Het drama van tienerzwangerschappen
Latijns-Amerika en het Caribisch gebied zijn de regio ter wereld met het op één na hoogste percentage tienerzwangerschappen, alleen Sub-Sahara Afrika overtreft dit. En in beide gevallen is dat geen toeval.
Volgens het Bevolkingsfonds van de Verenigde Naties bevallen er in de regio elk jaar meer dan 1,5 miljoen adolescenten tussen de 15 en 19 jaar .
Bijdragende factoren- Desintegratie van het gezin
- Onwetendheid , slecht openbaar en binnenlands onderwijs
- Armoede en sociale ongelijkheid
- Gendergeweld
- Gebrek aan kennis over anticonceptiemethoden .
- Schoolverlaters
- Impact op fysieke, emotionele en mentale gezondheid
- Meer armoede .
- Meer seksueel overdraagbare aandoeningen.
- Onderontwikkeling in alle ordes.
In de Dominicaanse Republiek is tienerzwangerschap niet alleen een gezondheidsprobleem, maar ook een maatschappelijke noodsituatie : één op de vijf meisjes tussen de 12 en 19 jaar is op enig moment zwanger geweest. Dit is één van de hoogste percentages in Latijns-Amerika. Alleen Nicaragua en Honduras overtreffen het.
In 2023 zei 30% van onze vrouwen tussen de 20 en 24 jaar dat ze hun eerste kind hadden gekregen vóór 18 jaar oud worden.
Deze realiteit speelt zich af in een context van " economische groei ", waardoor deze schuld aan onze jongens en meisjes nog onaanvaardbaarder wordt.
Terwijl er aanzienlijke middelen worden toegewezen aan onderwijs – de beroemde 4% van het BBP – zien we nog steeds geen tastbare resultaten op belangrijke gebieden zoals uitgebreide seksuele voorlichting , toegang tot anticonceptie en waardenonderwijs in ons nationale onderwijssysteem.
Deze zwangerschappen zijn niet het resultaat van liefde, maar van verlating , onwetendheid , armoede , ongezondheid en mishandeling. Ze zijn het gevolg van het ontbreken van een solide gezinsstructuur, de hypergeseksualiseerde mediacultuur, vrije pornografie en een passieve, onverschillige autoriteit die een vruchtbare bodem schept voor de bloei van deze stille tragedie.
De afgelopen dagen en weken is de bezorgdheid weer opgelaaid en hebben we het er opnieuw over. En het zou wel een eeuw kunnen duren. Want zonder het aanhoudende, langetermijnwerk dat echte ontwikkeling vereist, heeft niets wat gezegd of geschreven wordt, weinig zin.
De realiteit is dat de politieke wil of maatschappelijke betrokkenheid daartoe niet bestond, noch bestaat. En dus zal de tragedie van de zwangerschap onder onze meisjes elke dag een groeiend probleem worden, dat onmogelijk kan worden omgezet in collectieve hoop.
ONDERWERPEN -
Diariolibre
