Marco Belinelli neemt afscheid van basketbal

Marco Belinelli heeft zijn dromen overtroffen. Maar nu is het tijd om zich over te geven aan de leeftijd. Hij wordt in maart 40 en nadat hij Bologna hun laatste Scudetto had gegeven , realiseerde hij zich dat het geen zin had om door te gaan, ook al was zijn verlangen nog steeds sterk. Hij kondigde het aan met een bericht met shirts, trofeeën en iconische foto's van een leven dat ver voorbij zijn mogelijkheden leefde. Thuis heeft hij een NBA-kampioensring en een driepuntertrofee van de All-Star Game: dingen die geen enkele andere Italiaan ooit heeft gewonnen. Hij liet ook een bericht achter waarin hij zijn nalatenschap en zijn dankwoord wil zijn: "Ik heb er mijn hart en ziel in gestopt. Elk stukje van mezelf. Elke dag opnieuw. Basketbal heeft me alles gegeven... en ik heb er alles aan gegeven. Het is niet gemakkelijk om afscheid te nemen. Maar het is tijd. Ik draag elke emotie, elk offer, elk applaus met me mee. Dank aan hen die er altijd voor me zijn geweest. Aan de jongeren laat ik een droom na. Maak het de moeite waard."

Marco Belinelli uit San Giovanni Persiceto is een jongen, nu een man, die de basketbalwereld leerde dromen. Hij heeft bewezen dat met werk, toewijding en inzet die dromen werkelijkheid kunnen worden . Marco heeft geen speciaal fysiek – de voorbestemden van zijn generatie waren anderen – wat bijzonder is, zijn zijn hart en geest . Met hen overwon hij elk obstakel en won hij de NBA-titel met San Antonio . Hij werd een specialist en trainde obsessief om de beste te worden. Zijn schoten, vaak onmogelijk, schreven geschiedenis. Zo nu en dan presteerde hij dingen die zelfs moeilijk voor te stellen waren. Hij was een van de koningen van de onwetende schoten... Niet iedereen hoort de president van de Verenigde Staten zeggen: "Waar is Belinelli? Ik heb hem dit jaar gemist bij de Bulls." En de foto van Obama die hem de hand schudt op de dag dat de kampioenen het Witte Huis bezochten, hangt daar aan de muur van herinneringen, zijn zeer persoonlijke all-of-fame. Marco plaatste ook een foto met Kobe, een tegenstander op het veld, maar een vriend met wie ze in gesprek waren (in het Italiaans) toen ze elkaar ontmoetten.

Niet iedereen kan de cirkel rondmaken zoals hij deed, terugkerend naar waar hij begon en een carrière afsloot zonder een prachtige overwinning in het blauwe shirt. Zijn spijt is ook onze spijt, want uiteindelijk heeft onze generatie van fenomenen ons niets gegeven. Marco begon bij Virtus Bologna, waar hij een Italiaanse beker won, en eindigde bij Virtus met twee Scudetto's en drie Super Cups. Tussendoor voegde hij er ook nog een Scudetto en een Super Cup aan toe met Fortitudo, gevolgd door 13 seizoenen in de NBA, waar hij in 2007 als 18e overall pick werd gedraft door de Golden State Warriors. Na San Francisco speelde hij bij de Toronto Raptors, New Orleans Hornets, Chicago Bulls, San Antonio Spurs, Sacramento Kings, Charlotte Hornets, Atlanta Hawks en Philadelphia 76ers, waar hij in 2014 een ring won. Negen franchises, waarbij hij zijn stempel drukte en miljoenencontracten verzilverde zonder ooit zijn stijl te veranderen. Marco bleef de jongen uit San Giovanni in Persiceto die uiteindelijk trouwde met Martina, zijn jarenlange vriendin, en keerde terug naar de stad waar zijn droom om het Vis-shirt te dragen ontstond.

Beli wilde afscheid nemen door het basketbalteam en degenen die hem door de jaren heen hebben gesteund te bedanken. Maar uiteindelijk is het het basketbalteam dat hem moet bedanken. Hij liet de kinderen zien wat wilskracht kan bereiken. Hij liet zien dat zelfs een doorsnee kind een fenomeen kan worden als hij er echt in gelooft. En we zullen hem daar altijd dankbaar voor blijven.

Meer over deze onderwerpen: