De territoriale crisis breekt in Sumar uit op het meest ongelegen moment

Het dreigende vertrek van Compromís-parlementslid Àgueda Micó uit de gemengde fractie ondermijnt niet alleen Sumars parlementaire fractie, maar ook het narratief van plurinationale eenheid waarop het project van Yolanda Díaz is gebaseerd, waarin regionale partners niet worden weerspiegeld in de staatsarchitectuur van de ruimte.

Het debat over het al dan niet vertrekken uit Sumar is levendiger dan ooit in twee andere partijen: Més per Mallorca en Chunta Aragonesista. En dit alles gebeurt op het slechtst mogelijke moment voor de confederale coalitie, precies op het moment dat ze haar spierballen en cohesie moet laten zien om de PSOE te dwingen tot een sociale omwenteling die de resterende zittingsperiode van de wetgevende macht zal redden, of in ieder geval zo lang mogelijk zal verlengen.

Begin juni dreigde Compromís, een coalitie van twee afgevaardigden waartoe de partijen Més (de meerderheid), Iniciativa en VerdsEquo behoren, voor het eerst uit de coalitie te stappen om "volledige autonomie bij de verdediging van de Valenciaanse belangen te garanderen", nadat Sumar had geweigerd Pedro Sánchez op te roepen om te getuigen voor de DANA-commissie.

Na weken van intensieve onderhandelingen herwon Sumar het vertrouwen van de partij. Er werd zelfs een voorlopige overeenkomst bereikt die politieke autonomie, parlementaire zichtbaarheid en een vrije stemming voor Compromís omvatte.

Tegelijkertijd met de onthullingen over het corruptieschandaal rond de voormalige nummer drie van de PSOE, Santos Cerdán, besloot Més Compromís zich terug te trekken. Zij gaven aan dat er meer instrumenten nodig zijn om toezicht te houden op de PSOE, iets dat – zo beweerden zij – binnen de confederale groep niet mogelijk is.

Noch Sumar, noch Iniciativa, dat heeft besloten dat haar plaatsvervanger Alberto Ibañez in de plurinationale fractie blijft, geloven deze verklaringen. Ze zijn het er afzonderlijk over eens dat de overeenkomst die op tafel ligt niet alleen bevredigend was, maar ook "nog meer garanties bood dan aanvankelijk gevraagd". Ze suggereren dan ook dat achter de beslissing van Més Compromís een "simpele, maar onjuiste, electorale berekening schuilgaat om afstand te nemen van de PSOE en de coalitieregering in het geval dat Carlos Mazón en/of Pedro Sánchez vervroegde verkiezingen uitschrijven."

"Het is een zonde om niet verder te kijken dan je eigen navel, terwijl het er juist om gaat de regering te beschermen tegen de corruptie van de PSOE, zodat we de enige progressieve regering in Europa in stand kunnen houden", klagen ze.

Hoe dan ook, Micó's vertrek was een klinkende, maar ook verhelderende ervaring. Want wat verbroken is, is niet alleen de band met een regionale partner, maar juist het idee dat een brede, multinationale coalitie stabiel in het Congres zou kunnen functioneren zonder een verzameling van individuele belangen te worden. Dit is precies waar de uitvoerende comités van Més per Mallorca en Chunta Aragonesista, geïrriteerd door het feit dat hun territoriale eisen "herhaaldelijk overschaduwd" worden, de komende dagen over zullen debatteren voordat ze een onomkeerbaar besluit nemen.

De training geeft toe dat er fouten zijn gemaakt en versterkt het respect voor de progressieve krachten die al in de gebieden aanwezig zijn.

Sumar schuwt zelfkritiek deze keer niet. Ze geeft toe dat de organisatie, die pas twee jaar geleden werd opgericht met als doel een gemeenschappelijk thuis te worden, nu meer dan ooit haar fundamenten moet versterken, zodat haar "politieke actie gevoelig is voor de specifieke eisen van de samenleving, maar tegelijkertijd respect toont voor de transformerende progressieve formaties die al op deze plekken bestaan."

Zoals Lara Hernández, de co-algemeen coördinator, aan La Vanguardia uitlegt: "Het bouwen van een gemeenschappelijk pad met respect voor territoriale diversiteit vereist veel dialoog, afspraken en de noodzaak om perspectieven te verenigen om samen vooruit te komen. Dit zijn verschillende ritmes."

Deze noodzaak om een ​​linkse beweging te vormen die vanuit meerdere perspectieven kan spreken, maar met één stem, is nu dringend noodzakelijk voor Sumar om de machtsverdeling te stoppen en de negatieve trend in de peilingen te keren. Of dit nu voor de rest van de zittingsperiode is of om de voorwaarden van een nieuwe coalitie in de toekomst te heronderhandelen.

Het probleem met het bouwen terwijl je bezig bent, geeft Hernández toe, is dat “dingen soms langzamer moeten gaan om verder te komen.”

Sumar verliest gewicht en de gemengde groep wordt ingewikkeld

Het vertrek van Àgueda Micó uit de gemengde fractie dwingt tot een herschikking van de zetels in het Congres. Sumar heeft nu 26 afgevaardigden – vijf minder dan op 23 juni – na het vertrek van Podemos aan het begin van de zittingsperiode, en nu ook van Més-Compromís. Ondertussen groeit de gemengde fractie naar negen leden – vier afgevaardigden van Podemos, één van Coalición Canaria, één van UPN, één van de BNG, en voormalig minister Ábalos. Dit zal hen allen dwingen om opnieuw te onderhandelen over hun spreektijd en de posities die ze in de verschillende parlementaire commissies zullen bekleden. Met andere woorden, Micó verliest niet alleen haar aanwezigheid doordat ze de tweede rij van de Kamer verlaat om een ​​zetel in de zetel te bezetten, maar ook omdat ze haar woordvoerdersfunctie in de DANA-commissie, die ze bekleedde vanwege haar rol in Sumar, moet opgeven.