Feijóo wzmacnia jądro Galicji, zawiera pakt z Madrytem i tworzy sojusz z Andaluzją

Galicyjski fort otoczony większą fortecą obejmującą Półwysep Iberyjski. To może być opis przywództwa, które wyłoni się, zgodnie z planem, jutro z 21. Kongresu PP, gdzie Alberto Núñez Feijóo zostanie ogłoszony przywódcą i obdarzony płaszczem, który zaniesie go, w głosowaniu, do Pałacu Moncloa.

Prezydent PP zreorganizował kierownictwo i wzmocnił trzon lojalistów, którzy towarzyszyli mu w Galicji i w jego nowym przedsięwzięciu w Madrycie, aby utrzymać partię w porządku. Pozostają tacy sami, ale z jednym delegowanym dowództwem, którym był zastępca Feijóo w cieniu i który teraz będzie sprawował absolutną kontrolę nad partią, aby utrzymać machinę naoliwioną na wybory. Ze stanowiska sekretarza generalnego wzmocnionego większą liczbą funkcji organizacyjnych, Miguel Tellado jest pełnomocnym zastępcą dowódcy, który po byciu czarnym charakterem niebieskiej ławy w Kongresie, ma misję zajęcia, tym razem, stanowiska, które dwa lata temu było cztery miejsca za zasięgiem PP, która zdołała dodać tylko Voxa.

Oprócz Tellado, najbliższe otoczenie Feijóo nadal będzie składać się z jego szefowej sztabu, Marty Vareli; Mar Sáncheza, który towarzyszy przywódcy na bieżąco jako dyrektor ds. kontaktów zewnętrznych i wizerunku; Álvara Péreza, który koordynuje działania grup parlamentarnych (wszystkie są członkami Kongresu) oraz Luisa de la Matty, który, choć nie jest członkiem komitetu sterującego, kieruje działem komunikacji PP.

Z wyjątkiem De la Matty, który urodził się w Madrycie, choć sporą część swojej kariery zawodowej spędził w Xuncie, trzon jest zatem całkowicie galicyjski, co podkreśla – ironicznie rzecz biorąc, źródła z Genui z innych części Hiszpanii – przysłowiową nieufność wobec ludu celtyckich korzeni zamieszkującego półwysep Finisterre, którego niejednoznaczność, jeśli chodzi o stwierdzenie, czy wchodzą, czy schodzą po schodach, również jest żartem.

Alma Ezcurra, koordynatorka Reformismo21, ośrodka analitycznego stworzonego przez Feijóo jako przeciwwaga dla FAES José Maríi Aznara, któremu od założenia do śmierci przewodził Josep Piqué, została wezwana do tajnego kręgu, do którego nie udało się dołączyć Cuce Gamarrze, opuszczającemu biuro sekretarza generalnego, aby objąć stanowisko szefa departamentu sprawiedliwości.

Z kolei madrycki eurodeputowany będzie pełnić funkcję łącznika z Partią Ludową Madrytu (PP), której przewodniczy Isabel Díaz Ayuso, z którą relacje Genui, pomimo dzielenia siedziby, nie zawsze są wzorowe. Inni mieszkańcy Madrytu to Noelia Núñez, która będzie kontynuować; Jaime de los Santos, który dołącza po walce w Kongresie z ministrem ds. równości; i Alberto Nadal, który był sekretarzem stanu pod rządami Mariano Rajoya, którego Feijóo, który wykazał się współudziałem burmistrza stolicy, José Luisa Martíneza-Almeidy, sprowadza z powrotem, aby zajął się gospodarką.

PP reaktywuje Alberto Nadala, który był wcześniej sekretarzem stanu w rządzie Mariano Rajoya, w obszarze gospodarki.

Przybycie Nadala zastępuje Juana Bravo, jednego z dwóch Andaluzyjczyków, wraz z Elíasem Bendodo, z komitetu zarządzającego, do departamentu finansów, który wcześniej piastował jako radny regionalny. Prowadzi to również do odejścia pochodzącej z Madrytu Palomy Martín, która opracowała plan mieszkaniowy, który PP chce wdrożyć, jeśli sondaże to przewidzą i ona obejmie władzę wykonawczą.

Również Ana Alós z Huesca opuszcza kierownictwo Partii Ludowej, która odpowiada za plan pojednania Partii Ludowej. Przekazuje stery polityki społecznej Carmen Fúnez, byłej zastępczyni sekretarza organizacji, departamentu, który jest teraz częścią wszechwładnego sekretariatu Tellado.

Pozostali członkowie zarządu wykonawczego zachowują swoje stanowiska, z Borją Sémperem jako rzecznikiem, podczas gdy Dolors Montserrat, jedyna Katalonka, zostanie mianowana przez Feijóo, który ma władzę, w partii prezydenckiej takiej jak PP, mianowania członków swojego zespołu. Tak więc sekretarz generalny EPP, który był już w zarządzie wykonawczym, gdy był rzecznikiem w Brukseli (obecnie Esteban González Pons), będzie nadal zasiadał w pokoju dowodzenia w Genui, z bezpośrednią komunikacją z rzecznikiem PP w Barcelonie, Danielem Sirerą.

Pozostałe dwie rzeczniczki parlamentu, Alicia García (Senat) i Ester Muñoz (Kongres), która była zastępczynią sekretarza edukacji i zdrowia i której notowania wzrosły, ponieważ założono, że obejmie ona wakat po Tellado w Izbie Niższej, pochodzą z Kastylii i Leonu, wspólnoty, której przewodniczy Alfonso Fernández Mañueco, jeden z liderów regionalnych, wraz z Fernando Lópezem Mirasem z Murcji, którzy są najbliżej Feijóo.

Wśród innych baronów na znaczeniu zyskuje Andaluzyjczyk Juanma Moreno, który objął funkcję primus inter pares wśród czterech swoich redaktorów, aby zapewnić, że raport polityczny, do którego przewodniczący PP Katalonii, Alejandro Fernández, zgłosił kilka zastrzeżeń (dotyczących relacji z siłami podważającymi ducha konstytucyjnego, takimi jak Junts), nie zachwiał sytuacją, jakiej oczekiwano od konklawe i co zostało osiągnięte.

Oprócz dyplomacji i dobrych manier Moreno i Marii Guardioli z Estremadury, którzy uczestniczyli w prezentacji statutów, jest Galicyjczyk Alfonso Rueda, który odziedziczył dziedzictwo Feijóo i pragnie pozostawić swój ślad na Xuncie, podążając długim cieniem swojego mentora. A jeśli to oni są najbardziej zgrani z liderem, to tym, który szybko znika z orbity, jest Carlos Mazón z Walencji. Wczoraj przybył do Pawilonu 10 Targów Madryckich (Ifema), gdzie odbywa się kongres, spiesząc się, aby uniknąć dziennikarzy.

Po triumfalnym pochodzie zgromadzenia narodowego PP wciąż nie rozwiązała kwestii walenckiej.

Z kolei triumfalny marsz Feijóo, który zorganizował, rozwiązał kryzys Partii Ludowej (PP) w Walencji, jednym z jego tradycyjnych bastionów, i nadal pozostaje największą niedokończoną sprawą.