Het voorbeeld van Nick Woltemades toont de brutaliteit van de adviseurs – en de zwakte van Bayern

Wat zou er gebeuren als er geen einde zou komen aan de transferperiode? Het antwoord voor deze zomer zou relatief simpel zijn. Dan zou de discussie rond Nick Woltemade van Stuttgart waarschijnlijk zelfs na 1 september voortduren. De aanvaller wordt al een tijdje door FC Bayern München benaderd.

Maandenlang zat Bayern te wachten op de lange prof, die minstens een handvol interlands op zijn naam heeft staan . Maandag lekte uit München uit dat Bayern zijn bod zou kunnen herzien en een redelijk bod zou kunnen doen op Woltemade. Dit zou een voortzetting zijn van de gebeurtenissen die, alles bij elkaar, een ware zomerkomedie vormen.

De roddelbladen berichten over de "Woltemade-zaak" en er is een passend "Woltemade-dossier" over deze zaak aangemaakt. Deze term wordt ook door sommige betrokkenen gebruikt. Stuttgart-topman Alexander Wehrle vertelde Sport-Bild onlangs: "Het dossier is gesloten en blijft gesloten."

Maar zulke uitspraken hebben een korte levensduur. En ze dienen meestal om de prijs wat op te drijven. Tot nu toe heeft geen enkel bod van Bayern Stuttgart overtuigd, dat € 75 miljoen eist.

Zulke bedragen vormen ongetwijfeld een risico voor beide clubs: Bayern zou veel geld uitgeven aan een speler die zijn internationale kwaliteiten nog niet heeft bewezen; Stuttgart zou, als ze hun contract zouden blijven nakomen, een exorbitant bedrag mislopen, dat mogelijk niet eens de kwaliteit van de spits weerspiegelt. Woltemade maakte aan het begin van het seizoen geen indruk, noch in de nederlaag in de Duitse Supercup tegen Bayern, noch in de 2-1 seizoensopener van Stuttgart tegen Union Berlin.

Woltemades zaakwaarnemer, Danny Bachmann, speelt hierin een bijzondere rol en informeert persbureau DPA over de status van de onderhandelingen. Bachmann reageerde fel op de eis van Stuttgart: hij sprak van een "oneerlijke €75 miljoen voor een speler die transfervrij overkwam" en betreurde de salarisclassificatie van zijn protégé in de "lagere middenklasse".

Tegelijkertijd beschuldigde hij de club uit Stuttgart ervan zich niet aan de afspraken te houden. Het komt zelden voor dat een zaakwaarnemer een hoge transfersom voor zijn eigen cliënt "oneerlijk ten opzichte van de markt" noemt. In dit geval is het echter een uitspraak die zeker een zekere realiteitszin getuigt, zij het misschien onbedoeld.

De gebeurtenissen kunnen op twee manieren worden geïnterpreteerd: Ten eerste illustreert de "zaak" de steeds belangrijkere rol die consultants spelen in het huidige transferlandschap. Bachmann neemt een uiterst proactieve houding aan en ontkent alle commentaar van zijn cliënt op het transferproces. Anders zou de relatie van de speler met VfB Stuttgart ernstig onder druk komen te staan.

Bachmann is niet de enige die erin is geslaagd een club te negeren. Ook Nelson Weiper van Mainz, geadviseerd door Alexander Schütt, streefde koste wat kost naar een transfer. Weiper, een 20-jarige aanvaller die alle jeugdopleidingen bij Mainz heeft doorlopen, had een contractverlenging van Mainz afgewezen en wilde naar Eintracht Frankfurt – de club die consistent topspitsen aflevert .

Zijn contract loopt volgende zomer af. Wie denkt dat Mainz 05 en FC Bayern München twee verschillende competities zijn, heeft op het eerste gezicht misschien gelijk. Met Christian Heidel beschikt Mainz echter over een ervaren en uiterst slimme technisch directeur die niet graag voor de gek gehouden wordt: Heidel haalde Weiper uit de selectie – uiteindelijk gaf de speler toe en verlengde zijn contract bij Mainz.

De macht van spelers en hun zaakwaarnemers is jaar na jaar gestaag gegroeid, dat zal niemand ontkennen. Ook uit München komen talloze klachten. Zo klaagde Uli Hoeness ooit bitter over de internationaal actieve spelersmakelaar Pini Zahavi ("een hebzuchtige piranha"), die voormalig Bayern München-speler David Alaba vertegenwoordigde.

Er is echter ook een andere manier om naar de gebeurtenissen rond Woltemade te kijken, en die heeft te maken met de situatie bij FC Bayern: de ploeg uit München is allang niet meer zo dominant als enkele jaren geleden; zelfs een overweldigende overwinning in de openingswedstrijd van het Bundesliga-seizoen kan dit niet verhullen.

Jarenlang was het taboe in de branche om wedstrijden met FC Bayern te spelen. Stuttgarts hernieuwde moed heeft daarom mogelijk ook iets te maken met de situatie in München. Tot nu toe gold de regel: als FC Bayern een speler wilde contracteren, dan zouden ze hem halen, tenminste als het uit de Bundesliga kwam. Gevallen waarin Bayern geen akkoord kon bereiken met hun rivalen waren zeldzaam, zoals in 2013, toen Dortmund weigerde toe te geven en Robert Lewandowski een jaar voor zijn aflopende contract te laten gaan.

Dat München hem het jaar daarop transfervrij kon contracteren, verzachtte de pijn van de afwijzing aanzienlijk. De situatie was echter anders bij de zoektocht naar Florian Wirtz . München dacht lange tijd in poleposition te staan ​​om misschien wel de beste voetballer van Duitsland binnen te halen, voordat hij uiteindelijk naar Liverpool vertrok – een verrassing, niet alleen voor de club uit München. Bayern leek plotseling kwetsbaar, wat in Stuttgart niet onopgemerkt bleef.

Max Eberl, sportief directeur van München, heeft onlangs publiekelijk zijn frustratie geuit over de situatie bij de prestigieuze club. De raad van commissarissen, onder leiding van Uli Hoeness, heeft een drastische verlaging van de personeelskosten bevolen. In plaats van dure transfers te doen, zou Eberl eerst moeten kijken naar potentiële leenspelers. Tijdens een persconferentie vorige week greep de manager naar sarcasme toen hem naar Woltemade werd gevraagd: "Misschien leent Stuttgart hem wel aan ons uit; wij kunnen hem lenen."