Meurthe-et-Moselle. Vandaag twintig jaar geleden opende Nancy een nieuwe, geheel autovrije Place Stanislas

Deze inauguratie was niet zonder panache! De bijeenkomst stond gepland voor 19 mei 2005, ter gelegenheid van de top van de Weimardriehoek, en bracht Jacques Chirac, Gehrard Schröder en Aleksander Kwasniewski bijeen. Excuseer mij voor het kleine beetje!

Vreemd genoeg verloopt de herdenking, precies 20 jaar later, vrijwel onopgemerkt.

Wellicht omdat het beroemde plein tijdens de 30e verjaardag van de notering op de Werelderfgoedlijst al volop in de belangstelling stond.

Misschien ook omdat dit succes te danken is aan de tegenstanders van de huidige gemeente.

Maar laten we er geen doekjes om winden: de voetgangerszone van Place Stanislas heeft het aanzien van Nancy veranderd, zo niet van de wereld!

Toen de toenmalige burgemeester André Rossinot in 2005 de afsluiting van een monumentaal project vierde, prees hij de visie en de durf van zijn team. De burgemeester behoorde echter niet tot degenen die aanvankelijk overtuigd waren.

Destijds werd geschat dat er dagelijks 14.000 voertuigen langs de voet van Big Stan reden. En de politici waren ervan overtuigd: een einde maken aan de eeuwige autorevolutie was een gegarandeerde revolutie! Of het nu de chauffeur is die zich aan het stuur vastklampt of de winkelier die zich zorgen maakt over zijn omzet: het is moeilijk te zeggen wie het hardst zal schreeuwen.

Maar aan het einde van de 20e eeuw konden de gevolgen van vervuiling voor historische muren en longen niet langer worden genegeerd.

Milieuorganisaties lieten hun stem horen en hun argumenten vonden uiteindelijk zelfs gehoor in de gelederen van het centrum-rechtse gemeentebestuur.

De bouwplaats werd daarom geopend onder de auspiciën van Pierre-Yves Caillaut: de hoofdarchitect van historische monumenten.

Het voetgangersgebied is uiteindelijk slechts de kers op de taart van dit enorme programma, dat oorspronkelijk bedoeld was om het plein te renoveren ter gelegenheid van zijn 250-jarig bestaan.

Het project, dat € 8 miljoen kostte, omvatte de restauratie van de gevels, een volledige herziening van de verlichting, het opnieuw vergulden van de Jean Lamour-roosters en het opnieuw installeren van houten hekken rondom het gebouw, zoals ze oorspronkelijk waren. Hun aanwezigheid zorgde destijds voor controverse, hoewel dit werd bevestigd door een schilderij met de naam "Pange", dat in 2003 werd gevonden. Tegenwoordig is deze vorm van het uitbreiden van de ‘publieke bank’ unaniem populair.

Als laatste moesten de oude straatstenen uit 1958 worden verwijderd. Maar in plaats van ze op een stortplaats te dumpen, werden ze te koop aangeboden ten behoeve van liefdadigheidsinstellingen. De prijs bedroeg € 1,- per 2 kg straatstenen. En het was een overval!

Ze werden vervangen door andere, bredere straatstenen uit Kroatië. Ze zijn zeker prachtig, maar ze vallen ook op door hun reflecterende en verblindende karakter, ze worden glad bij de minste regenbui en ze zijn gevoelig voor vorst.

Bovendien zijn ze, twintig jaar later, soms het slachtoffer van spectaculaire scheuren, die ongetwijfeld ook te wijten zijn aan grondbewegingen, het onderwerp van regelmatige en kostbare vervangingsoperaties.

Andere resultaten zijn minder ongelukkig, om het zachtjes uit te drukken... en ronduit positief, om "de waarheid te vertellen".

Te beginnen met de omzet van de retailers, daar horen we tegenwoordig helemaal geen klachten meer over.

Mapping werd in 2007 gelanceerd en is sindsdien een waar zomerinstituut geworden dat zowel gevels als verbeelding in vuur en vlam zet. Met een geclaimd totaal publiek van 7,5 miljoen. Ook al heeft de formule momenteel moeite om zichzelf te vernieuwen.

Bovenal is de positieve invloed die dit gerestaureerde plein nu heeft op de hele stad, zowel nationaal als internationaal. Hierdoor groeit de interesse van toeristen. De belangstelling werd nog groter toen de plek in 2021 de titel 'Favoriete Monument van Frankrijk' kreeg.

Een geliefd monument, en nu toegankelijk voor voetgangers!