Victoire Violanes, nieuwe co-voorzitter van Modef: "Boeren in het buitenland betalen twee keer zoveel als op het Franse vasteland"

Victoire Violanes werd in mei 2025 samen met Frédéric Mazer verkozen tot nieuwe medevoorzitter van de Beweging voor de Verdediging van Familiebedrijven in de Landbouwsector (Modef) tijdens het congres van de landbouwvakbond. Ze is de eerste overzeese boer die deze verantwoordelijkheden draagt.

Hoewel de eerste maanden van haar termijn gevuld zijn met actuele gebeurtenissen die de noodzaak van landbouw op menselijke schaal nieuw leven inblazen, wil de unioniste vooral een stem geven aan producenten buiten de stad , die volgens haar twee keer de dupe zijn. Interview.

Hoe lang ben je al boer?

Victory Violanes

Medevoorzitter van Modef

Ik werk sinds 1996 als zelfstandige, na een coproductie met mijn partner. Ik produceer op grond die voorheen eigendom was van suikerfabrieken. Toen deze fabrieken sloten, werd besloten om de productie op minstens 50% van de percelen te handhaven, om de suikerrietoogst niet te verliezen. Ik pacht deze grond; het is mijn werkinstrument.

Wanneer besloten jullie om je collectief te organiseren?

Toen ik begon, teelden we met meerdere mensen meloenen voor hetzelfde bedrijf. Toen besloten we een producentenorganisatie op te richten, en ik werd secretaris.

Maar mijn echte vakbondsstrijd begon in 2018, toen ik de voorzitter van de Kamer van Landbouw van Guadeloupe ontmoette. Later vroeg hij me om op zijn lijst voor de verkiezingen van 2019 te staan , en ik accepteerde. Het was belangrijk voor me, omdat wij, de kleine boeren, onze stem moesten laten horen.

We wonnen deze verkiezingen met een platform ter verdediging van kleine landbouwbedrijven, met de garantie dat we naast grote industriële structuren zouden staan wanneer ons lot beslist werd. Ik wilde niet langer dat alles vóór ons, maar níét óns beslist werd.

U bent de eerste vrouw uit het buitenland die de functie van co-voorzitter van Modef bekleedt. Gaat u een andere vorm van syndicalisme promoten dan uw voorgangers?

Ik spreek namens de overzeese gebieden . We betalen twee keer zoveel als boeren op het Franse vasteland, vanwege onze afstand tot de consument, onze isolatie en onze kleine omvang. Hier is een gemiddelde boerderij anderhalve hectare groot (vergeleken met 63 hectare op het Franse vasteland, noot van de redactie).

Ik wil graag specifiek de moeilijkheden belichten waarmee we hier te maken hebben, die in continentaal Frankrijk vaak worden genegeerd of vergeten. Ik denk hierbij met name aan de marketingproblemen die we hier kunnen tegenkomen vanwege onze isolatie; we hebben steun nodig om onze producten buiten het eiland te kunnen exporteren.

Tegenwoordig zijn we sterk afhankelijk van de komst van schepen die landbouwproducten aan- en afvoeren. We willen graag af van deze afhankelijkheid van schepen voor de verkoop van onze goederen.

Ik blijf echter zeer waakzaam voor de problemen die boeren landelijk kunnen tegenkomen . Ik volg de ontwikkeling van nodulaire dermatose nauwlettend. De systematische ruiming waartoe de overheid heeft besloten, bevalt ons niet; we strijden ervoor dat de vaccinatiecampagne snel wordt ingezet.

Uw rol als covoorzitter begint nu de strijd tegen de Duplomb-wet gaande is. Heeft deze wet specifieke gevolgen in het buitenland?

Deze wet zal overal slecht uitpakken . Alleen hebben we in ons land, sinds de chloordeconcrisis , pas echt beseft dat pesticiden, zelfs als we ze soms moeten gebruiken, extreem schadelijk kunnen zijn.

Wij zijn huiverig voor gewasbeschermingsmiddelen en staan zeer negatief tegenover deze wet van Duplomb . Ons werd verzekerd dat chloordecon planten zou kunnen behandelen zonder enig risico voor de mens; we weten nu dat dit niet waar is en dat de bodem langdurig verontreinigd is. We zullen de herintroductie van stoffen die giftig kunnen zijn voor de mens niet accepteren.

Welke prioritaire maatregelen wilt u als co-voorzitter van Modef doorvoeren?

Als vrouwelijke co-president wil ik vooral de stem van vrouwen laten horen. Op te veel boerderijen zijn vrouwen nog steeds de dienstverleners die de rollen van technici, verkopers, verpleegkundigen, secretaresses, accountants en huishoudmanagers vervullen, maar zonder erkenning en zonder toegang tot verantwoordelijkheden .