Wat vrouwen moeten weten over haaruitval

Marcy Gallant, woonachtig in London, Ontario, begon haar haar te verliezen toen ze ongeveer vijf jaar oud was.

De alopecia-voorvechter zegt dat ze op een ochtend wakker werd en haar op haar kussen zag liggen. Haar moeder onderzocht het en ontdekte een kale plek, en Gallant kreeg al snel de diagnose alopecia areata, een aandoening die soms ook wel pleksgewijze kaalheid wordt genoemd.

In de loop van het daaropvolgende decennium begon Gallant aan een reis die talloze doktersbezoeken met zich meebracht. Haar alopecia areata groeide uit tot alopecia universalis en uiteindelijk verloor ze al haar haar op haar lichaam.

"Toen ik klein was, of het nu op school was of tijdens het voetballen, dacht ik er altijd constant over na", aldus Gallant, die de betrokkenheid van jongeren en speciale projecten bij de Canadian Alopecia Areata Foundation (CANAAF) coördineert.

Jarenlang onderging ze verschillende behandelingen, variërend van lotions tot steroïde-injecties, en op een gegeven moment groeide haar haar zelfs tot op haar schouders.

Gallant is inmiddels 24 jaar en heeft haar aandoening volledig geaccepteerd. Ze komt op voor mensen met gedeeltelijk of volledig haarverlies.

Hoewel men doorgaans aanneemt dat haaruitval vooral bij mannen voorkomt, zeggen deskundigen dat vrouwen er ook last van kunnen hebben, om verschillende redenen.

Volgens de Canadian Dermatology Association heeft ongeveer 40 procent van de vrouwen tegen de leeftijd van 50 jaar te maken met een vorm van dunner wordend haar. Onderzoek wijst uit dat deze aantallen toenemen tijdens de menopauze .

Er bestaan ​​behandelingen die het proces kunnen vertragen, maar genezing is er niet.

Dit moeten vrouwen weten over alopecia.

Wat is alopecia?

Alopecia is een medische term die elke vorm van haaruitval aanduidt, aldus dermatoloog Dr. Renee Beach, die een kliniek runt in Toronto.

Alopecia kan zowel littekenvormend als niet-littekenvormend zijn. Niet-littekenvormende alopecia is de meest voorkomende vorm, zegt Beach.

Bij deze aandoening worden haarzakjes vervangen door littekenweefsel. Dat kan lastiger te behandelen zijn, zegt ze.

"Littekenalopecia is een van de weinige gevallen, maar het is wel zorgelijk omdat er vaak sprake is van een ontstekingscomponent", vertelde Beach aan Dr. Brian Goldman, presentator van de CBC-podcast The Dose .

"Ik vergelijk het met het feit dat we in plaats van een gazon met gras, het gazon hebben vervangen door beton. En dat is een situatie waarin het, als het haar eenmaal weg is, heel moeilijk, of zelfs onmogelijk is, om het te regenereren."

Voorbeelden van alopecia zonder littekenvorming zijn naast alopecia areata ook androgenetische alopecia (mannelijke of vrouwelijke kaalheid) en telogeen effluvium (tijdelijk haarverlies door stress).

Volgens Beach kan er bij erfelijke kaalheid onderscheid worden gemaakt tussen mannelijke en vrouwelijke kaalheid.

Bij vrouwen treedt haaruitval of dunner wordend haar meestal op de kruin of bovenop het hoofd op, waarbij de hoofdhuid beter zichtbaar wordt.

Daarentegen wordt bij mannen bij traditioneel kaalheidspatroon het haar dunner rond de slapen en achter de kruin.

Wat veroorzaakt haaruitval?

Volgens dr. Lisa Kellett, dermatoloog en eigenaar van een kliniek in Toronto, zijn er "honderden" redenen waarom vrouwen last hebben van haaruitval.

Zo worden androgenen – hormonen die mannelijke geslachtskenmerken produceren – vaak geassocieerd met mannelijke kaalheid. Hoewel androgenen een rol spelen bij androgenetische alopecia bij vrouwen, zei Beach dat verschillende andere factoren een rol kunnen spelen.

"De andere component van androgenetische alopecia zijn genen of genetische factoren", zei ze.

"We weten dat wanneer we naar onze ouders, broers of zussen kijken, onze verwanten in de eerste graad, dat een heel goede indicator is van hoe ons eigen haar zich zal ontwikkelen."

Mensen denken soms ten onrechte dat hun grootvader of moeder verantwoordelijk is voor het doorgeven van de zogenaamde haaruitvalgenen, maar Kellet zegt dat de oorzaken "multifactorieel" zijn.

Zwangerschap, persoonlijke stress en zelfs een gebrek aan voedingsstoffen kunnen allemaal bijdragen aan haaruitval.

"Sommige daarvan kun je achterhalen via een bloedtest en bloedonderzoek, maar voor andere zaken moeten we echt naar onszelf kijken en zeggen: 'Oké, wat is er de afgelopen drie tot zes maanden veranderd in mijn leven, en hoe heeft mijn lichaam op die verandering gereageerd?'" aldus Beach.

Hoe haaruitval te behandelen

Behandelingen voor haaruitval variëren van vrij verkrijgbare lotions tot voorgeschreven medicijnen en zelfs hoofdhuidinjecties om haargroei te stimuleren.

"Een van de behandelingen die al meer dan 20 jaar op de markt is, is minoxidil", aldus Beach, verwijzend naar een medicijn dat beter bekendstaat als Rogaine.

"Het is aangetoond dat het, zowel plaatselijk als de laatste bijna 10 jaar steeds vaker oraal, de groeifase van het haar kan verlengen ... en dat dit met minimale bijwerkingen gebeurt."

Orale finasteride, verkocht onder de merknaam Propecia, is door Health Canada goedgekeurd voor de behandeling van mannelijke kaalheid, maar wordt soms ook off-label aan vrouwen voorgeschreven.

"Wanneer deze in een bepaalde dosering worden ingenomen, helpen ze om het haar op de androgeengevoelige plekken, zoals de kruin, te behouden", aldus Beach.

Finasteride blijkt echter slopende bijwerkingen te veroorzaken bij mannen, waaronder het onvermogen om emoties te voelen, verlies van libido en zelfs suïcidale gedachten. Eind april waarschuwden Amerikaanse geneesmiddelenregulatoren dat er ook "potentiële ernstige risico's" verbonden zijn aan topische formuleringen van finasteride . Hoewel finasteride steeds populairder wordt in zowel Canada als de VS, zijn de topische versies niet goedgekeurd door de Amerikaanse Food and Drug Administration of Health Canada.

Finasteride is door Health Canada niet goedgekeurd voor gebruik door vrouwen, maar uit onderzoek is gebleken dat vrouwen die het middel gebruiken soms last kunnen krijgen van bijwerkingen als een verminderd libido, gezwollen en gevoelige borsten, hoofdpijn en een onregelmatige menstruatie.

Als het gaat om haaruitval, is het volgens Beach belangrijk om twee principes te onthouden: er is geen genezing mogelijk en elke behandeling werkt alleen zolang de patiënt zich eraan houdt.

"Ik zeg tegen patiënten: behandel [oplossingen] als je tandenborstel", zei ze.

"Je moet [de behandelingen] gebruiken zolang je je haar wilt behouden en wilt behouden wat je hebt, en misschien een beetje wilt laten groeien."

Haar en zelfvertrouwen

Toch erkent Beach dat haaruitval extra moeilijk kan zijn voor vrouwen. Volgens hem doet haaruitval "een aanslag op iemands zelfvertrouwen."

Marcy Gallant onderging jarenlang verschillende behandelingen, waarbij ze hoeden en pruiken droeg om haar haaruitval te verbergen.

Ze werd tijdens haar schooljaren gepest door haar klasgenoten en ging zich langzaam inzetten om haar klasgenoten beter te onderwijzen. Tegelijkertijd werkte ze op verschillende manieren aan het terugwinnen van haar zelfvertrouwen.

Op de middelbare school organiseerde ze bijeenkomsten om nieuwe leerlingen te informeren over alopecia, mede om het stigma rondom haaruitval te vermijden.

"Zat ik 100 procent lekker in mijn vel? Absoluut niet," zei Gallant.

"Ik heb me daarna nog jarenlang onder een pruik verstopt, maar ik begon nu wel te experimenteren met pruiken en er plezier in te hebben, in plaats van ze alleen maar te dragen om me te verstoppen."

Uiteindelijk besloot ze in het twaalfde leerjaar haar haarverlies volledig te accepteren en haar hoofd kaal te scheren vóór de foto's van haar eindexamenfeest op de middelbare school.

"Ik vind het geweldig om kaal te zijn en ik vind het geweldig om de representatie in de wereld te zijn die we zo nodig hebben", aldus Gallant.

Ze zegt dat vrouwen die zich zorgen maken over dunner wordend haar, eerst hun opties moeten overwegen voordat ze welke behandeling dan ook proberen, die soms veel geld kan kosten.

"Nu ik weet dat er een gemeenschap bestaat, denk ik dat ik misschien anders gereageerd zou hebben", aldus Gallant over haar eigen behandeltraject.

Ze zegt dat organisaties als CANAAF een bemoedigende, veilige omgeving creëren voor mensen met haaruitval.

"Wanneer je die gemeenschap vindt en je mensen tegenkomt met wie je verbinding kunt maken, mensen die dezelfde levenservaringen hebben als jij, dan zijn onze verhalen de meest krachtige eigenschap van ons," aldus Gallant.