Patri Guijarro, działacz związkowy: „Dla nas możliwość głosowania na przewodniczącego RFEF była jak prawo wyborcze kobiet w Hiszpanii w 1933 roku”.

Patri Guijarro (Palma de Mallorca, 1998) nie może przestać się uśmiechać. Cieszy się z powrotu do Hiszpanii po okresie nieobecności i z nieustającym skupieniem, ponieważ nie chciała się poddać, dopóki wszystko się nie zmieni. Zrobiła to i jej bardziej błyskotliwa piłka nożna powróciła.

Jej trener w Barcelonie, Pere Romeu, twierdzi, że widzi ją w najlepszej formie. Czy ty też tak uważasz?

Jestem bardzo wymagająca wobec siebie. Chcę się rozwijać z roku na rok, a moim sposobem na to jest analiza samego siebie. Czuję, że mi się to udaje. W tym roku wróciłam na swoje miejsce i jestem bardzo zaszczycona, że ​​Pere to dostrzega.

Przegapił Mistrzostwa Świata, bo podpisał ten list o 15:00; powrót zajął mu dwa lata. Zrobił to na Igrzyskach i powiedział, że było ciężko. Jak się teraz czujesz?

Trudno było się zaadaptować, to prawda. Od jakiegoś czasu nie grałem w reprezentacji i podchodziłem do tego spokojnie. Teraz czuję się bardziej sobą, bardziej jak Patria Barcelony, bardziej jak Patria na co dzień i pokazuję to na boisku.

Przez wiele miesięcy nie pojawiałeś się na listach przebojów, ale wciąż byłeś w centrum uwagi, bo ludzie ciągle o ciebie pytali. Jak sobie z tym radziłeś?

Było ciężko, było ciężko. Nie oczekiwałem, że wszyscy zrozumieją, co robię. Doszedłem do punktu, w którym starałem się skupić na sobie. To prawda, że ​​ostatnie kilka miesięcy było łatwiejsze w rozmowach z Markelem Zubizarretą i Gonzalo Rodríguezem. RFEF starał się uspokoić sytuację, żebym mógł wrócić pewny siebie i w 100% formie, bo właśnie taki chciałem wrócić, bez żadnych „ale”.

Czy grupa bardzo się zmieniła w porównaniu do tej, którą opuściłeś?

Każdy z wiekiem rozwija się coraz lepiej i myślę, że mamy połączenie doświadczenia i młodości, które bardzo nam odpowiada. Ta niewinność w nowych rzeczach, a także doświadczenie pozwalają nam uczyć również młodszych zawodników. Ta mieszanka bardzo nam odpowiada i przekłada się na śmiałość na boisku. Poza boiskiem mamy bardzo dobre relacje i dobrą atmosferę.

Czy jest to wybór bardziej pionowy?

Nie sądzę, żebyśmy zrezygnowali z tej bezpośredniej gry. Przyzwyczailiśmy się do tego, że w Hiszpanii liczy się przede wszystkim kontakt z piłką, a poza tym mamy też szybkich zawodników, którzy dają nam głębię. Być może przeciwnicy się tego nie spodziewają. To pomaga nam przełamywać impas. Myślę, że bardzo się rozwinęliśmy w tym stylu gry.

Czy fakt, że myślą już, jak powiedziałeś, „w 100% o piłce nożnej”, przekłada się na boisko?

Oczywiście. Teraz mamy idealne jedzenie, lepiej się regenerujemy, mamy więcej fizjoterapeutów, psychologa, wygodne podróże, siłownię na każdym poziomie... Te detale robią różnicę również na boisku.

I gotuj...

Pamiętam, że w Anglii [Euro 2022] jedzenie zawsze było takie samo, a kiedy jesteś na poziomie elitarnym, takie szczegóły mają znaczenie.

Byłeś na czele FutPro, związku zawodowego piłkarzy. Czy masz skłonności związkowe?

Nie wiem, czy mam żyłkę unionisty [śmiech]. Myślę, że my, gracze, musimy stanąć w obronie naszej walki, rozmawiać ze sobą i dać wyraz naszym opiniom. Pomogłam, ale FutPro to Amanda Gutiérrez.

Teraz w RFEF mają Reyesa Bellvera, który był prawnikiem w FutPro.

Ta zmiana była dla mnie ważna, ponieważ daje nam informację zwrotną . Gracze mogą z kimś porozmawiać. Wcześniej był to Markel, a teraz Reyes.

Został Pan również wybrany do zgromadzenia. Jak doszło do decyzji o kandydowaniu?

Nigdy wcześniej nie było graczy FutPro, którzy mogliby głosować, i w końcu nam się to udało. Dla nas głosowanie na prezesa RFEF było jak prawo wyborcze kobiet w Hiszpanii w 1933 roku.

Gracze zazwyczaj unikają wyrażania opinii...

To prawda, że ​​trzeba zachować ostrożność ze względu na konsekwencje, ale myślę, że dopóki twoja opinia jest spójna i pełna szacunku, to jest twoja. Chociaż to zależy od osoby; niektórzy są bardziej odważni, inni mniej.

Powiedział, że na jego stanowisku trzeba pracować w ciszy, ale teraz, gdy Rodri zdobył Złotą Piłkę, może będą mogli trochę pokrzyczeć.

Byłem na gali i bardzo się cieszę, że pomocnik został laureatem Złotej Piłki. Pracujemy w ciszy, ale czuję się bardzo doceniony przez kolegów z drużyny i to mnie cieszy.

Rodriego, Busquetsa czy Keirę Walsh – którego byś wybrał?

To samo z Busquetsem. To prawda, że ​​kiedy byłem mały, podziwiałem Virginię Torrecillę i Andrésa Iniestę. Miałem szczęście grać z Virginią, a teraz podziwiam Tere Abelleirę i Keirę Walsh. Dla mnie to najlepsi zawodnicy na świecie.

Byłaś pierwszą dziewczyną, która ukończyła liceum w La Masia. Jak się tam mieszkało?

Byłam jedyną dziewczyną i szczerze mówiąc, przyjęli mnie całkiem dobrze. Spędzałam czas zarówno z piłkarzami, jak i koszykarzami i czułam się bardzo komfortowo. Łatwość, z jaką Barça mi to zapewniła, była bardzo pomocna, ponieważ ukończenie liceum było dla mnie kluczowe.

A czy fizjoterapia już się skończyła?

Nie mogłem, z powodu moich treningów. Problem w tym, że nie mogę po prostu trenować niektórych sportów; muszę robić więcej, a nie mam czasu.

Mówią, że Alexia jest silniejsza, mądrzejsza i bardziej zabójcza na tych Mistrzostwach Europy. Czy ty też tak ją postrzegasz?

Tak, widziałam ją taką przez cały rok, z jej inteligencją, mądrością, spokojem. Jest pasjonatką piłki nożnej i bardzo się cieszę, że widzę ją szczęśliwą, że czuje się jak Alexia i że pokazuje to na boisku.

Nie wiem, czy pozwolą jej dalej być DJ-ką w szatni, czy też nie potrwa to długo.

Na razie wszystko idzie dobrze, więc nie ma powodu, żeby to zmieniać [śmiech].

No dalej, masz już dość „La Morocha” i „Potra Salvaje”. Jak myślisz, jaka będzie piosenka reprezentacji na tegorocznych Mistrzostwach Europy?

Robimy teraz mnóstwo remiksów , więc nie mogę powiedzieć o jednym konkretnym. Właściwie, niektórzy pytali mnie: „Co dodamy?”. Jeszcze nie wybraliśmy. Muszę się zastanowić. Mam nadzieję, że wygramy i że będziemy mogli przeprowadzić kolejny wywiad, żebym mógł ci opowiedzieć.

A Liga Królowej? Jak to było być ambasadorem?

Cóż, to było coś nowego, chciałem zobaczyć, jak to jest, bo ludzie bardzo to śledzą... Teraz nie śledzę tego tak bardzo, ale to inny, fajny projekt, przy którym ludzie świetnie się bawią.

Kto jest królową ping-ponga na obozie treningowym?

Salma i Cata są bardzo dobre.

Czy nie będą w stanie sobie z nimi poradzić?

Nie, są całkiem niezłe. To prawda, że ​​Pina i Vicky też są bardzo dobre, ale moim zdaniem Salma i Cata są najlepsze.