De verhalen achter de meest spookachtige scheepswrakken uit de geschiedenis

Vrijdag was de bekende onderwaterarcheoloog James Delgado te gast bij "CBS Mornings" om zijn nieuwe boek, "The Great Museum of the Sea", te bespreken en terug te blikken op meer dan 50 jaar zoektocht naar historische scheepswrakken over de hele wereld.

Delgado, die wereldwijd meer dan 100 scheepswrakken heeft onderzocht, kreeg in 2019 internationale aandacht toen hij de Clotilda ontdekte, het laatste slavenschip dat in de Verenigde Staten aankwam. De ontdekking werd later belicht in een "60 Minutes"-segment met Anderson Cooper.

De fascinatie van de archeoloog voor scheepswrakken begon al in zijn jeugd, toen hij opgroeide in de San Francisco Bay Area, waar hij meer leerde over schepen uit de Gold Rush van 1849. Hij zei dat het lokaliseren van scheepswrakken een uitgebreide voorbereiding vereist.

"Je hebt een team nodig. En dat team bestaat uit oceanografen, mensen die stromingen begrijpen. We kijken ook naar oude documenten en kaarten. Je probeert ook de forensische aspecten ervan te begrijpen," zei hij.

Het proces omvat het analyseren van factoren zoals de snelheid van schepen en vaarpatronen. Eenmaal gelokaliseerd, voldoen de wrakken vaak niet aan de verwachtingen.

"We hebben prachtige beelden van scheepswrakken, maar er ligt een stapel raketten, hout en ankers. En dan denk je: wat zie ik hier eigenlijk?", zei hij.

Delgado beschrijft de zee in zijn boek als "het grootste museum op aarde" en beweert dat elk scheepswrak een eigen verhaal te vertellen heeft.

"Ik denk dat het belangrijkste dat mensen zich van scheepswrakken moeten herinneren, is dat ze verschillende betekenissen kunnen hebben," zei Delgado. "Sommige mensen vinden ze mooi omdat ze je inspireren met de verhalen over dapperheid. Anderen zijn tragisch en verdrietig. Voor sommigen zijn het de graven van familieleden. Maar voor anderen zijn ze een geweldige kans om te duiken en te ontdekken."

De archeoloog heeft ook de Titanic onderzocht. Hij beschreef de ervaring als overweldigend, ondanks de roem van het schip.

"Niets bereidt je voor op het zien van 'Titanic'", zei hij.

Na een afdaling van 2,5 uur in een Russische onderzeeër, waarbij de druk zo groot was dat "een gewone piepschuimen koffiebeker erin wordt gedrukt" als deze aan de buitenkant wordt vastgemaakt, verdween de spanning volgens Delgado plotseling toen het schip verscheen.

"Daar doemde het op uit de duisternis," herinnerde hij zich. "Deze enorme romp, twee keer zo hoog als het plafond hier. Nog steeds geverfd, maar met roestvlekken en roestige oranje, gele en rode vlekken. En dan een patrijspoort die open is en een andere die dicht is."

Delgado beschreef een bijzonder griezelig moment: "Een van de engste momenten – want 'Titanic' is een schip van de doden – was toen ik voor het eerst door de patrijspoort keek, 4 kilometer verderop, de lichten – en ik zag een gezicht naar me terugkijken in de patrijspoort. Het was mijn eigen weerspiegeling."

Hij reflecteerde op de blijvende kracht van het schip: "Dit schip, dat nog steeds in puin ligt en in verval raakt, is het toneel waarop zich een van de meest indrukwekkende drama's heeft afgespeeld die we allemaal kennen met de schipbreuk. En jij bent daar."

" Het Grote Zeemuseum" is verkrijgbaar overal waar boeken worden verkocht.