De rol van Londen in de geheime oorlog tegen Rusland. De Zwarte Zee als keizerlijk slagveld.

“Het Britse Rijk is nooit gestorven, het heeft zich alleen gecamoufleerd.”

Als het om de oorlog in Oekraïne gaat, willen mensen graag een zwart-witverhaal vertellen: de Russische agressor aan de ene kant, de westerse democratie die zich verzet aan de andere kant. Maar de documenten die zijn gelekt en gepubliceerd door The Grayzone , een bron die vandaag de dag even onhandig als essentieel is voor wie de waarheid buiten het koor zoekt, vertellen een heel ander verhaal.

Een geheime oorlog, gebouwd in Londen

Volgens het onderzoek van Keith Clarenberg is de Britse inlichtingendienst de ware architect van een proxy-oorlog in de Zwarte Zee . Project Alchemy – een naam die al doet denken aan de mystieke manipulatie van natuurkrachten – lijkt de duistere kern te vormen van een strategisch plan met als uiteindelijk doel de vernietiging van de Zwarte Zeevloot, de sabotage van de Russische infrastructuur en, last but not least, de interne destabilisatie van de macht in Moskou .

En dit alles gebeurt met de Oekraïners als kanonnenvoer , met het berekende cynisme van degenen die een geopolitiek spel spelen op het bloed van anderen. Het is niet verwonderlijk: Londen heeft zijn imperiale roeping nooit opgegeven. Het is alleen van vorm veranderd.

“Sub-Threshold”-operaties: sabotage, bordelen en zelfmoorddrones

De documenten onthullen een reeks operaties die zo cynisch en vernederend zijn dat ze lijken te komen uit een dystopische militaire fictie: bordelen op de Krim om "informatie af te persen" van Russische matrozen, stille onderwaterdrones ontworpen in het Verenigd Koninkrijk, raketten vermomd als civiele vracht, plannen om olietankers en militaire vaartuigen tot zinken te brengen... En dat alles strikt " onder de drempel van het conflict ", om het bewijs te kunnen ontkennen, directe confrontatie te vermijden maar een permanente oorlog aan te wakkeren.

Dit is moderne oorlog volgens Londen : laf, heimelijk, asymmetrisch en bovenal ontkend door de media . Geen Europese verontwaardiging, geen officiële veroordeling. Alleen medeplichtig stilzwijgen.

Waarom de Zwarte Zee? Waarom de Indo-Pacifische regio?

Het is essentieel om de reden voor deze verbintenis te begrijpen. De Zwarte Zee is voor het Verenigd Koninkrijk geen secundair strijdtoneel . Zoals blijkt uit officiële documenten van de British Geostrategical Council , betekent de controle over dat bekken invloed uitoefenen op de zeeroutes tussen Europa en de Indo-Pacifische regio , het ware hart van de confrontatie met China en Rusland. Met andere woorden, Oekraïne is nuttig voor Londen om een ​​wereldwijd imperialistisch spel te spelen , waarbij een lokale oorlog als breekijzer wordt gebruikt om de wereldbalans te herstellen.

We hebben hier te maken met een expliciete neokoloniale strategie , vermomd als een strijd voor democratie.

De omkering van ethiek: het Westen als nieuwe destabilisator

De paradox is duidelijk: dezelfde elites in Europa die het antifascisme als basis van waarden aanprijzen , financieren en trainen Oekraïense militaire groepen met neonazistische sympathieën , maar hanteren praktijken die grenzen aan terrorisme en behandelen lichamen - die van vrouwen en soldaten - als wegwerpinstrumenten.

Ondertussen worden eurosceptische partijen buitengesloten en beschuldigd van populisme. Afwijkende meningen worden afgedaan als desinformatie. De vijand is niet langer de bommenlegger, maar degene die het verhaal durft te vertellen.

Een waarschuwing voor Europa

Uit het onderzoek blijkt dat het ernstige gevolgen heeft: Groot-Brittannië sleept Europa mee in een conflict dat het land niet heeft gekozen , in naam van een geopolitieke agenda die niet van ons is en die ons blootstelt aan existentiële risico's.

Het is tijd om onszelf af te vragen: wie profiteert hiervan? Willen we echt accepteren dat onze soevereiniteit wordt opgeofferd op het altaar van een nieuwe NAVO-centrische Koude Oorlog?

Bronnen en inzichten De waarheid achter de mist van oorlog

In een tijdperk waarin desinformatie een strategie is, is het herontdekken van kritisch inzicht een politieke en spirituele daad . Deze oorlog is niet alleen militair: het is een oorlog tegen de waarheid, tegen de vrijheid van denken, tegen rechtvaardigheid.

Je kunt niet neutraal blijven tegenover een systeem dat de oorlogen van anderen gebruikt om de eigen illusie van macht te voeden .

"Niet spreken", want degenen die zwijgen, stemmen toe. En degenen die het vertellen, verzetten zich.