Argentinië krijgt rechtszaak over bijna 25 miljard dollar

Argentinië heeft de spelregels al meer dan twintig jaar willekeurig gewijzigd en is daarmee een land geworden waar maar weinigen geïnteresseerd zijn in investeringen, ondanks het enorme potentieel aan natuurlijke en menselijke hulpbronnen en de superieure prestaties van deze regering op onder meer financieel gebied.

De wanbetaling van de buitenlandse schuld, de asymmetrische schuldsanering in 2002, de onteigening van YPF in strijd met de verplichtingen aan andere marktdeelnemers in 2012 en de willekeurige wijziging in de meetmethode van INDEC om te voorkomen dat er coupons werden betaald die gekoppeld waren aan de BBP-groei in 2013, resulteerden in honderden rechtszaken voor immense bedragen. Een onwaardig record voor het Guinness Book of Records.

Argentinië heeft de meeste problemen met de wetgeving opgelost, maar tweeënhalf decennium later worden er nog steeds rechtszaken aangespannen die miljoenen dollars kosten.

De grootste zaak is die welke door Burford wordt aangespannen voor de onteigening van YPF, waarbij de verdachte in eerste aanleg werd veroordeeld tot een betaling van 16 miljard dollar . De hoorzitting in beroep zal waarschijnlijk binnen drie tot zes maanden plaatsvinden. Drie maanden later kan tegen de uitspraak beroep worden aangetekend bij het Hooggerechtshof. De voormalige regering van Trump diende een verzoekschrift in ten gunste van de eisers. Deze keer kan het anders zijn als de overheid tijdig en daadkrachtig optreedt. Interessant is dat de marktwaarde van Burford exclusief haar overige activa een marktwaarde aan het vonnis toekent die aanzienlijk lager ligt dan het bedrag van het vonnis. De kans op gedwongen inning lijkt zeer gering, gebaseerd op 25 jaar ervaring in rechtszaken tegen Argentinië.

Er zijn 11 definitieve arbitrage-uitspraken gedaan door het ICSID en andere fora, vijf zaken zijn opgeschort en vijf zaken zijn nog in behandeling. Het totaalbedrag aan toegekende schadevergoedingen en nog niet vastgestelde vorderingen bedraagt ​​ongeveer 4 miljard Amerikaanse dollar . Het is voor eisers zeer moeilijk, zo niet onmogelijk, om hun vordering te innen zonder dat Argentinië akkoord gaat met onderhandelingen. ICSID is onderdeel van de Wereldbank. Omdat men zich in het verleden niet aan de uitspraken hield, werden nieuwe financieringsprogramma's voor Argentinië door de Wereldbank en de Inter-Amerikaanse Ontwikkelingsbank geannuleerd. Deze programma's werden hervat nadat Argentinië in 2013 akkoord ging met een korting op de vijf zaken waarvoor op dat moment een definitieve toekenning was gedaan.

Bij de ruil in 2005 betaalde Argentinië de schuld af met een kwijtschelding van schuld door middel van groeigerelateerde coupons. Hij beloofde te betalen als de koers zou stijgen, wat een redelijk voorstel leek gezien het enorme kapitaalverlies dat het land leed. Maar vervolgens loog hij over de groeicijfers om niet te hoeven betalen , de grote slimme zet van Creools. In Londen is het land al veroordeeld tot het betalen van €1,33 miljard . Een bedrag dat in de zaak New York uiteindelijk veel hoger zou uitvallen.

Op bbp-gekoppelde coupons is de gelijkebehandelings- of pari passu-clausule niet van toepassing, op grond waarvan Elliott Management verhindert dat andere obligatiehouders terugbetalingen ontvangen als hun lening niet wordt terugbetaald. Het is vrijwel onmogelijk om deze straffen te innen zonder een overeenkomst met Argentinië. Het IMF heeft Argentinië echter gedwongen om dit als een te betalen schuld op te nemen.

In de zaak in Londen had Argentinië al 20% van de uitspraak betaald om in beroep te kunnen gaan. Zoals verwacht, verloor het land zijn hoger beroep maanden later. Het proces in New York verloopt trager en er is nog steeds geen definitief vonnis.

Er lopen in Duitsland nog andere zaken, waarbij meer dan € 1 miljard aan onbetaalde vonnissen uit het verzuim van 2001 is betaald en die mogelijk inmiddels zijn verlopen.

De voortdurende verandering van de spelregels en het gebrek aan naleving van verplichtingen hebben van Argentinië een land gemaakt met weinig geloofwaardigheid voor binnenlandse en buitenlandse investeringen. Argentinië is potentieel een van de rijkste landen ter wereld vanwege zijn theoretische capaciteit om olie en gas, mineralen, voedsel en technologie te produceren. Het is een van de drie belangrijkste mondiale knooppunten voor de export van diensten naar de rest van de wereld, met bedrijven als JP Morgan, Accenture, Globant, Disney en EY, met duizenden werknemers die diensten in het buitenland leveren.

Desondanks zijn de buitenlandse investeringen verwaarloosbaar vergeleken met andere landen, waar de spelregels, of ze nu goed of slecht zijn, wel worden nageleefd. Het landenrisico (of de toeslag voor investeringen in Argentinië) is buitensporig hoog voor een land met bijna anderhalf jaar groei en een begrotingsoverschot, met gevolgen voor de gehele lokale economie, het inkomen per hoofd van de bevolking, de inflatie, de werkloosheid, de armoede en zelfs extreme armoede.

De kans dat Argentinië juridisch gedwongen kan worden om openstaande vonnissen te betalen is laag tot zeer laag, maar de reputatieschade als dit niet gebeurt is hoog. Dit biedt een unieke kans om een ​​proces te starten dat voordelig is voor het land, waarbij een aanzienlijke vermindering kan worden hersteld, maar waarbij twee decennia van niet-naleving kan worden beëindigd voor een aanzienlijk lager bedrag dan geëist.

Een onbetrouwbaar land heeft een enorme prijs. Het land zou eindelijk een manier kunnen vinden om aan alle niet-naleving een einde te maken door een protocol aan te nemen voor de definitieve oplossing van lopende juridische geschillen.