Rząd, który nadał sypialniom i meczetom imię Mimara Sinana, zapomina o ochronie samych zabytków!

W 437. rocznicę śmierci osmańskiego architekta Mimara Sinana , niektóre z jego dzieł pozostają zapomniane. Jego dzieła, które przetrwały stulecia, popadają w zapomnienie.

Urzędnicy państwowi, a zwłaszcza prezydent AKP Recep Tayyip Erdoğan, często wypowiadają się z uznaniem o Mimarze Sinanie, nazywając jego imieniem nowo wybudowane akademiki i meczety. Ale czy jego dzieła cieszą się takim samym szacunkiem? Nie.

Wciąż stanowiąc źródło inspiracji dla studentów, architektów i miłośników sztuki, niektóre dzieła Mimara Sinana w Stambule zostały praktycznie porzucone. Niektóre z nich zostały nawet zapomniane, ich nazwiska zapomniane, a nawet miejsce ich przechowywania.

Cumhuriyet rozmawiał z archeologiem Ömerem Farukiem Yavaşçayem o artefaktach, które zostały porzucone i pozostawione własnemu losowi lub padły ofiarą renowacji:

Jednym z najbardziej intrygujących, a zarazem stosunkowo nieznanych dzieł Mimara Sinana jest prawdopodobnie „Kamień Środkowy Stambułu”. Jest to cylindryczny kamień wzniesiony przez Mimara Sinana na polecenie Sulejmana Wspaniałego, aby znajdował się w samym sercu współczesnego Stambułu. Obecnie część kamienia znajduje się pod ziemią, przykryta płytami chodnikowymi, z widocznymi pęknięciami. Archeolog Yavaşçay opisał historię kamienia następująco:

Można go zwiedzać, ale nawet przechodnie nie zauważają kamienia. Najpierw trzeba go odrestaurować. Połowa kamienia jest zakopana pod ziemią. Jest otoczony kostką brukową, częściowo zasłaniającą monument. Na kamieniu „Centralny Punkt Stambułu” są pęknięcia. Co więcej, niektórzy ludzie, świadomi wagi tego miejsca, kradną kawałki kamienia. Nie ma ochrony ani kamer, które mogłyby temu zapobiec.

Obok tego zabytku powinno powstać muzeum, które wyjaśniłoby zarówno jego historię, jak i, jeśli zostanie odrestaurowany, proces renowacji. Powstałby również mały sklepik z pamiątkami, który przyczyniłby się do promocji tych historycznych artefaktów, gdy zagraniczni turyści przywiozą je do swoich krajów.

Kolejną budowlą zagrożoną wyginięciem jest meczet Mimara Sinana w dzielnicy Fatih. Choć minaret pozostał nienaruszony, pozostałe sekcje zostały całkowicie zmienione, daleko odbiegając od pierwotnego stanu. Yavaşçay, zauważając, że meczet przekształcił się w obiekt podobny do dzisiejszych meczetów w okolicy, wymienił swoje sugestie i spostrzeżenia w następujący sposób:

„To miejsce musi zostać przywrócone do pierwotnego stanu, tak blisko jak to możliwe. Przed nim znajduje się również fontanna, również zaprojektowana przez Mimara Sinana. Fontanna również znajduje się pod ziemią. Trzeba ją przywrócić do życia. Jest też otoczona drutem kolczastym. Wszystko to trzeba naprawić”.

Kolejnym dziełem Mimara Sinana, które nie spotkało się z należnym uznaniem i padło ofiarą nieplanowanej urbanizacji Stambułu , jest most Haramidere w dzielnicy Büyükçekmece. Znajduje się on pośrodku skrzyżowań autostrady E5, co sprawia, że dotarcie do niego jest praktycznie niemożliwe. Yavaşçay, zauważając, że z powodu utrudnień w dostępie do mostu nie można go zwiedzać, zasugerował, że w tym miejscu należy zbudować przejście podziemne lub wiadukt i podjąć niezbędne środki bezpieczeństwa.

Meczet Kara Ahmeta Paszy w Topkapı również został porzucony... W kopule grobowca wystrzelono pociski.

„MIŁOŚĆ DO ARTEFAKTÓW HISTORYCZNYCH NALEŻY ROZWAŻAĆ JUŻ OD MŁODEGO WIEKU”

Według archeologa Yavaşçaya , wszystkie te artefakty muszą zostać przywrócone do pierwotnego stanu i udostępnione zwiedzającym. Yavaşçay podkreślił, że zarówno władze, jak i obywatele nie przywiązują należytej wagi do artefaktów historycznych, podsumowując swoje wystąpienie:

„Uczymy historii w szkołach, ale nie zapoznajemy dzieci z zabytkowymi artefaktami i nie pielęgnujemy w nich miłości do nich. Dzieci muszą być zaszczepiane w miłości do historycznych artefaktów od najmłodszych lat. W krajach rozwiniętych tak nie jest; w tych krajach zabiera się dzieci do zabytkowych artefaktów i mówi im, że muszą je chronić. W naszych szkołach mamy tylko jedną wycieczkę do miejsc historycznych w roku i jest ona szybko pomijana, pozostawiając ludzi zdezorientowanych, co do czego służy”.