Co UE sądzi o amnestii?

Podczas gdy Sąd Najwyższy i Trybunał Konstytucyjny (TK) trafiają na pierwsze strony gazet, obowiązuje procedura rozliczeń sądowych dotycząca przywódców ruchu niepodległościowego, która stanowi prekursor stosowania przez sądy europejskie ustawy o amnestii. Sprawa Trybunału Obrachunkowego dotycząca wydatków związanych z wyborami 1-0 i zagraniczną promocją Generalitat to Kopciuszek wśród procedur , daleka od pompatyczności Manuela Marcheny i politycznego szumu wokół przewodnictwa Cándido Conde-Pumpido w TC. Oczekuje się, że rok po zatwierdzeniu amnestii zostanie ona zatwierdzona pod koniec czerwca , jednak ustawa od miesięcy po cichu przedziera się przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Carles Puigdemont, Oriol Junqueras, Artur Mas, byli radni i wysocy rangą urzędnicy — łącznie 35 osób — mają zwrócić Generalitat (rządowi Katalonii) 3,1 mln euro za głosowanie 1-0, pomimo faktu, że rząd ten nie czuje się pokrzywdzony, a ponadto popiera osoby zaangażowane w tę sprawę za pośrednictwem Katalońskiego Instytutu Finansów.

Pierwsza rozprawa odbyła się w listopadzie 2023 r., ale sędzia śledcza Elena Hernáez — wyznaczona na wniosek PP — odroczyła wydanie wniosków do stycznia 2024 r. Wydanie orzeczenia zostało opóźnione bez wyraźnego powodu, poza chęcią oczekiwania na uchwalenie ustawy o amnestii i zakwestionowaniem jej stosowania. Hernáez uczynił ze sprawy księgowej z 1 października pierwszy test amnestii w sądzie w Luksemburgu , gdzie skierował kilka pytań wstępnych . Jest to wstęp do walki, jaką Sąd Najwyższy zamierza stoczyć z amnestią po jej zatwierdzeniu przez Trybunał Konstytucyjny za kilka tygodni.

W obliczu stosowania ciemnych działań dyplomatycznych, mających na celu niedopuszczenie do tego, aby kataloński stał się językiem urzędowym , w procesie zainicjowanym przez Trybunał Obrachunkowy nie ujawnił się cień władzy ludu w Europie. PP nie jest stroną w tej sprawie, ale ma partnerów w 17 rządach UE. Wszyscy wyłączyli się z udziału w rozprawie, mimo że potrafili przedstawić argumenty.

Pod koniec kwietnia Prokuratura Generalna, Prokuratura Generalna i Societat Civil Catalana przedstawiły swoje argumenty i oczekują na rozprawę publiczną. Komisja Europejska również po raz pierwszy zajęła oficjalne stanowisko, co ciekawe, uczyniła to z pomocą hiszpańskiego prawnika. Jego zdaniem nie można twierdzić, że przywódcy zwolennicy niepodległości narazili interesy finansowe UE na ryzyko w trakcie procesu niepodległościowego . W rzeczywistości uważa to za spekulację, którą pozostawia sądowi państwowemu.

Prawnik Komisji twierdzi, że jest to akt autoamnestii, który narusza zasadę trójpodziału władzy.

Jednakże prawnik przedstawia pewne ciekawe rozważania polityczne na temat amnestii: podważa ona fakt, że służy ona celowi leżącemu w interesie ogólnym; Nazywa to samoamnestią, ponieważ do jej zatwierdzenia konieczne były głosy beneficjentów – Junts i ERC; Powołuje się na raport Komisji Weneckiej, krytykując fakt, że został on rozpatrzony w trybie pilnym i bez uzyskania kwalifikowanej większości głosów; Sąd twierdzi, że ustawa nie jest jasna w kwestii zakresu zastosowania i utrzymuje, że narzucenie dwumiesięcznego okresu wdrożenia jest niedopuszczalne, a nakazanie zawieszenia środków zapobiegawczych – takich jak nakaz aresztowania Carlesa Puigdemonta – przed podjęciem decyzji, czy amnestia ma zastosowanie, narusza zasadę trójpodziału władzy. Poprawka, którą PP może podpisać.

Partia Ludowa opiera swój sprzeciw wobec Sáncheza na dochodzeniach sądowych wszczętych przeciwko jego żonie, bratu, byłemu ministrowi Ábalosowi, a także na spisku Leire Díez. I powiela to w Europie, wykorzystując krótkoterminowy oportunizm. Uczynił to mianując Teresę Riberę na stanowisko wiceprezydenta Europy, aby zatuszować hańbę Carlosa Mazona w Walencji, a w tym tygodniu, aby położyć kres oficjalnemu statusowi języka katalońskiego. Ani Mazón nie jest uniewinniony przez opinię publiczną, ani Feijóo nie zyskuje poparcia dla swojej alternatywy poza Voxem.

Przeczytaj także Korony cierniowe, flagi i... martwi ludzie Isabel Garcia pogańska

Ustawa o amnestii to kolejny europejski cel prawicy, potwierdzający niekompatybilność między PP i Junts. Podczas procedowania ustawy Manfred Weber zagroził Pedro Sánchezowi powołaniem komisji śledczej, a komisarz ds. sprawiedliwości Didier Reynders zapewnił ich, że zachowają czujność w zakresie wdrażania ustawy. Według Òmnium rok później zamknięto 236 spraw, a 158 nadal pozostaje otwartych . Jednym z nich jest Trybunał Obrachunkowy. To cicha przyczyna, ale pozostawiająca ślad.