Toen MLB nee zei tegen Bernice

Jen Pawol schreef afgelopen zaterdag geschiedenis als de eerste vrouwelijke scheidsrechter in de Major League tijdens de doubleheader tussen de Miami Marlins en de Braves in Atlanta.

Het historische moment komt meer dan 50 jaar nadat Bernice Gera een soortgelijke ambitie had.

Volgens een artikel van People.com was Gera dol op honkbal, een hoeksteen van zijn bewogen jeugd. Hij speelde met zijn broers en miste zelden een wedstrijd van de Brooklyn Dodgers (totdat het team eind jaren vijftig naar Los Angeles verhuisde).

Als secretaresse was honkbal haar constante zorg. Ze verlangde ernaar om voor een groot team te werken en vroeg elke organisatie om een baan, maar elk team weigerde.

"In het begin probeerde ik gewoon een baan te krijgen bij welke club dan ook, en deed ik wat ik kon", zei hij in een interview in 1972. "Ik had wel pinda's verkocht als ze me hadden gewild. Maar de reacties waren op alle vlakken negatief."

"Ik heb drie maanden gewacht op een reactie van het team. En kun je geloven dat ik slapeloze nachten heb doorgebracht in de hoop dat ze me de baan zouden geven?" voegde ze eraan toe. "Toen ze nee zeiden, besloot ik scheidsrechter te worden."

In 1966 besloot ze het heft in eigen handen te nemen. Ze meldde zich aan bij de Al Somers Umpire School en werd in 1967 aangenomen. Ze was er klaar voor totdat Al Somers zich realiseerde dat haar naam "Bernice" was, niet "Bernie". Hij vertelde haar dat "er nog nooit een vrouw op zijn scheidsrechtersschool was geweest, en dat er ook nooit een zou komen."

Dus, op 36-jarige leeftijd schreef Gera zich in bij de Florida Baseball School, nadat ze begin jaren zestig als scheidsrechter had gewerkt bij Little League-wedstrijden. De school was overwegend mannelijk en ze bracht de zes weken van het programma door in een motel, omdat er geen faciliteiten waren voor vrouwelijke studenten.

's Nachts gooiden haar teamgenoten blikjes naar haar deur. Na haar training werd haar aanvraag afgewezen door de National Association of Professional Baseball Leagues (NAPBL), omdat ze niet aan de fysieke eisen voor de functie van scheidsrechter voldeed.

Vastberaden schreef Gera verschillende brieven aan de directeur van het bureau voor scheidsrechtersontwikkeling, maar kreeg geen antwoord. Ze ging in beroep bij honkbalcommissaris William Eckert, maar Eckert verwees de zaak door naar de directeur van het bureau voor scheidsrechtersontwikkeling.

Gera besloot de zaak voor de rechter te brengen. In 1969 diende ze meerdere formele klachten in bij de New York State Commission on Human Rights.

In april 1971 deed de Appellate Division uitspraak in de zaak, waarbij de eerdere uitspraak van de Human Rights Appeals Board werd bevestigd, namelijk dat de georganiseerde honkbalsport Gera had gediscrimineerd vanwege haar geslacht.

Na enkele jaren in de rechtbank kreeg hij in 1972 het recht om als scheidsrechter op te treden. In april van dat jaar kreeg hij een contract voor een jaar in de minor league.

"Gedurende deze hele zaak voelde ik me kapot. Ik heb me altijd afgevraagd of het de moeite waard was", zei Gera, terugkijkend op de lange juridische strijd.

"Ze wilden me niet in het land", vertelde hij ooit aan schrijfster en auteur Nora Ephron in een interview voor het tijdschrift "Esquire".

"Het hing er allemaal vanaf of ik ermee om kon gaan. Ik kon ermee omgaan. Maar dan kwam ik thuis en huilde als een baby."

Debuut en afscheid

Op 24 juni 1972 maakte Gera zijn profdebuut. De wedstrijd, die oorspronkelijk de dag ervoor gepland stond, werd uitgesteld vanwege de restanten van orkaan Agnes.

De Geneva Rangers uit klasse A en de Auburn Phillies speelden een doubleheader. Meer dan 2000 fans zaten op de tribune.

Terwijl het publiek haar in de eerste innings toejuichte, noemde ze in de vierde inning Terry Ford van Auburn safe, maar draaide de beslissing al snel terug op het veld en verklaarde hem uit. Auburn-manager Nolan Campbell stormde het veld op en eiste te weten waarom hij de beslissing had teruggedraaid.

Gera gaf toe een fout te hebben gemaakt. Campbell herinnerde zich dat hij tegen haar zei: "Dat is de tweede fout die je hebt gemaakt. De eerste was het aantrekken van dat uniform." Volgens Gera's herinnering zei Campbell tegen haar: "Je hebt twee fouten gemaakt. De eerste was dat je in de keuken had moeten blijven om aardappelen te schillen."

Gera stuurde Campbell uit de wedstrijd. Na de wedstrijd informeerde Gera algemeen manager Joe McDonough van Genève over haar ontslag. Ze verliet het stadion in tranen en reed, vergezeld door haar man, weg in haar scheidsrechterstenue.

Gera heeft nooit meer als scheidsrechter opgetreden bij een professionele honkbalwedstrijd.

"In zekere zin zijn ze erin geslaagd om van me af te komen," zei hij in zijn interview in 1972. "Maar in zekere zin is het mij ook gelukt. Ik heb de barrière doorbroken. Het kan. Nu kan het me niet meer schelen wat mensen zeggen. Niemand heeft meegemaakt wat ik heb meegemaakt. Je moet het zelf meemaken om het te begrijpen."

Ze verliet honkbal echter niet definitief. In 1974 namen de New York Mets haar aan om te werken op de afdeling community relations van het team, waar ze dagelijks naar Shea Stadium pendelde.

Gera werkte daar enkele jaren voordat haar functie definitief werd opgeheven. Zij en haar man, Steve Gera, verhuisden later naar Pembroke Pines, Florida, waar ze op 61-jarige leeftijd overleed aan nierkanker.

Haar laatste wens was dat haar as zou worden uitgestrooid in een stadion dat veel voor haar betekende: Shea Stadium. Toen Steve de bullpen van de Mets verliet, strooide hij haar as uit over het veld.

De schoenen die Bernice droeg tijdens haar historische wedstrijd in 1972 worden bewaard in de Baseball Hall of Fame in Cooperstown, New York, samen met een foto van haar.