Tylko siedem z 43 katalońskich regionów poprawiło swoją konkurencyjność w ciągu ostatniego roku.

Gran Penedès Business Federation i Foment del Treball biją na alarm, wzywając do nowej polityki publicznej w obliczu „ogólnego upadku”. Istnieją również długotrwałe „strukturalne słabości”.

Gospodarka zdecydowanej większości regionów Katalonii wymaga poprawy. Z 43 tylko siedem poprawiło swój wskaźnik konkurencyjności, zgodnie z rocznym raportem przygotowanym przez Gran Penedès Business Federation (FEGP ) . Jest to stowarzyszenie pracodawców, któremu przewodniczy Neus Lloveras, część Foment del Treball , zrzeszająca sektor produkcyjny Alt i Baix Penedès, a także Garraf.

Konsultant i współautor badania , David Moreno, wyraził wczoraj swoje zaniepokojenie „ogólnym spadkiem”, jakiego doświadczyła zdecydowana większość regionów, a także konsolidacją kontrastów terytorialnych. Raport jest przygotowywany od 2004 r. i po raz pierwszy nie ma żadnych zmian w pierwszej dziesiątce rankingów. Pozostałe pozycje to, w tej kolejności, Barcelonès, Vallès Occidental, Baix Llobregat, Gironès, Vallès Oriental, Segrià, Maresme, Garraf i Osona.

Wszystkie z nich tracą na znaczeniu, a jedynymi, które rosną, są Berguedà, Garrigues, Moianès, Noguera, Pallars Sobirà, Ribera d'Ebre i Terra Alta. W obliczu stagnacji Moreno wezwał administratorów publicznych do „zredefiniowania” swoich polityk w odpowiedzi na model, który uznał za wyczerpany. Wśród „strukturalnych słabości” podkreślił obszary, w których wyróżniają się najlepiej oceniane terytoria UE: jakość rządów i spójność.

„Historycznie byliśmy regionem o znacznym potencjale gospodarczym: musimy mocno naciskać, aby się poprawić” – powiedział Salvador Guillermo, dyrektor ds. ekonomii i badań w Foment, na konferencji prasowej. Zauważył, że podczas gdy średnia dla regionów UE wynosi 100, Katalonia zdobywa 100,8 punktów, zgodnie z najnowszym badaniem konkurencyjności terytorialnej przeprowadzonym przez instytucje UE. Z tych wszystkich powodów Katalonia oddala się od zachodnioeuropejskich terytoriów o długiej tradycji przemysłowej w kontekście zmian, w których obszary metropolitalne Europy Środkowej, takie jak Praga, Bratysława, Warszawa i Lublana, zyskują na znaczeniu.

Średnio regiony katalońskie tracą 1,1 punktu, a te, które się rozwijają, znajdują się poza obszarem metropolitalnym. Najmniej konkurencyjne, takie jak Alta Ribagorça i Terra Alta , mają takie same wyzwania jak brak masy krytycznej — biorąc pod uwagę exodus młodych ludzi, którzy decydują się na szkolenie — i infrastruktury.