Sierra Leone bestrijdt MPO-uitbraak: "We zien gevallen van totale ontkenning door patiënten, die het waterpokken noemen."
9 foto's
Op deze afbeelding onderzoekt George Kamara, wijkgezondheidsfunctionaris van Artsen zonder Grenzen, een patiënt in het Mpox-behandelcentrum in Calaba Town, een wijk in de hoofdstad. https://imagenes.elpais.com/resizer/v2/KEAHKD5VEFC43I4YYYD45PXAVM.jpg?auth=25f7b69afe1fbd1e5844112b0a3a49e37eaecfc90cf7517f72da7d2388ec1f4c&width=828 640w, https://imagenes.elpais.com/resizer/v2/KEAHKD5VEFC43I4YYYD45PXAVM.jpg?auth=25f7b69afe1fbd1e5844112b0a3a49e37eaecfc90cf7517f72da7d2388ec1f4c&width=980 1000w, https://imagenes.elpais.com/resizer/v2/KEAHKD5VEFC43I4YYYD45PXAVM.jpg?auth=25f7b69afe1fbd1e5844112b0a3a49e37eaecfc90cf7517f72da7d2388ec1f4c&width=1960 1960w" width="414" sizes="(min-width:1199px) 1155px,(min-width:1001px) calc(100vw - 44px),(min-width:768px) 767px, 100vw" src="https://imagenes.elpais.com/resizer/v2/KEAHKD5VEFC43I4YYYD45PXAVM.jpg?auth=25f7b69afe1fbd1e5844112b0a3a49e37eaecfc90cf7517f72da7d2388ec1f4c&width=414">Sierra Leone kampt met een nieuwe uitbraak van mpox, een ziekte die in januari van dit jaar door het lokale ministerie van Volksgezondheid werd uitgeroepen tot noodsituatie voor de volksgezondheid. Alle 16 districten in het land hebben gevallen gemeld en de districten in de westelijke regio, waaronder de hoofdstad Freetown, zijn aangemerkt als hotspots voor de uitbraak. "Mpox is niet nieuw in Sierra Leone. Dit is de vierde keer dat we gevallen melden. De huidige uitbraak treft voornamelijk het district Rural West Area en de hoofdstad, dichtbevolkte gebieden met meer dan een miljoen inwoners", legt Agnes Dama uit, hoofdvertegenwoordiger van Artsen zonder Grenzen (MSF) voor de mpox-respons in Sierra Leone en verantwoordelijk voor de coördinatie van de medische activiteiten van de organisatie met betrekking tot de uitbraak in het land. Volgens het Nationaal Agentschap voor Volksgezondheid (NPHA) waren er op 10 juli 4599 bevestigde gevallen en 33 doden geregistreerd in het land.
Op deze foto onderzoekt George Kamara, de wijkverpleegkundige van Artsen zonder Grenzen, een patiënt in het MPOX-behandelcentrum in Calaba Town, een wijk in de hoofdstad.Noor Ahmad Saleem (Artsen zonder Grenzen)"In Sierra Leone zet de daling van zowel vermoedelijke als bevestigde gevallen zich voort, wat zeer bemoedigend is. Het feit dat het testpositiviteitspercentage rond de 85% blijft, onderstreept echter de noodzaak om de interventies die zijn geïmplementeerd op het gebied van actieve surveillance te versnellen", benadrukte Yap Boum, adjunct incidentmanager bij de Africa Centers for Disease Control and Prevention (CDC), afgelopen donderdag tijdens een online persconferentie. Op de foto selecteert Isata Conteh van het ministerie van Volksgezondheid medicijnen voor een patiënt in de apotheek van het door Artsen zonder Grenzen ondersteunde MPOX-behandelcentrum in Calaba Town, op 19 juni 2025.Noor Ahmad Saleem (Artsen zonder Grenzen)Om de uitbraak aan te pakken, heeft het ministerie van Volksgezondheid van Sierra Leone zijn vaccinatiecampagne in het hele land geïntensiveerd, met prioriteit voor zorgmedewerkers aan de frontlinie en kwetsbare en risicogroepen. Het heeft ook maatregelen voor social distancing ingevoerd en voorlichtingscampagnes gelanceerd over deze virusziekte, waarvan de meest voorkomende symptomen huiduitslag en slijmvlieslaesies zijn die twee tot vier weken kunnen aanhouden, gepaard gaande met koorts, hoofdpijn, spierpijn, gebrek aan energie en gezwollen lymfeklieren. In de ernstigste gevallen kan de ziekte dodelijk zijn. Op deze foto bereidt Marie Josephine Kamara, vaccinatrice bij het ministerie van Volksgezondheid, zich voor op het toedienen van de eerste dosis van het MPOX-vaccin aan personeel van het behandelcentrum in Calaba Town, Freetown, Sierra Leone, op 9 juni 2025.Mary Dumbuya (Artsen zonder Grenzen)Sinds januari 2024 zijn er 45.822 bevestigde gevallen van mpox en 156.833 vermoedelijke gevallen geweest, evenals 213 bevestigde en 1.840 vermoedelijke sterfgevallen in 26 Afrikaanse landen, waarbij de Democratische Republiek Congo, Sierra Leone, Burundi en Oeganda het zwaarst getroffen zijn, volgens gegevens die afgelopen donderdag zijn vrijgegeven door de Africa Centers for Disease Control and Prevention (CDC). Yap Boum, adjunct-incidentmanager van de CDC, benadrukte tijdens de online persconferentie dat het doel is "tegen augustus mpox onder controle te hebben in landen die nog nooit een epidemie hebben meegemaakt, en op andere plaatsen in de regio waar dat wel het geval is." "We begrijpen dat we misschien niet nul gevallen van mpox in landen zullen bereiken, maar we willen ze naar een niveau brengen waarop ze het gemakkelijk kunnen beheersen met behulp van de verschillende maatregelen [vaccinatie, surveillance en casemanagement] die we hebben geleerd", voegde Boum eraan toe. Op deze foto krijgt Musu Kamara, een verpleegkundige van het Ministerie van Volksgezondheid, op 9 juni de eerste dosis van het MPOX-vaccin in het door Artsen zonder Grenzen ondersteunde behandelcentrum in Calaba Town.Mary Dumbuya (MSF)Artsen zonder Grenzen (AZG) heeft de overheidsreactie ondersteund door de isolatieafdeling van het Connaught Ziekenhuis en het Kenema Openbaar Ziekenhuis te renoveren, personeel van het Ministerie van Volksgezondheid te trainen in infectiepreventie- en -bestrijdingsmaatregelen, materialen te doneren ter versterking van deze maatregelen en training te geven in het lokaal produceren van chloor. In juni opende Artsen zonder Grenzen (AZG) een behandelcentrum met 50 bedden voor ernstige en matige gevallen van MPO in Calaba Town, een wijk in Freetown. Hier ziet u een foto van het Calaba-centrum op 19 juni.Mary Dumbuya (AZG)Twee gezondheidsmedewerkers onderzoeken Wilson [niet haar echte naam], een baby van een maand oud die half juni werd opgenomen in het MPOX-behandelcentrum in Calaba Town, Freetown, Sierra Leone. Zijn moeder, Fatima [niet haar echte naam], legt uit dat haar zoon pas twee weken oud was toen ze wondjes op zijn huid zag. "Toen schoot zijn koorts omhoog, dus bracht ik hem naar mijn gezondheidscentrum. Ze vertelden me dat het gewoon een uitslag was en gaven me een pasta om op zijn huid te smeren." Dagen later keerde Fatima met haar baby terug naar het gezondheidscentrum om zijn vaccinatiegegevens bij te werken. Een verpleegkundige merkte dat de wondjes zich hadden verspreid naar zijn voet, dus besloten ze hem te testen op MPOX. De volgende dag kreeg de vrouw een telefoontje met de mededeling dat haar zoon positief was getest en dat ze de rest van het gezin en de buren moesten vaccineren. "Ik was blij toen de zorgverleners in gewone kleding bij mij thuis kwamen, want veel mensen in mijn gemeenschap weten niet dat mijn baby MPOX heeft. Alleen mijn naaste buren, die ook gevaccineerd zijn, weten het. Ik was bang dat ze bang zouden zijn voor mijn zoon en mij," zegt ze.Noor Ahmad Saleem (Artsen zonder Grenzen)Volgens Artsen zonder Grenzen zijn stigmatisering en gebrek aan bewustzijn enkele van de factoren die getroffen mensen ervan weerhouden om medische zorg te zoeken. Dit wordt bevestigd door Dama, de medisch vertegenwoordiger van Artsen zonder Grenzen voor de mpox-uitbraak in Sierra Leone. "Aanvankelijk werden milde gevallen van mpox behandeld door middel van zelfisolatie, en ernstige gevallen werden opgenomen in een gezondheidscentrum. Vanwege stigmatisering, gebrek aan informatie en angst zoeken veel mensen echter geen behandelingscentra. We zien gevallen van totale ontkenning bij patiënten, die mpox waterpokken noemen en het behandelen met alcohol, lokale klei en traditionele kruiden," legt ze uit.Noor Ahmad Saleem (Artsen zonder Grenzen)"Sommige patiënten komen in het centrum aan zonder hoop op beterschap, omdat ze veel misinformatie over MPOX hebben gezien", benadrukt Dama. De medewerker van Artsen zonder Grenzen legt uit dat ze ook moeite hebben om hun ziekte te accepteren en hun omgeving te informeren vanwege het stigma dat ze in hun gemeenschap kunnen ervaren en de traditionele opvattingen over de behandeling. "Dankzij de psychosociale ondersteuning die we bieden, zien we een grotere acceptatie; patiënten begrijpen geleidelijk hun diagnose en krijgen weer vertrouwen dat ze genezen kunnen worden." Op deze foto, genomen op 19 juni, houdt een verpleegkundige, gekleed in persoonlijke beschermingsmiddelen (PBM), het medisch dossier van een patiënt vast op de vrouwenafdeling van het MPOX-behandelcentrum in Calaba Town, Freetown.Noor Ahmad Saleem (Artsen zonder Grenzen) Michael [niet zijn echte naam], een van de patiënten die in dit centrum behandeld wordt, legt uit dat de eerste symptomen die hij voelde bultjes, jeuk en pijn in zijn genitaliën waren. Toen begon zijn gezicht te jeuken en kon hij 's nachts niet slapen. Na behandelingen met antibiotica, injecties, zout, citroen en alcohol geprobeerd te hebben, besloot hij een foto te maken en die naar een vriendin van hem te sturen, een verpleegkundige, zonder haar te vertellen dat hij het was. "Ik schaamde me te veel", legt hij uit. Ze raadde hem aan zich te laten testen op MPOX, en toen de uitslag positief was, was Michael niet verbaasd. "Ze wilden een ambulance sturen om me op te halen en naar het centrum te brengen, maar ik weigerde omdat al mijn buren zouden weten dat ik de ziekte heb", herinnert hij zich. "Ik heb niemand van mijn vrienden of familie verteld dat ik MPOX heb. Ze zouden het niet begrijpen en bang zijn om bij me in de buurt te zijn", legt hij uit. "Ik was ook bang voor deze ziekte. In het ziekenhuis waar ik werd getest, hoorde ik een paar MPOX-patiënten huilen, en ik dacht dat als mijn resultaten positief zouden zijn, ik ook zou huilen... en zo gebeurde het ook." George Kamara, een medewerker van Artsen zonder Grenzen, onderzoekt een patiënt op 19 juni 2025 in het behandelcentrum van Artsen zonder Grenzen in Calaba Town, Freetown. https://imagenes.elpais.com/resizer/v2/JF6IUAPSHRDVRODCUBH7VZZ7LI.jpg?auth=df70232357b9dd966a852be824d424049aa131f5771a7410aeeee9fddc26f88e&width=828 640w, https://imagenes.elpais.com/resizer/v2/JF6IUAPSHRDVRODCUBH7VZZ7LI.jpg?auth=df70232357b9dd966a852be824d424049aa131f5771a7410aeeee9fddc26f88e&width=980 1000w, https://imagenes.elpais.com/resizer/v2/JF6IUAPSHRDVRODCUBH7VZZ7LI.jpg?auth=df70232357b9dd966a852be824d424049aa131f5771a7410aeeee9fddc26f88e&width=1960 1960w" width="414" sizes="(min-width:1199px) 1155px,(min-width:1001px) calc(100vw - 44px),(min-width:768px) 767px, 100vw" src="https://imagenes.elpais.com/resizer/v2/JF6IUAPSHRDVRODCUBH7VZZ7LI.jpg?auth=df70232357b9dd966a852be824d424049aa131f5771a7410aeeee9fddc26f88e&width=414">
Michael [niet zijn echte naam], een van de patiënten die in dit centrum behandeld wordt, legt uit dat de eerste symptomen die hij voelde bultjes, jeuk en pijn in zijn genitaliën waren. Toen begon zijn gezicht te jeuken en kon hij 's nachts niet slapen. Na behandelingen met antibiotica, injecties, zout, citroen en alcohol geprobeerd te hebben, besloot hij een foto te maken en die naar een vriendin van hem te sturen, een verpleegkundige, zonder haar te vertellen dat hij het was. "Ik schaamde me te veel", legt hij uit. Ze raadde hem aan zich te laten testen op MPOX, en toen de uitslag positief was, was Michael niet verbaasd. "Ze wilden een ambulance sturen om me op te halen en naar het centrum te brengen, maar ik weigerde omdat al mijn buren zouden weten dat ik de ziekte heb", herinnert hij zich. "Ik heb niemand van mijn vrienden of familie verteld dat ik MPOX heb. Ze zouden het niet begrijpen en bang zijn om bij me in de buurt te zijn", legt hij uit. "Ik was ook bang voor deze ziekte. In het ziekenhuis waar ik getest werd, hoorde ik een paar MPOX-patiënten huilen, en ik dacht dat als mijn resultaten positief waren, ik ook zou huilen... en dat is wat er gebeurde." George Kamara, een medewerker van Artsen zonder Grenzen, onderzoekt een patiënt op 19 juni 2025 in het behandelcentrum van Artsen zonder Grenzen in Calaba Town, Freetown.Noor Ahmad Saleem (Artsen zonder Grenzen)
