Het geheim van snellere heup- en knieoperaties? Het oplossen van verwijzingen, zegt onderzoek.

Ongeveer één op de drie Canadezen die een nieuwe heup of knie nodig heeft, moet er langer op wachten dan nodig is. In plaats van zich tot privéklinieken te wenden, zou een meer gecentraliseerd verwijzingssysteem volgens onderzoekers de achterstand kunnen wegwerken.
Uit een onderzoek dat dinsdag in het Canadian Medical Association Journal (CMAJ) werd gepubliceerd, blijkt dat het organiseren van verwijzingen en operaties via een gecoördineerde, teamgerichte aanpak kan helpen bij het verminderen van lange wachttijden voor heup- en knievervangingen.
"Canada presteert slecht op het gebied van toegang tot geplande operaties... toegang tot zorg is een zwak punt in het Canadese zorgstelsel, dit is echt de achilleshiel van het Canadese zorgstelsel geweest", aldus Dr. David Urbich, auteur van de studie en hoofd van de afdeling chirurgie in het Women's College Hospital in Toronto.
Maar het goede nieuws is dat er heel goede oplossingen zijn. Ze zijn niet moeilijk. Ze zijn niet duur.

Het verkorten van de wachttijden voor heup- en knievervangende operaties zou zo eenvoudig kunnen zijn als het reorganiseren van de manier waarop patiënten naar chirurgen worden doorverwezen. Er zijn geen extra operatiekamers, meer chirurgen of aanvullende financiering nodig, zo betoogde het onderzoek.
In Canada bedraagt de wachttijd voor een heup- of knievervangende operatie 182 dagen (zes maanden).
Volgens de meest recente gegevens van het Canadian Institute for Health Information ondergaat ongeveer 66 procent van de patiënten binnen die periode een operatie. Maar een derde van hen moet nog langer wachten.
Bij knievervangingen liggen de cijfers nog lager: slechts 59 procent ondergaat de operatie binnen zes maanden.

Om dit probleem aan te pakken, experimenteren sommige Canadese provincies met particuliere, commerciële uitvoering van bepaalde operaties om de wachttijden te verkorten.
In deze studie wordt echter voorgesteld om een centrale lijst op te stellen, omdat dit de wachttijden effectiever zou kunnen beïnvloeden.
Voor veel Canadezen begint het proces van een knie- of heupoperatie met een ‘directe verwijzing van arts naar arts’, legt Urbich uit.
Dat betekent dat een huisarts de patiënt doorverwijst naar een specialist, maar hij of zij misschien niet weet of dit de juiste specialist is of zelfs de eerstvolgende beschikbare specialist.
De meeste chirurgen werken als zelfstandig chirurg en beheren hun eigen wachtlijsten voor consulten en operaties. Zodra een chirurg een patiënt voor een ingreep aanneemt, deelt hij of zij de zorg doorgaans niet met andere chirurgen, aldus het onderzoek.
Om te kijken of er een betere manier is om lange wachttijden aan te pakken, keken de onderzoekers naar een aantal verschillende intakemodellen die ervoor moesten zorgen dat patiënten sneller geholpen konden worden.
Met behulp van gegevens uit Ontario verdeelden ze de situatie in drie zorgmodellen.
