Carrington, to nie mają one tendencji do rdzennej ludności ” – skomentował.

W ramach wystawy w odosobnionym miejscu eksponowana jest rzeźba „La Taragüi” autorstwa Amado Higinio Puyau . Jest to hołd złożony kobiecie z plemienia Guaraní, która wygrała Narodowy Salon w 1936 r. dzięki swemu dziełu, którego oryginał został zapomniany i znajduje się po jednej stronie muzeum, podczas gdy jego brązowa replika jest wystawiona na nabrzeżu Corrientes. Muzeum, w ramach partnerstwa publiczno-prywatnego, zabezpieczyło fundusze na renowację , a proces ten można dziś obserwować, zwiedzając to miejsce.

Bardzo blisko Taragüi artysta Febe de Felipe , którego kuratorem jest Julio Sánchez Baroni, specjalista w dziedzinie sztuki regionalnej i religijnej, prezentuje Corrientes has Paye Pop . Jeśli w jednym pokoju widzimy klasykę, w drugim widzimy nowe wersje. Artysta przedstawia Gauchito Gila i różne dziewice, które następnie umieszcza na obrazie. Do swoich klasycznych interpretacji dodaje brokat, pióra i kamienie, nawiązując w ten sposób do karnawału w Corrientes.

W Vidal na szczególną uwagę zasługuje wystawa Mandu'a , przygotowana przez misjonarkę Alicję Esquivel , prezentująca serię Organic , składającą się z elementów srebrnej biżuterii, do której autorka dodaje bursztyn i szkło Murano, dzięki czemu odporny metal staje się podatny na obróbkę. Również seria When the Dew Falls, lekkie naszyjniki wykonane z odzyskanych kapsułek po winie i wreszcie Caracú , biżuteria wykonana z kości wołowych, które zostały oczyszczone, wybielone i polerowane, co przekształciło je, z percepcyjnego punktu widzenia, w inny materiał.

Fundacja PROA już trzeci rok z rzędu współpracowała przy produkcji i kuratorstwie wystawy, która została otwarta w ramach arteCo w Casa Ñanderekó. Są to dwie kolekcje prac, których kuratorką jest Cecilia Jaime, zatytułowane Territories in Transition ( Terytoria w okresie transformacji). Z jednej strony fotografie Christiano Juniora, z drugiej prace Fernando Cattaneo, Cristiana Damiána Cochii, Alicii Esquivel, Diego Gona i Flor Meyer.

Junior, portugalski fotograf mieszkający w Buenos Aires od 1867 roku, był jednym z najwybitniejszych portrecistów elity Buenos Aires w XIX wieku. Stworzył również prace dokumentalne na temat różnych regionów , które można obecnie oglądać w Corrientes. Są to zdjęcia wykonane w latach 1879–1883 ​​podczas podróży artysty do Mendozy, San Juan, San Luis, Catamarca, Tucumán, Salty i Jujuy. Chciał za ich pomocą wizualnie udokumentować krajobrazy, zwyczaje i styl życia regionów niedostatecznie reprezentowanych w oficjalnej ikonografii tamtych czasów.

W dialogu z fotografiami zaprezentowano wybór prac współczesnych artystów, którzy aktualizują, badają i rozszerzają pojęcie terytorium, krajobrazu i pamięci, wykorzystując różnorodne dyscypliny i materiały: wideo, ceramikę, obiekty i tkaniny.

„Ciężka praca Juniora nad uchwyceniem naszego terytorium zainspirowała nas do zastanowienia się nad tym , w jaki sposób terytorium wpływa na twórczość artystyczną współczesnych artystów w regionie . To coś, co jest bardzo widoczne: krajobraz, góry, i to, jak z różnych perspektyw, bardziej poetyckiej lub politycznej, terytorium jest obecne w produkcjach” – stwierdził Jaime podczas otwarcia.

Tymczasem pół przecznicy dalej, Desirée De Ridder wkroczyła na dziedziniec Muzeum Rzemiosła Tradycyjnego ze swoim dziełem site-specific zatytułowanym Nieśmiertelność pamięci . Wykonana z przeplatających się płytek – nawiązująca do architektury muzeum – odzwierciedla ślad przeszłości, kwestionując teraźniejszość. Artysta uważa te kafelki za dzieła historyczne, będące świadectwem ówczesnych wydarzeń, ponieważ często były formowane na udach niewolników, a później stanowiły część wyposażenia domów konkwistadorów.

W piątek w południe w parlamencie prowincji odbyło się uroczyste otwarcie wystawy „Hołd dla Lucho Olivery”, której kuratorem był Gustavo Insaurralde, a także wystawy poświęconej pamięci Luisa Llareny, której kuratorem był Luis Bogadoen. Uroczystości odbyły się w obecności wicegubernatora Pedro Braillarda Poccarda.