Drie kleine, dromerige Griekse eilanden voeren een belasting in om overtoerisme tegen te gaan.

Griekenland is ongetwijfeld een van de populairste zomerbestemmingen, en de eilanden kampen met een grote toestroom van toeristen, wat vaak de lokale gemeenschappen, zelfs de kleinste, verstoort. Waar het aanvankelijk regio's als Mykonos en Santorini waren die alarm sloegen en maatregelen namen om overtoerisme tegen te gaan , zien nu zelfs kleinere gemeenschappen zich, door de toenemende bezoekersaantallen, gedwongen om een toegangsprijs in te voeren.

Toegangsprijs voor drie kleine Griekse eilanden

Ithaca en Paxos zijn niet zomaar plaatjesachtige Griekse eilanden , maar echte gemeenschappen die het hele jaar door met beperkte middelen moeten leven. In de zomer worden deze kleine paradijsjes echter overspoeld door een aantal bezoekers dat de eilanden ver overstijgt. En nee, dat is geen overdrijving.

Met elk minder dan 3000 inwoners worden Ithaca en Paxos elke zomer geconfronteerd met een golf van dagjesmensen. Zelfs als ze er niet overnachten, vormen ze een bedreiging voor essentiële openbare voorzieningen: afvalinzameling, watervoorziening, wegenbeheer en lokaal verkeersmanagement. Deze stille aanval dreigt de authentieke eilandervaring te veranderen in een chaotische, eendaagse vakantie. Dit is de motivatie van de burgemeesters van de twee eilanden, naar het voorbeeld van Symi , dat enkele maanden geleden al een soortgelijke maatregel nam. Het idee is om een belasting van € 3 te heffen op dagjesmensen.

De redenen voor de belasting

Hoewel de belasting van € 3 onbeduidend lijkt, moet de totale impact ervan in ogenschouw worden genomen: als deze wordt toegepast op het huidige aantal toeristen, kan de belasting een verschil maken. Symi, waar de maatregel al is goedgekeurd, ontvangt jaarlijks 300.000 dagelijkse bezoekers. De impact is meetbaar in de miljoenen liters waterverbruik, de tonnen afval die worden geproduceerd en de problemen met transport en openbare diensten voor een gebied met minder dan 3.000 inwoners.

Het feit dat zoveel bezoekers slechts enkele maanden per jaar een bepaalde bestemming kiezen, ondermijnt de sociale structuur, het milieu en zelfs de lokale identiteit. Het doel is zeker niet om reizigers te ontmoedigen , maar om een realiteit aan te pakken die niet langer genegeerd kan worden. Overtoerisme moet immers niet als een positief fenomeen worden gezien, maar eerder als een grote onevenwichtigheid. De belasting zou alleen gelden voor degenen die niet op het eiland verblijven – de klassieke dagreiziger – en zou dienen om de lokale voorzieningen te versterken zonder de belastingdruk voor inwoners te verhogen. Kortom: degenen die consumeren, dragen bij.

Volgens Il Fatto Quotidiano verklaarde Eleftherios Papakalodoukas, burgemeester van Symi, het volgende: "Op dit moment werken alle gemeenteambtenaren en vuilniswagenchauffeurs om in de behoeften van de haven te voorzien, met als gevolg dat de bewoners van de wijken op het eiland, die gemeentelijke belastingen betalen, niet profiteren van de diensten waarvoor ze betalen." De politicus benadrukte dat het gebied het toerisme niet wil wegjagen, maar dat er absoluut nieuwe belastingen moeten worden ingevoerd om kwaliteitsdiensten voor iedereen te garanderen.

Ithaca, Paxos en Symi willen blijven betoveren, maar om dat te doen moeten ze zichzelf beschermen, zichzelf in veiligheid brengen en vooral de dienstverlening verbeteren: een kleine belasting kan het verschil maken.