Het beste Real Madrid van het jaar zweet en verslaat de dappere Unicaja, terwijl er een cycloon in Valencia woedt.

De halve finales van de ACB verlopen voorspoedig. Met een tempo van één wedstrijd per dag, mis je het zo . En het spektakel is de moeite waard om te volgen. De nieuwe duelronde bood een ongelijke en een extreme intensiteit: terwijl de Oranjeklok op volle toeren draaide, begon de verrassende uitslag in de hoofdstad van het koninkrijk pas in de laatste minuten te dagen.

Valencia wist de energie van haar koor over te brengen . Vidorreta begon verrassend door Kramer buitenspel te zetten, met Morin in de paal en Shermadini op de bank. Met een strategie van verschuivende verdedigingen en het succes van Scrubb begonnen ze de wedstrijd te controleren en leidden ze (0-5) ondanks enkele fouten. Het duurde 3:30 om te scoren, met Montero's eerste driepunter , gevolgd door twee vrije worpen. En de ploeg uit Tenerife sloot de score af , nog eens drie minuten naar 11-5 en de daaropvolgende marteling van drop-by-drop bracht het eerste kwart op 23-10, wat erger had kunnen zijn.

De voortzetting begon als een festival van driepunters, dat begon met Sestina en Fitipaldo, hoewel later ook Costa, Ojeleye en Larrea zich bij het feest voegden... La Laguna kon de oranje intensiteit niet weerstaan ​​en gaf zich uiteindelijk gewonnen: 55-35 bij de rust en de oranje kleur van de eindoverwinning was al in zicht .

Want de tweede helft was meer van hetzelfde. De Canarische Eilanden wonnen het derde kwart, maar de sloophamer keerde terug in het laatste kwart , waar ze 30 punten bereikten. En dat ondanks een driepunter van Sastre die La Laguna met nog acht minuten te gaan met 13 punten achterstand had kunnen zetten. Maar het antwoord op zijn misser was een spervuur ​​van driepunters van Pradilla en Jones, waardoor de score met nog zeven minuten te gaan op +23 stond, terwijl de zwart-gouden spelers het begaven.

Het is niet alleen zo dat Montero briljant is aan het roer , maar ook dat de energieke rotatie die Pedro Martínez voorstelt een nachtmerrie is voor zijn tegenstanders. Zijn defensieve intensiteit, dominantie aan de rebound (46 rebounds is schandalig), weinig turnovers en krachtige schoten van buitenaf hebben een onoverkomelijke barrière gevormd voor het team van Txus Vidorreta. Overigens lijkt het erop dat de Dominicaan nog een tijdje in Valencia zal blijven, wat goed nieuws is voor hen en voor de concurrentie.

Zaterdag verhuist de wedstrijd naar Santiago Martín in La Laguna. Gezien de huidige situatie is er een duidelijke favoriet , maar Vidorreta's sterke team zou wel eens iets kunnen winnen. Zijn team, dat het hele jaar briljant presteerde, is echter ook ervaren, en dit wedstrijdtempo zou wel eens nadelig kunnen uitpakken.

Treinongeluk in het Goya Paleis

En wat een trein! Madrid arriveert in de beste vorm van het jaar , met een formidabele verdediging, snelheid en uitstekende schoten van buitenaf. Unicaja lijkt zijn efficiëntie van het hele seizoen vast te houden, met veertien wisselpunten en het resultaat van de uitschakeling van Barcelona, ​​waarmee een vroege nederlaag werd overwonnen.

De tweede wedstrijd werd beslist met nog maar drie minuten te gaan. Op dat moment scoorde Tyson Pérez een driepunter en bracht de stand op 77-71 , waardoor er niets meer te doen was. Toen verscheen Facu Campazzo, die een fantastische wedstrijd speelde, maar met een laatste ingeving: hij scoorde negen punten met twee driepunters, waarvan één buitengewoon, en Unicaja moest in een oogwenk de wapenstilstand tekenen , 90-75.

Maar daarvoor voldeed de wedstrijd aan de verwachtingen . Het was niets vergeleken met de eerste wedstrijd van de serie, waarin de energie van Madrid hen vanaf het begin op afstand hield tegen een ogenschijnlijk vermoeide Unicaja.

Vanaf het begin wijzigde Ibon Navarro zijn basisopstelling opnieuw met de komst van Johnny Barreiro en Tyson Pérez. Chus Mateo zette zijn recente vorm van kracht binnenin voort (Abalde, Mario, Eli, Tavares). Twee minuten lang verdween alle energie op het veld in de lucht : nul punten verschil. Zodra de basket open was, bezorgden driepunters van Perry en Taylor de ploeg uit Malaga hun eerste voorsprong (1-6), die ze lange tijd zouden vasthouden. Met vurige verdedigingen aan beide baskets voorspelde het puntenverlies een gelijkspel die vrijdagavond in de hoofdstad.

Sergio Llull bezorgde Madrid met nog één minuut te gaan de eerste voorsprong (18-17) en bevestigde die met een paar vrije worpen en een stratosferische tangerine , een handelsmerk van hem , dat al een geregistreerd handelsmerk moet zijn , om de stand op 23-19 te brengen. Dat deed de volgende gedachte rijzen: ondanks de kolossale verdedigingen en fouten, zorgde het tempo van de wedstrijd ervoor dat ze aan het einde van het eerste kwart de grens van 23 punten bereikten. Het was fantastisch basketbal.

Kortom, het tweede kwart ging verder zoals het begonnen was. De sterke start van Unicaja zorgde ervoor dat ze een kleine achterstand op Real Madrid goedmaakten en zelfs een klein beetje initiatief heroverden. Vervolgens bezorgden een onsportieve overtreding op Kalinoski en een daaropvolgende turnover van de Amerikaan, gevolgd door een uitstekende driepunter van Abalde, Madrid in een flits weer een +7 voorsprong. Opnieuw heelde Unicaja de wond , en de daaropvolgende reeks overtredingen, bonusworpen en diverse turnovers sloten het kwart af op 46-41, waarna ze toe waren aan rust.

In de tweede helft keerde Mateo terug naar zijn basisvijf en bleef Navarro zijn selectie uitbreiden. Maar Unicaja vond de basket vier minuten lang niet, waardoor Madrid de score opende (55-41) . Toen Carter eindelijk een driepunter scoorde, reageerde Abalde veertien seconden later met nog een driepunter: het duel leek alleen nog af te hangen van de ondertekening van het document. Tavares ' haak, een driepunter in de stijl van Hezonja, bracht de stand met nog veertien minuten te gaan op 63-44 . Pech voor Unicaja, want de verdediging van Madrid gaf geen duimbreed toe.

Maar het Andalusische team bleef vechten . Elke vrije worp, elke rebound, elke basket was een strijd, en een laatste dunk van Yankuba Sima bracht de score op 67-58, dus het was nog niet tijd om naar de notaris te gaan. De strijd ging het laatste kwart in, terwijl alles nog beslist moest worden. Madrid stond echter negen punten voor.

En inderdaad: drie turnovers, een paar schotfouten en Perry's entree in de wedstrijd met vijf punten op rij, brachten de stand op 67-63 , en Unicaja kwam zelfs nog dichterbij, al binnen bereik van een driepunter . Angst barstte los in het Palacio. Maar het was Usman Garuba die er eentje vanaf de rand van het strafschopgebied scoorde , gevolgd door nog een van Mario, waarmee de score weer op +9 kwam. Toen arriveerde Campazzo, die extase bracht op het ene halfrond en stilte op het andere . Weinigen hadden verwacht de inwoner van Córdoba ooit nog in zo'n fysieke vorm te zien: hij is uitmuntend.

Ibon Navarro werd van het veld gestuurd vanwege een dubbele technische fout . Zijn irritatie, die visueel opvallend was, was al sinds het eerste kwart aanwezig, vanwege een reeks scheidsrechterlijke beslissingen, met name de technische beslissing van Balcerowski voor een gebaar na een duidelijke overtreding van Tavares, die niet werd afgekeurd. Ondergetekende kijkt al zo'n veertig jaar naar basketbal en begrijpt nog steeds vaak de criteria die scheidsrechters hanteren niet, hoewel menselijke fouten altijd mogelijk zijn.

Het klopt dat er veel is verbeterd in de context van scheidsrechteren , ooit autoritair, nu veel verzoenender. Daarom is het soms moeilijk te begrijpen wat leidt tot de beslissing om een ​​technische fout toe te kennen voor een simpel gebaar, of welke dunne lijn een normaal gebaar scheidt van een gebaar dat een technische fout rechtvaardigt . Er zijn objectieve gevallen: je mag de bal niet aanraken na het scoren. Maar gebaren zijn net zo subjectief, zoals hoe de frustratie van een speler die vrijdag naar zijn eigen bank liep, ook werd bestraft met een technische fout. Nee, het is absoluut moeilijk te begrijpen waarom boze reacties van de bank soms worden getolereerd en andere keren zonder duidelijke reden worden bestraft.

En ik zou nog wel even door kunnen gaan over dit onderwerp: driepunters vanuit het midden van het veld, contact in een man-tegen-man-verdediging, positionering op schermen of vechten voor rebounds. Het verschilt zo enorm van wedstrijd tot wedstrijd, van het ene scheidsrechtersteam tot het andere, dat elke wedstrijd als een doos bonbons is; je weet nooit wat je gaat krijgen . Dat is een onderwerp voor een andere dag.

Kortom, Madrid won alle vier de kwarten, met een schotpercentage dat dit jaar hun beste in de Euroleague zou zijn geweest, en met een defensieve consistentie die zelfs hun grootste troef is. Ze hebben de gelijkmaker in hun voordeel en zullen proberen die in Malaga te beslechten.

Voor Unicaja is de halve finale een lange en steile klim geworden, áls ze die winnen, wat onwaarschijnlijk is, maar nog steeds mogelijk. In een succesvol jaar, met een uitstekende selectie waar iedereen telt, moesten ze het in de finale opnemen tegen Barcelona en Madrid . De derde ronde is aanstaande zondag.