Wybierz język

Polish

Down Icon

Wybierz kraj

Turkey

Down Icon

Islam Özkan napisał: Zbliżenie szariatu i Trumpa oraz test SDF

Islam Özkan napisał: Zbliżenie szariatu i Trumpa oraz test SDF

Syria jest przekształcana pod intensywnym nadzorem podmiotów regionalnych i globalnych w procesie transformacji, który rozpoczął się wraz z obaleniem Baszara al-Asada w grudniu 2024 roku. Podczas gdy nowy rząd Damaszku, kierowany przez Ahmeda Szarę, wykazał się szybką odbudową w sferze dyplomatycznej i gospodarczej, napięcia z Syryjskimi Siłami Demokratycznymi (SDF) wyróżniają się jako jeden z najistotniejszych problemów dotyczących przyszłości kraju. Wsparcie USA dla wysiłków Damaszku na rzecz normalizacji stosunków z Izraelem oraz upór SDF w realizacji ich żądań autonomii powodują zamieszanie w relacjach Waszyngtonu z SDF w miarę zbliżania się do Damaszku. Sytuacja ta niewątpliwie stanowi istotny punkt zwrotny w kruchej transformacji Syrii. Proces ten nie ogranicza się jednak do konfliktu między Damaszkiem a SDF; do czynników decydujących należą również równowaga regionalna, mediacje międzynarodowe oraz wewnętrzna dynamika Syrii.

W ciągu ostatnich sześciu miesięcy rząd w Damaszku gwałtownie przyspieszył w staraniach o odbudowę swojej międzynarodowej legitymacji. Od stycznia 2025 roku przedstawiciele 78 rządów i organizacji międzynarodowych zgromadzili się w Damaszku, aby spotkać się z Szardżą i administracją tymczasową. Był to bezprecedensowy w historii współczesnej wzrost dyplomacji. Wraz ze zniesieniem ponad 50-letnich sankcji i reintegracją Syrii z instytucjami regionalnymi i międzynarodowymi, kraj przeżywa renesans dyplomacji. Jednak ten renesans i ożywienie mają swoją cenę: dobre stosunki z Izraelem, czyli „normalizację”. W tym celu Stany Zjednoczone porzuciły nawet pomysł opuszczenia kraju przez zagranicznych bojowników, który wcześniej proponowały jako pretekst do zniesienia sankcji.

Działania Damaszku zmierzające do normalizacji stosunków z Izraelem również wpisują się w ten proces. W wywiadzie dla „The Economist” z marca 2025 roku Sharaa stwierdził, że normalizacja stosunków z Izraelem jest kwestią delikatną, ale poparcie społeczne ma kluczowe znaczenie dla tego procesu. Rzekome spotkanie z izraelskim doradcą ds. bezpieczeństwa narodowego Tzachi Hanegbim w Abu Zabi w lipcu 2025 roku oraz tajne kontakty między Damaszkiem a Tel Awiwem, zainicjowane dzięki mediacji USA, wskazują, że wysiłki te przeradzają się w konkretne kroki. Potencjalne spotkanie Sharaa z Netanjahu, planowane na wrzesień 2025 roku przed Zgromadzeniem Ogólnym ONZ, mogłoby zwiastować zawarcie porozumienia w sprawie bezpieczeństwa pod auspicjami Trumpa. Kroki te dowodzą, że Damaszek dąży do odgrywania aktywnej roli nie tylko w kwestiach gospodarczych, ale także w regionalnej równowadze bezpieczeństwa.

Stany Zjednoczone wyróżniają się jako kluczowy mediator i gwarant w procesie normalizacji stosunków Damaszku z Izraelem. To wsparcie wyraźnie potwierdza oświadczenie złożone w lipcu 2025 roku w „New York Timesie” przez Specjalnego Przedstawiciela USA ds. Syrii, Thomasa Barracka, który stwierdził, że Waszyngton dąży do „przywrócenia spokoju” poprzez nawiązanie dialogu z Hayat Tahrir asz-Szam (HTS) w Damaszku oraz że rząd syryjski przeprowadził „znaczące rozmowy” z Izraelem. Twierdzenia Trumpa, że ​​zaoferował normalizację stosunków z Syrią w zamian za zakończenie wojny Izraela w Strefie Gazy, odzwierciedlają próbę zrównoważenia strategicznych interesów USA w regionie. Interesy te koncentrują się przede wszystkim na ograniczeniu wpływów Iranu w regionie, zapewnieniu stabilności Syrii i zagwarantowaniu bezpieczeństwa Izraela.

Barrack, ambasador USA w Turcji i Specjalny Przedstawiciel ds. Syrii, powiedział w wywiadzie, że administracja stara się włączyć Syrię do Porozumień Abrahama, które ustanowiły stosunki dyplomatyczne między Izraelem a czterema państwami arabskimi w czasie pierwszej kadencji Trumpa. Barrack ostrzega jednak, że proces ten może potrwać ze względu na opór ze strony nowego przywódcy Syrii, Ahmeda Sharaa, w jego własnej opinii publicznej. „Nie może się wydawać, że Sharaa został zmuszony lub nakłoniony do podpisania Porozumień Abrahama przez własny naród” – powiedział. „Dlatego proces ten musi przebiegać powoli”.

Według gazety, znaczna część pracy Baracka koncentruje się na pomocy Syrii i Libanowi, odbudowie po wyniszczających wojnach, rozwiązywaniu własnych problemów i pozyskiwaniu wsparcia ze strony Kataru, Arabii Saudyjskiej, Turcji i innych partnerów regionalnych. Nie jest jasne, czy podejście Trumpa, stawiające rozwój gospodarczy ponad jawne wsparcie dla demokracji, okaże się skuteczniejsze niż wysiłki poprzednich administracji mające na celu rozwiązanie najtrudniejszych problemów Bliskiego Wschodu.

Podejście USA do Damaszku jest widoczne nie tylko w kontekście normalizacji stosunków z Izraelem, ale także w całej transformacji Syrii. Plany USA dotyczące ponownego otwarcia ambasady w Damaszku są częścią wysiłków Damaszku zmierzających do wzmocnienia jego międzynarodowej legitymacji. Jednak w trakcie tego procesu stanowisko USA wobec SDF uległo gwałtownej zmianie. Nacisk SDF na autonomię jest sprzeczny z wizją Waszyngtonu „jedno państwo, jedna armia”. Stwierdzenie Baracka, że ​​„jedyna droga wiedzie przez Damaszek”, oraz jego nacisk na niewłaściwość federalizmu w kontekście Syrii wskazują na wyraźne poparcie USA dla Damaszku.

Stanowisko to wzmacnia nowy szef Centralnego Dowództwa USA, Bradley Cooper, który podkreśla, że ​​dalsza obecność Sharaa na stanowisku ma kluczowe znaczenie dla stabilności Syrii. Co więcej, zmniejszenie finansowania wojskowego SDF w ramach operacji Resolve, przeznaczonego głównie na zabezpieczenie obozów i więzień ISIS, sugeruje spadek strategicznego znaczenia SDF dla USA. Niedawny dekret Trumpa, który przekazał odpowiedzialność za te obiekty Damaszkowi, skutecznie pozbawił SDF jednego z najważniejszych instrumentów wpływu międzynarodowego.

SDF stoi w obliczu rosnącej presji ze strony Stanów Zjednoczonych i państw regionu w relacjach z Damaszkiem. O ile Porozumienie z 10 marca 2025 roku, podpisane w marcu 2025 roku, stworzyło ramy do negocjacji między Damaszkiem a SDF, ostatnie spotkania, takie jak szczyt w Damaszku z 9 lipca 2025 roku, nie przyniosły żadnego wymiernego postępu. Żądania SDF dotyczące utrzymania niezależnej struktury wojskowej, utrzymania stałej obecności na północnym wschodzie kraju pod nazwą „Syryjskie Siły Demokratyczne” oraz zachowania nienaruszonej struktury instytucjonalnej Autonomicznej Administracji stoją w sprzeczności z wizją Damaszku dotyczącą „jednego państwa, jednego narodu, jednej armii, jednego rządu”. Żądania te rozczarowały Damaszek i jego mediatorów, USA i Francję.

Istnieje wiele doniesień dotyczących działań SDF na miejscu, ale trudno zweryfikować, ile z nich jest prawdą. Przemieszczanie przez grupę ciężkiego uzbrojenia na północny wschód od Aleppo, z naruszeniem klauzul rozbrojeniowych porozumienia o zawieszeniu broni, rozległa budowa tuneli w Rakce i Al-Hasace oraz zatrzymanie ponad 100 obywateli arabskich (w tym kobiet) w ciągu ostatnich sześciu miesięcy – wszystkie te doniesienia wymagają weryfikacji. Decyzja Autonomicznej Administracji o utworzeniu „administracji generalnej” do obsługi lotniska w Kamiszli z 19 czerwca wydaje się dodatkowo zaostrzyć stosunki z Damaszkiem. Wszystkie te kroki sugerują, że SDF uważa, że ​​pojednanie z Damaszkiem jest możliwe tylko wtedy, gdy nie będzie sprzeczne z zasadą wzmacniania własnej struktury autonomicznej. Czy zatem SDF wycofa się ze swoich żądań?

Upór SDF na rzecz autonomii może nieuchronnie doprowadzić do konfliktu z Damaszkiem. Żądanie Damaszku monopolu na użycie siły i stanowisko, że SDF powinny zostać całkowicie rozwiązane i włączone do armii syryjskiej, dodatkowo komplikuje możliwość kompromisu. Tymczasem wniosek SDF o przedłużenie terminu porozumienia, ustalonego na szczycie w Damaszku na koniec 2025 roku, można postrzegać jako kolejny sygnał, że prawdopodobieństwo porozumienia w tym kraju w najbliższej przyszłości maleje, a jeśli do niego dojdzie, prawdopodobnie potrwa dłużej. Jednak zarówno Stany Zjednoczone, jak i państwa regionu wydają się niecierpliwe. Chociaż termin Baracka na zawarcie porozumienia, wyznaczony na sierpień 2025 roku, zwiększa presję na SDF, SDF ma również swoje atuty, szczególnie w kwestii ISIS, ale na ile będą one skuteczne, czas pokaże.

Największą wadą SDF w tym procesie jest czynnik czasu. Malejące wsparcie finansowe i militarne ze strony USA, przeniesienie obozów i więzień ISIS do Damaszku oraz rosnący sprzeciw wobec SDF ze strony podmiotów regionalnych (zwłaszcza Turcji) stawiają SDF w coraz bardziej niepewnej sytuacji. Państwa Zatoki Perskiej, a zwłaszcza Arabia Saudyjska, które wcześniej wspierały SDF, ale obecnie są bardziej zgodne z szariatem, mogą wycofać swoje wsparcie dla organizacji.

Wysiłki Damaszku zmierzające do normalizacji stosunków z Izraelem mogą jeszcze bardziej zmarginalizować żądania autonomii SDF. Jest to możliwe, ale choć Damaszek może próbować przezwyciężyć istniejące trudności, nawiązując stosunki z Izraelem, jego zamiar nawiązania relacji z Izraelem kosztem narodu syryjskiego może napotkać na opór. ZEA już teraz pełni rolę pomostu między szariatem a Izraelem i istnieją poważne podejrzenia, że ​​Turcja popiera tę rolę i ten proces. Tymczasem, choć Izrael wygłaszał prowokacyjne oświadczenia przeciwko szariatowi, oświadczenia te mogą w rzeczywistości być próbą ukrycia prawdziwych intencji Izraela. Trwają tajne rozmowy między stronami. Największym pragnieniem Izraela jest wykorzystanie Syrii jako przeciwwagi dla Iranu. Sytuacja ta, zapewniając Damaszkowi korzyści, może również stać się tykającą bombą zegarową dla niego samego.

Podsumowując, patrząc na cały proces, można stwierdzić, że sytuacja nie jest zachęcająca dla SDF, a SDF znalazło się w jeszcze bardziej niekorzystnej sytuacji względem Damaszku, ponieważ Stany Zjednoczone przyjmują coraz bardziej bliższe stanowisko wobec tego kraju.

Medyascope

Medyascope

Podobne wiadomości

Wszystkie wiadomości
Animated ArrowAnimated ArrowAnimated Arrow