Selecteer taal

Dutch

Down Icon

Selecteer land

England

Down Icon

Lalo Schifrin, schrijver van het eindeloos pakkende thema Mission: Impossible, overleden op 93-jarige leeftijd

Lalo Schifrin, schrijver van het eindeloos pakkende thema Mission: Impossible, overleden op 93-jarige leeftijd

Lalo Schifrin, de componist die het eindeloos pakkende thema voor Mission: Impossible en meer dan 100 andere arrangementen voor film en televisie schreef, is donderdag overleden. Hij werd 93.

Schifrins zonen, William en Ryan, bevestigden zijn dood tegenover de media. Berichten van The Associated Press aan Schifrins publicist en vertegenwoordigers van de broers werden niet onmiddellijk beantwoord.

De Argentijnse componist won vier Grammy's en werd genomineerd voor zes Oscars, waaronder vijf voor de originele muziek voor Cool Hand Luke , The Fox , Voyage of the Damned , The Amityville Horror en The Sting II .

"Elke film heeft zijn eigen persoonlijkheid. Er zijn geen regels voor het schrijven van filmmuziek", vertelde Schifrin in 2018 aan The Associated Press. "De film bepaalt wat de muziek wordt."

Hij schreef ook de muzikale finale voor het WK in Italië in 1990, waarin de drie tenoren — Placido Domingo, Luciano Pavarotti en José Carreras — voor het eerst samen zongen. Het werk werd een van de bestverkochte werken in de geschiedenis van de klassieke muziek.

KIJK | Schifrin voert zijn bekendste werk uit met orkest:
'De meest aanstekelijke melodie die ooit door sterfelijke oren is gehoord'

Schifrin, tevens jazzpianist en klassiek dirigent, had een opmerkelijke carrière in de muziek. Hij werkte samen met Dizzy Gillespie en maakte opnames met Count Basie en Sarah Vaughan. Maar zijn grootste bijdrage was misschien wel de direct herkenbare soundtrack voor de televisieserie Mission: Impossible , die de basis vormde voor de net afgeronde, decennialange speelfilmfranchise onder leiding van Tom Cruise.

Het thema — Dum-dum DUM DUM dum-dum DUM DUM — was geschreven in de ongebruikelijke 5/4 maatsoort en werd gekoppeld aan een zelfvernietigende klok op het scherm, die het startschot gaf voor de tv-serie, die liep van 1966 tot 1973.

Filmcriticus Anthony Lane van The New Yorker beschreef het als "het meest aanstekelijke liedje dat ooit door sterfelijke oren is gehoord". In 1968 bereikte het zelfs de 41e plaats in de Billboard Hot 100.

Schifrin schreef oorspronkelijk een ander stuk muziek voor het themanummer, maar de bedenker van de serie, Bruce Geller, vond een ander arrangement beter dat Schifrin voor een actiescène had gecomponeerd.

Een man staat achter een podium met een prijs.
Schifrin ontvangt zijn ere-Oscar-prijs tijdens de Governors Awards 2018. (Mario Anzuoni/Reuters)

"De producer belde me en zei: 'Je moet iets spannends schrijven, bijna een logo, iets dat een handtekening wordt, en het begint met een lont'", vertelde Schifrin in 2006 aan AP. "Dus ik deed het, en er was niets op het scherm. En misschien is het feit dat ik zo vrij was en geen beelden had om vast te leggen, misschien is dat wel de reden dat dit zo succesvol is geworden – omdat ik iets schreef dat uit mezelf kwam."

Toen regisseur Brian De Palma gevraagd werd om de serie naar het witte doek te brengen, wilde hij het thema meenemen. Dit leidde tot een creatief conflict met componist John Williams, die met een nieuw thema wilde werken. Williams verliet de serie en Danny Elfman kwam binnen, die akkoord ging met Schifrins muziek.

Hans Zimmer nam de muziek voor de tweede film over en Michael Giacchino de volgende twee. Giacchino vertelde NPR dat hij aarzelde om het op zich te nemen, omdat Schifrins muziek een van zijn favoriete thema's aller tijden was.

"Ik weet nog dat ik Lalo belde en vroeg of we konden lunchen," vertelde Giacchino aan NPR. "En ik was erg nerveus – ik voelde me als iemand die een vader vraagt ​​of ik met zijn dochter mag trouwen of zoiets. En hij zei: 'Gewoon plezier maken.' En dat heb ik gedaan."

Mission: Impossible won Grammy's voor beste instrumentale thema en beste originele muziek voor een film of tv-programma. In 2017 werd het thema opgenomen in de Grammy Hall of Fame.

U2-bassist Adam Clayton en drummer Larry Mullen Jr. coverden het thema toen ze in 1996 de soundtrack voor de eerste film maakten; die versie bereikte de 16e plaats in de Billboard 200 en werd genomineerd voor een Grammy.

Een reclame voor Lipton-thee uit 2010 toonde een jonge Schifrin die het thema componeerde aan zijn piano, terwijl hij inspiratie opdeed door slokjes van het Lipton Yellow Label van het merk. Muzikanten vielen uit de lucht terwijl hij elementen toevoegde.

KIJK | Lipton-thee-advertentie verbeeldt Schifrin's Mission: Impossible-inspiratie:
Het vroege leven in Argentinië vol muziek

Boris Claudio Schifrin werd geboren als zoon van een Joodse familie in Buenos Aires, waar zijn vader concertmeester was van het filharmonisch orkest. Schifrin volgde een klassieke muziekopleiding en studeerde daarnaast rechten.

Na zijn studie aan het Conservatorium van Parijs – waar hij harmonie en compositie leerde van de legendarische Olivier Messiaen – keerde Schifrin terug naar Argentinië en richtte een harmonieorkest op. Gillespie hoorde Schifrin optreden en vroeg hem om zijn pianist, arrangeur en componist te worden. In 1958 verhuisde Schifrin naar de Verenigde Staten, waar hij van 1960 tot 1962 in Gillespies kwintet speelde en de veelgeprezen Gillespiana componeerde.

De lange lijst van grootheden met wie hij optrad en opnam, omvat Ella Fitzgerald, Stan Getz, Dee Dee Bridgewater en George Benson. Hij werkte ook met klassieke sterren als Zubin Mehta, Mstislav Rostropovich, Daniel Barenboim en anderen.

Een man speelt piano op het podium.
Schifrin, links, repeteert met het Los Angeles Philharmonic onder leiding van Zubin Mehta voor de wereldpremière van Pulsations in Los Angeles in 1971. (George Brich/The Associated Press)

Schifrin schakelde moeiteloos tussen genres en won in 1965 een Grammy voor Jazz Suite on the Mass Texts. Ook werd hij in datzelfde jaar genomineerd voor de muziek in de tv-serie The Man From UNCLE . In 2018 kreeg hij een ere-Oscar-beeldje en in 2017 kreeg hij een van hun speciale trustee awards van de Latin Recording Academy.

Latere filmmuziek omvatte onder meer Tango , Rush Hour en de twee vervolgen, Bringing Down The House , The Bridge of San Luis Rey , After the Sunset en de horrorfilm Abominable .

Toen Schifrin de arrangementen voor Dirty Harry schreef, besloot hij dat het hoofdpersonage niet Clint Eastwoods held, Harry Callahan, was, maar de slechterik, Scorpio.

Een stel poseert voor een foto.
Schifrin poseert met zijn vrouw Donna nadat hij in 2016 in Parijs de onderscheiding Commandeur in de Kunsten en Letteren kreeg van de Franse minister van Cultuur en Communicatie, Audrey Azoulay. (Christophe Ena/The Associated Press)

"Je zou denken dat de componist meer aandacht zou besteden aan de held. Maar in dit geval niet, ik heb het gedaan met Schorpioen, de slechterik, de boze man," vertelde hij aan AP. "Ik heb een thema voor Schorpioen geschreven."

Het was Eastwood die hem zijn Oscar overhandigde.

"Het ontvangen van deze ere-Oscar is de bekroning van een droom", zei Schifrin destijds. "Het is een geslaagde missie."

'Magie in de kunst van muziek'

Schifrin dirigeerde onder meer het London Symphony Orchestra, het Vienna Symphony Orchestra, het Israel Philharmonic Orchestra, het Mexico Philharmonic Orchestra, het Houston Symphony Orchestra, het Los Angeles Chamber Orchestra en het Atlanta Symphony Orchestra.

Hij werd benoemd tot muziekdirecteur van het Glendale Symphony Orchestra in Zuid-Californië en vervulde die functie van 1989 tot 1995. Schifrin schreef en bewerkte ook de muziek voor Christmas in Vienna in 1992, een concert met Diana Ross, Carreras en Domingo.

Hij combineerde ook tango, folk en klassieke genres toen hij Letters from Argentina opnam, dat in 2006 genomineerd werd voor een Latin Grammy voor het beste tangoalbum.

Schifrin kreeg ook de opdracht om de ouverture voor de Pan-Amerikaanse Spelen van 1987 te schrijven. Ook componeerde en dirigeerde hij de laatste uitvoering van het evenement in 1995 in Argentinië.

Een man aan een piano.
Schifrin zit achter zijn piano in 2006, in zijn studio in Beverly Hills, Californië. (Damian Dovarganes/The Associated Press)

En voor misschien wel een van de weinige opera's die in de oude inheemse taal Nahuatl werd opgevoerd, schreef en dirigeerde Schifrin in 1988 de koorsymfonie Songs of the Aztecs . Het werk ging in première bij de piramides van Teotihuacán in Mexico, samen met Domingo, als onderdeel van een campagne om geld in te zamelen voor de restauratie van de Azteekse tempel op die locatie.

"Ik vond het een heel lieflijke muzikale taal, een taal waarin de klanken van de woorden interessante melodieën dicteerden", vertelde Schifrin destijds aan The Associated Press. "Maar het echte antwoord is dat er iets magisch aan is... Er zit sowieso iets magisch in de kunst van de muziek."

Naast zijn zonen laat hij zijn dochter Frances en zijn vrouw Donna achter.

cbc.ca

cbc.ca

Vergelijkbaar nieuws

Alle nieuws
Animated ArrowAnimated ArrowAnimated Arrow

Onze website maakt gebruik van cookies binnen het bereik van KVKK en AVG om uw ervaring te verbeteren. Voor gedetailleerde informatie Klik hier. Door onze site te gebruiken, accepteert u cookies.