Op de Valdeblore Mountain High School beklommen leerlingen een bergtop op een hoogte van 4.000 meter.

De toppen bereiken. Vanuit de vallei, zijn hoofd gericht op deze toppen, zo onweerstaanbaar en toch zo onbereikbaar, zo majestueus en toch zo gevaarlijk, herleeft de tiener een oude droom van de mensheid. Om daarboven te zijn. Hoeveel leerlingen van het Lycée de la Montagne in Valdeblore hebben hier niet vurig naar verlangd, en zijn ontsnapt met een blik uit hun klaslokaal, uitkijkend over de Mercantour? Maar tussen contemplatie en actie gaapt vaak een kloof. Een kloof zelfs.

Bergbeklimmen blijft elitair. "Het is niets voor mij", zeggen de meeste jongeren, ondanks hun verlangen. "We moesten ze ongelijk geven", daagt Florence Cotto uit. Samen met haar collega Thomas Boulanger organiseerde de gymlerares – tevens berggids – een excursie voor 24 leerlingen (van het tweede tot en met het laatste jaar van de middelbare school), voornamelijk beginners, met als doel een bergtop van 4000 meter te beklimmen. "Hoewel de middelbare school gecertificeerde sporttrainingen aanbiedt die met de bergen te maken hebben, zijn er ook professionele programma's die niets met toppen te maken hebben. In het hart van de Alpen moeten we ze houvast geven... of beter gezegd, stijgijzers", glimlacht de lerares, opgetogen over het succes van het project.

"We winnen samen, we verliezen samen"

Van zaterdag 7 juni tot en met maandag 9 juni betrad het team met succes het Monte Rosa-massief in Italië. Onder begeleiding van zes instructeurs leerden de middelbare scholieren hoe ze met ijsbijlen moesten omgaan en met touwen moesten klimmen. "Een primeur", aldus de 17-jarige Lucas. De langeafstandswandelaar in de Mercantour-regio ontdekte ook de helse omstandigheden die deze extreme hoogtes teisteren.

"We werden begroet door dichte mist en sneeuwval. Op de tweede dag werden we getroffen door een zeer harde wind." Je vraagt ​​je af wat je daar doet? "Zolang je omringd bent door professionals en enthousiastelingen, is er geen reden tot bezorgdheid," verzekert de tiener, die vooral geraakt is door de wederzijdse steun van zijn vrienden . "Een vriend had hoofdpijn door het gebrek aan zuurstof, en het hele touwteam steunde hem. We winnen samen of we verliezen samen. In dit geval hebben we onszelf overtroffen en ons doel bereikt."

Van een ‘abstracte wereld’ naar de wereld van mogelijkheden

Gnifetti Point. 4553 meter boven zeeniveau. Een kaap met uitzicht op de Alpen. " We zagen zoveel bergen aan onze voeten: de Matterhorn (Zwitserland), de Mont Blanc, Gran Paradiso (Italië). Het was zo machtig, ik wilde huilen," vertelt de 17-jarige Amaury vol verwondering over "de beste uitstap van [zijn] leven. Ik was nog nooit zo hoog geweest. Wat een geluk!"

Liefde op het eerste gezicht gegarandeerd. Maar is de ervaring te herhalen? Kunnen deze toekomstige jongvolwassenen zich een gids en de benodigde uitrusting veroorloven? Bovendien is één bergrace niet genoeg om de kneepjes van het vak onder de knie te krijgen. " Ja, maar het moedigt ons aan om door te gaan, het bewijst ons dat we het kunnen. De middelbare school zorgt ook voor de uitrusting en de laatstejaarsstudenten in de gespecialiseerde klassen kunnen zelfstandig de bergen in. We kunnen uitstapjes organiseren in de Mercantour," antwoordt de 15-jarige Naïa. Tot nu toe beschouwde de tweedejaarsstudent bergbeklimmen nog als "een abstracte wereld" , maar nu wil ze er haar eigen weg in vinden. "Aan het begin van het schooljaar begin ik met de gecertificeerde opleiding voor het hooggebergte."

Gezien het enthousiasme maakt Florence Cotto er geen geheim van dat ze volgend jaar graag terug wil: " We gaan het zeker nog een keer doen. Natuurlijk brengt het kosten met zich mee (€ 15.000, gefinancierd door de sportbond van de middelbare school). Maar we moeten onze bergen openstellen. Ze zijn van iedereen."