Ratuj Siebie Kto Może? Które Regiony Federacji Rosyjskiej Najbardziej Ucierpią Zmianę Klimatu

Elena Petrova, Tatiana Sviridova

Dziś Petersburg przeżywa huragan i powódź… po raz pierwszy w lipcu od 160 lat. Poziom wody w Newie wzrósł o 120 cm powyżej normy, ale kompleks budowli ochronnych, słynna petersburska „tama”, na razie sobie radzi. Zalane są tylko przedmieścia położone nad brzegiem Zatoki Fińskiej za tamą.

„Panie i panowie, żyjemy w ciekawych czasach pod względem pogody” – napisał dzień wcześniej główny prognostyk pogody w Petersburgu Aleksandr Kolesow.

Jakich innych niespodzianek możemy się spodziewać w najbliższej przyszłości w kwestii klimatu?

Upał na Syberii, pożary w Zabajkalu, a potem powódź ... Zimna pogoda w czerwcu w Centralnym Okręgu Federalnym i długotrwała susza na południu kraju... Te klęski żywiołowe są dobrze znane ludności. Ale te wydarzenia to nie tylko migawka, dobra lub zła pogoda na dziś lub tydzień do przodu, ale także projekcja klimatu, który zmienia się na naszych oczach.

Już teraz można powiedzieć, które regiony Rosji najbardziej ucierpią na skutek zmian klimatycznych na planecie, i to nie tylko w najbliższej przyszłości, ale także w perspektywie długoterminowej do lat 60. XXI wieku. Klasyfikację tę opracowali naukowcy z Rosyjskiej Akademii Nauk i Narodowego Uniwersytetu Badawczego Wyższej Szkoły Ekonomicznej.

Swoją analizę oparli na pięciu zagrożeniach naturalnych, które coraz częściej występują na naszych szerokościach geograficznych: upale, suszy lub niedoborze wody, pożarach lasów, ekstremalnych opadach i degradacji wiecznej zmarzliny.

Celem tej pracy jest określenie, gdzie w Federacji Rosyjskiej należy natychmiast rozpocząć przygotowania na najgorsze. Górna ćwiartka najbardziej narażonych regionów obejmuje 21 podmiotów Federacji, ale problem ten jest najbardziej dotkliwy w trzech podmiotach: Kraju Krasnojarskim, Obwodach Irkuckim i Swierdłowskim. Tutaj zidentyfikowano potrzebę adaptacji dla czterech z pięciu zagrożeń. W dziewięciu regionach naukowcy odnotowali trzy zagrożenia naraz. Te regiony to:

Zazwyczaj klimatolodzy biorą pod uwagę zmiany według stanów. Ale Rosja jest jednym z największych krajów pod względem powierzchni i stref klimatycznych. Nie można do niej podejść za pomocą standardowego szablonu. Dlatego naukowcy opracowali oceny dla każdego zagrożenia według regionu.

Fale upałów stały się częstym zjawiskiem w centralnych i południowych regionach Europy. Susza występuje w regionie Czarnej Ziemi i na Kaukazie, a także w regionie Wołgi i na południowym Uralu. Na Syberii szaleją pożary, a ekstremalne deszcze zalewają Daleki Wschód, mówi Aleksander Czernokulski , zastępca dyrektora Instytutu Fizyki Atmosferycznej im. A. M. Obuchowa Rosyjskiej Akademii Nauk, opisując rozkład zagrożeń w całym kraju.

Naukowcy skupili się na wpływie zmian klimatycznych na życie ludzkie. Dlatego region moskiewski znalazł się wśród tych, gdzie potrzeba przygotowania się na nowe życie klimatyczne powinna zacząć się już teraz.

— Biorąc pod uwagę konstrukcję ryzyka, które oceniliśmy, wszystko, co jest związane z ludźmi, przede wszystkim populacją miejską, jest wysokim ryzykiem, ponieważ jest dużo ludności miejskiej. Oceniliśmy ryzyko jako kombinację trzech wskaźników: niebezpieczeństwa, narażenia i podatności. Jeśli chodzi o narażenie ludności miejskiej, Moskwa jest oczywiście na pierwszym miejscu — powiedział Aleksandr Czernokulski dla „Nowych Izwiestii”.

Suche miesiące letnie już teraz wpływają negatywnie na zbiory w tradycyjnie rolniczych regionach – Krasnodarze, Stawropolu, Rostowie i Dolnej Wołdze.

— Wydłuży się czas trwania okresów bezdeszczowych. Nasza ocena pokazuje, że regiony, w których obecnie prowadzona jest działalność rolnicza i gdzie zapotrzebowanie na wodę jest już dość duże, znalazły się w czołówce rankingu — mówi Aleksandr Czernokulski.

Fale upałów również będą się nasilać, ale zjawisko to będzie szczególnie intensywne w gęsto zaludnionych rejonach centralnej Rosji.

Ale zimy będą łagodniejsze. Nie oznacza to, że przymrozków nie będzie wcale, ale będzie ich znacznie mniej.

— Nadeszła noc polarna i nigdzie się nie wybiera. Tworzą się masy powietrza arktycznego. „Wejdą” one na południowe szerokości geograficzne. Ale ogólnie temperatura rośnie, a częstotliwość łagodnych zim będzie wzrastać. Ale powtarzam, nie oznacza to, że każda zima będzie łagodna — ostrzega naukowiec.

Jednak niebezpieczeństwo przerw w dostawie prądu znacznie wzrasta. W upalne dni wytwarzanie energii jest mniej wydajne, a obciążenie sieci spowodowane klimatyzatorami wzrasta wielokrotnie. Ludzie będą coraz częściej doświadczać całkowitych przerw w dostawie prądu, jak to miało miejsce zeszłego lata w Krajach Stawropolskim i Krasnojarskim oraz w obwodzie rostowskim.

Topnienie wiecznej zmarzliny ma miejsce wszędzie wzdłuż południowej granicy wiecznej zmarzliny i to jest fakt. A jeśli fale upałów zagrażają zdrowiu ludzi, a susze zagrażają bezpieczeństwu żywnościowemu, to zniknięcie wiecznej zmarzliny staje się niebezpieczne dla wszystkich obiektów zbudowanych przez człowieka od Urengoju do Jakucji.

„To duży problem dla obiektów na nim zlokalizowanych. Coraz więcej pieniędzy wydaje się na zamrażanie, na środki wzmacniające. To najpoważniejsze zagrożenie dla naszego kraju w obliczu zmian klimatycznych” – uważa Aleksandr Czernokulski.

Wypadek w TPP-3 w Norylsku pokazał , jak niebezpieczne może być topnienie skorupy lodowej Syberii i Arktyki. W maju 2020 r. 21 ton oleju napędowego wyciekło z kontenera do rzek Ambarnaja i Daldykan, a także do jeziora Pyasino. Maksymalne dopuszczalne stężenia zostały przekroczone dziesiątki tysięcy razy. Do wypadku doszło, ponieważ pod kontenerem roztopiła się wieczna zmarzlina. Wszyscy ekolodzy ostrzegali kierownictwo Norilsk Nickel o niebezpieczeństwie od 2017 r., ale przemysłowcy nie zwracali na to uwagi.

W rezultacie Norilsk Nickel zapłacił państwu rekordową karę w wysokości 146 miliardów rubli i wydał setki milionów na zbieranie węglowodorów i oczyszczanie wody.

Naukowcy mają nadzieję, że opracowana przez nich ocena pomoże władzom określić, które regiony muszą przygotować się na zmiany w pierwszej kolejności.

— Wyniki naszego badania mogą pomóc ustalić, który zestaw ryzyk jest najważniejszy dla danego terytorium... Pozwala nam to wykorzystać nasze podejście do udoskonalenia istniejących planów adaptacji do zmian klimatu i wybrać najbardziej optymalne środki i strategie adaptacyjne — mówi Igor Makarov, współautor badania i kierownik Laboratorium Badań i Edukacji HSE w zakresie Ekonomiki Zmian Klimatu .

Pozostaje tylko zobaczyć, czy władze regionalne mają takie plany i jak szybko planują je wdrożyć. Zegar klimatyczny tyka.