Chelsea wint het Club-WK – en Trump viert het op het winnaarspodium
Na het laatste fluitsignaal van een voetbalwedstrijd waaraan hij zijn wil had opgelegd, was Cole Palmer even overdonderd. De Engelse aanvaller had Chelsea FC praktisch in zijn eentje naar de overwinning geleid in de eerste editie van het compleet vernieuwde WK voor clubs, met een uitstekende prestatie in de verrassende 3-0 overwinning in de finale in New Jersey tegen Champions League-winnaar Paris Saint-Germain.
Palmer scoorde zelf de eerste twee doelpunten. Het waren twee vrijwel identieke schoten: met de binnenkant van zijn linkerbeen krulde hij de bal vanaf zo'n 15 meter in de linkerbenedenhoek. Hij zette de derde goal op, een lob voor João Pedro. De wedstrijd was al voor het einde van de eerste helft beslist. Dankzij Cole Palmer.
Chelsea-ster Cole Palmer is uitgeroepen tot Speler van het Toernooi op het WK voor clubs.
Bron: IMAGO/Sportimage
De gebeurtenissen na de wedstrijd verbaasden hem echter. De Chelsea-spelers ontvingen hun medailles en de gigantische gouden trofee uit handen van FIFA-voorzitter Gianni Infantino en de Amerikaanse president Donald Trump. De twee staan bekend om hun uitstekende relatie, en daarom was Trump aanwezig tijdens de finale van Infantino's XXL-toernooi.
Maar terwijl de FIFA-voorzitter na de uitreiking van de trofee uit beeld stapte om Chelsea's feestvreugde niet te verstoren, bleef Trump op het erepodium staan, tevreden glimlachend, applaudisserend – en even onderdeel van de blauwe feestvierende menigte. "Ik was een beetje in de war", zei Palmer na afloop.
Het tafereel vormde de afsluiting van een finaledag waarop voetbal bijna bijzaak was. De finales van grote toernooien zoals de Champions League, een EK of een WK zijn altijd een spektakel. Muzikanten treden op, dansers dansen en er wordt vuurwerk afgestoken. De finale van het WK voor clubs bevatte al deze elementen – plus een vleugje Super Bowl en een vleugje boksen.
Robbie Williams zong zijn toernooilied, waar toeschouwers de afgelopen vier weken niet omheen konden. Slagwerkers in gouden pakken marcheerden en de vlaggen van alle deelnemers aan het WK voor clubteams waren weer zichtbaar. O ja, Wydad Casablanca. Ja, RB Salzburg was er ook. Natuurlijk, ik vergat het bijna: Auckland City. En dan was er nog het pyrotechnische spektakel, de rook en de vonken.
Een beetje Super Bowl: Robbie Williams zingt zijn clubwereldbekerlied.
Bron: IMAGO/Gribaudi/ImagePhoto
In tegenstelling tot de andere wedstrijden van het WK voor clubteams werd het Amerikaanse volkslied niet van een bandje gespeeld, maar live uitgevoerd – net als tijdens de Super Bowl. Jets denderden ook over het stadion. En toen was Trump er ook – niet tot groot genoegen van alle toeschouwers: toen hij tijdens het volkslied even op het scorebord verscheen, klonk er boegeroep. Bokscommentator Michael Buffer introduceerde de teams ("Chelseaaaaaaaaaaaaa!" en "Pariiiiiiiis Saint-Germain!") en spoorde de ongeveer 81.000 mensen in het stadion in New Jersey aan: "Laten we ons klaarmaken om te ruuuuuuuuuuumble!"
Het publiek was er helemaal klaar voor. Het WK voor clubs had, vooral in de voorronde, te lijden gehad van de sfeer in de stadions die deed denken aan die van een amateurwedstrijd. In de beslissende wedstrijden van het toernooi was de sfeer echter passend bij de gelegenheid. Dat gold ook voor de finale. "Passend bij de gelegenheid" betekent ook: totaal anders dan in de Bundesliga.
De sfeer op toernooien wordt minder gekenmerkt door de clash tussen verschillende supportersgroepen en meer door een volksfeest in voetbaltenues. Tijdens de finale in New Jersey zaten de tribunes vol met tenues van allerlei clubs, waaronder Real Madrid, Barcelona, Flamengo, FC Bayern, Frankrijk, Brazilië en de New York Cosmos.
Wat de afgelopen vier weken van het toernooi duidelijk was geworden, werd in de finale opnieuw duidelijk: toeschouwers komen niet alleen om te kijken, maar ook om zichzelf in scène te zetten. In New Jersey hadden veel fans bijna de hele tijd hun telefoon in hun handen en filmden ze zichzelf, hun vrienden en hun familie. De grootste triomf leek te zijn dat ze de aandacht van de FIFA-cameraploeg trokken – en een paar seconden op het scorebord verschenen.
Tegenover de vrolijkheid op de tribunes: commotie na de finale met Parijs-trainer Luis Enrique (grijs shirt).
Bron: Pamela Smith/AP/dpa
De actie op het veld, althans in de slotfase, contrasteerde met de vrolijkheid op de tribunes. PSG leek het voetbal te hebben veroverd, met een 5-0 overwinning op Internazionale en een 4-0 overwinning in de halve finale van het WK voor clubs op Real Madrid – tenslotte de koningen van de grote wedstrijden. De finale tegen Chelsea leek de volgende bekroning voor Parijs te worden.
Maar naast de wedstrijd verloor het team ook de controle: João Neves werd van het veld gestuurd omdat hij Chelsea-verdediger Marc Cucurella aan zijn haar had gegrepen. Na afloop van de wedstrijd brak er een vechtpartij uit op het veld, waarbij doelman Gianluigi Donnarumma en trainer Luis Enrique een prominente rol speelden. Enrique zei dat hij simpelweg verdere escalatie wilde voorkomen. Laten we ons opmaken voor een gevecht!
Enriques collega, Enzo Maresca, deed na afloop van het WK voor clubteams een uitspraak waar FIFA-voorzitter Infantino tevreden mee zou moeten zijn. Gevraagd naar wat het winnen van het toernooi voor hem zou betekenen, zei de Chelsea-coach: "Ik denk dat deze competitie belangrijker zal zijn dan de Champions League." In de belangrijkste competitie van Europa stond de Amerikaanse president nog nooit eerder op de winnaarsfoto.
rnd
