De heruitvinding van Iñaki Urdangarin

Iñaki Urdangarin (1968) werd op 9 april 2024 weer vrij burger, na het uitzitten van de gevangenisstraf van vijf jaar en tien maanden die de rechtbank hem had opgelegd voor diverse misdrijven in verband met de Nóos-zaak. Veertien maanden later verwelkomde hij La Vanguardia in een hotel in Barcelona om voor het eerst zijn gevoelens te delen. Het is een Iñaki Urdangarin die kalm en bedachtzaam spreekt en zijn verlangen uitdrukt om zichzelf "door middel van eenvoud" opnieuw uit te vinden. Hij weet dat hij in zijn leven veel "Iñaki's" is geweest, "met hun ups en downs", maar hij concludeert dat "de som van die Iñaki's me heeft gemaakt tot wie ik ben. Alle fases hebben me geholpen de Iñaki te worden die ik vandaag ben. Ze kunnen allemaal iets leren."

Urdangarin woont na zijn scheiding van Infanta Cristina in Vitoria met zijn partner, met wie hij een uitstekende relatie onderhoudt. Hij vergeet de 40 jaar die hij in Catalonië heeft gewoond niet. "Na mijn vrijlating uit de gevangenis ben ik in Vitoria gaan wonen, vanwege mijn derdegraads bevoegdheid, omdat ik werk nodig had, en het was een beginpunt. Ik zag het als een stad die heel comfortabel voor me is, vertrouwd omdat ik er een paar jaar van mijn jeugd heb doorgebracht. Ik woon al 40 jaar in Catalonië, ik heb er vier kinderen gekregen en de meeste van mijn vrienden en familie wonen in Catalonië. De aanleg van de corridor tussen Vitoria en Barcelona is vertrouwd voor me, iets normaals."

Ik heb de verbinding met veel eenvoudige dingen hersteld, en dat is wat ik het meest verlang.”

Ze zegt dat haar leven tegenwoordig normaal is. "Het is heel routineus. Ik sta vroeg op, sport, ga daarna naar mijn werk, en dan besteed ik mijn tijd aan verschillende hobby's en doe ik het huishouden met mijn partner. Als ik kinderen heb, geniet ik van ze. Het is een georganiseerd leven. Ik heb de verbinding met simpele dingen hervonden, en daar kijk ik na alle fases van mijn leven het meest naar uit: mijn schoolvrienden weer zien. Ik heb heel ingewikkelde jaren gehad waarin je je op je verdediging concentreerde. Mijn leven nu spreekt niemand meer aan. Ik heb het gevoel dat de tijd voorbij is gevlogen en ik wil er het beste van maken," zegt ze.

Ik heb het gevoel dat de tijd me is ontglipt en ik wil er het beste van maken.”

Dat zijn leven geen aandacht trekt, wil nog niet zeggen dat het inhoudsloos is. Iñaki Urdangarin is namelijk druk bezig met de lancering van Bevolutive, een coachingmerk met sportgerelateerde aspecten. "Na je vrijlating uit de gevangenis kom je tot de conclusie dat je niet meer zult zijn wie je was. Er was behoefte aan veel veranderingen, zowel op persoonlijk vlak, om te analyseren wat er gebeurd was en waar we al dan niet fouten hadden gemaakt, maar er was ook een kwestie van kansen. Ik kreeg de kans om mezelf opnieuw uit te vinden in iets waarvan ik denk dat het van grote waarde voor me kan zijn, en om alles wat me was overkomen te bundelen."

Ik wil mij inzetten om mensen, atleten en zakenmensen te helpen.”

Met dit verlangen gebruikte hij zijn tijd in de gevangenis om zichzelf beter te begrijpen, met het idee om zijn ervaringen te delen om anderen te helpen. "Tijdens mijn gevangenschap begon ik met een masteropleiding in coachingpsychologie en emotioneel welzijn. Ik begon met trainen om eruit te komen en andere mensen te helpen bij het overwegen van elke uitdaging, motivatie of vaardigheid die ze willen verbeteren, omdat ik geloof dat mijn uitzonderlijke ervaringen, gecombineerd met de training die ik heb opgedaan, nuttig kunnen zijn. Gebaseerd op mijn eigen zelfkennis kan ik mezelf leiden en anderen ondersteunen." Hij had gewoon iemand nodig die hem de kans gaf. "Dit gebeurde ongeveer een jaar geleden. Het is een project dat nu van de grond komt en waarin ik me ongelooflijk nuttig voel. Ik wil me wijden aan het helpen van mensen, atleten en bedrijfsleiders om moeilijke tijden te overwinnen of nieuwe doelen te stellen op het gebied van leiderschap of teammanagement."

Hij doet dit via Bevolutive "omdat we constant evolueren, wat er ook gebeurt. Ik probeer een niche voor mezelf te creëren in deze wereld van het helpen van anderen." Hij wil geen superproject, maar "een kleine klantenkring en de mogelijkheid om persoonlijk betrokken te zijn bij elk van hen."

Ik moet gezien worden als iemand die na alles wat er is gebeurd is opgestaan ​​en hier is om iets te bieden.”

Op de vraag of het voor hem het moeilijkst was om mensen weer vertrouwen in hem te krijgen, antwoordt hij resoluut: "Ze hebben Iñaki Urdangarin als personage leren kennen via de publieke opinie, niet als persoon. Ze weten niet wat mijn zorgen zijn. Daarvoor heb ik kansen nodig. Als we met het masker van het personage komen, dan wordt dat natuurlijk heel moeilijk. Maar als we met het masker van de persoon komen, door iemand die zichzelf opnieuw uitvindt een kans te geven, dan is dat een ander verhaal. Als je naar de persoon kijkt met een blik die zegt: 'Deze man is na alles wat hem is overkomen weer op de been en hij is hier om iets te bieden, waarom geef je hem dan geen kans?'"

In de gevangenis begon ik met een masteropleiding in coachingpsychologie en emotioneel welzijn.

Hij had tijd om na te denken tijdens zijn gevangenschap, waarin hij de middelen zocht om "daar te kunnen overleven". Zoals hij zelf zei, studeerde hij, leerde hij mediteren en zichzelf beter te begrijpen, en paste hij ook routines toe die hij gedetailleerd beschrijft. "'s Ochtends ontbeet ik en studeerde ik tot ongeveer 15.00 uur. Daarna ging ik sporten. 's Middags wijdde ik me aan andere soorten lectuur en schreef ik brieven. Dat heeft me ook enorm geholpen. Dus de catharsis van het schrijven, de catharsis van het lezen van een roman die je ergens anders heen voert, hielp enorm. Ik bestudeerde ook de kranten als bezoekers ze me brachten. Ik was erg georganiseerd. En die organisatie is heel goed voor me geweest."

Wat zijn studie betreft, was er, naast het behalen van zijn nationale diploma als handbalcoach, een boek dat hem hielp. "Heb je Viktor E. Frankls Man's Search for Meaning gelezen? Het is de bestseller na de Bijbel. Het is een boek waarin hij klinisch psychiater is en de concentratiekampen meemaakt. Hij zei dat je je moet vasthouden aan iets dat je betekenis geeft om alles wat je doormaakt te overwinnen. Ik heb het gelezen, herlezen, samengevat, bestudeerd en ik gebruik het in coachingsessies. Uiteindelijk besefte ik ook dat er mensen buiten me waren die van me hielden, die net zo hard worstelden als ik in de gevangenis. Het menselijk vermogen om te overleven is veel groter dan we denken," legt Urdangarin uit.

Alle fasen in mijn leven hebben mij geholpen de Iñaki te worden die ik vandaag de dag ben; van allemaal kunnen ze iets leren.”

Wat betreft beweging, ze liet de hometrainer nooit alleen. "Duizend dagen lang. Het was het enige wat ik bij de hand had. En nu train ik nog steeds elke ochtend op de crosstrainer. Je kunt je niet voorstellen hoeveel mooie herinneringen ik heb aan hoeveel dit soort apparaten me geholpen hebben. Hometrainers geven me een positieve herinnering aan dingen die me geholpen hebben."

Van de verschillende Iñaki's is degene wiens gezicht het meest schittert zijn verleden als topsporter (6 Champions League-titels , 10 La Liga-titels, 2 Olympische medailles). Vanuit dit perspectief waardeert hij vooral het feit dat Barça zijn rugnummer 7 nooit uit het Palau Blaugrana heeft gehaald. "Ik waardeer het, natuurlijk, want de verschillende voorzitters hebben onder druk gestaan ​​en het is niet makkelijk om stand te houden in een tijd waarin het tij zo laag is. Dat shirt is er dankzij sportieve prestaties, dankzij de daden van een geweldig team."

Ik ben heel blij met de manier waarop Barça mij heeft behandeld en dat ze mijn shirt van Palau niet hebben uitgeleverd."

Zijn band met Barça is nog steeds even hecht. "Ik waardeer enorm hoe de club me heeft behandeld. Tijdens mijn stage als nationaal handbalcoach kreeg ik de kans om spelers uit de jeugdopleiding van Barça te interviewen en met hen te werken. Als ik uit Vitoria kom, loop ik door Sant Joan Despí en blijf ik daar even staan. Het voelt zo natuurlijk voor me om even langs te gaan en gedag te zeggen en degenen die er nog zijn te blijven zien, zoals Xavi O'Callaghan, Antonio Carlos Ortega, Enric Masip, Tomas Svensson... er zijn mensen van mijn generatie. Ze zijn als een tweede familie. Want sport heeft een unieke band. Wat je in die jaren meemaakt, is zo intens dat het je de rest van je leven bijblijft. Dat we op 57-jarige leeftijd met het handbal-dreamteam mogen eten, is heel fijn." Natuurlijk spelen ze geen veteranenwedstrijden meer. "Zoals ze in Catalonië zouden zeggen: 'ens faríem mal, és millor anar a sopar' (lacht)."

Praten over handbal en praten over zijn zoon Pablo, een speler van Fraikin Granollers, is één en hetzelfde. "Ik ben heel streng voor hem, haha. Maar Pablo is fantastisch, want hij luistert. Ik gaf hem drie adviezen: nederigheid, dat als hij ergens in geloofde, hij de volgende dag niets zou zijn. Vervolgens vertelde ik hem ook dat hij om handbal te spelen de houding van een krijger moet hebben. Je kunt niet halfslachtig zijn of klagen dat je niet geselecteerd bent of op een positie speelt die je niet bevalt. En ten derde, omgaan met winst en verlies, waarbij je na de winst weer helemaal opnieuw begint, en na de verliezen goede dingen kunt doen voor de toekomst."

En zo niet, dan zou hij hem naar Valero Rivera (zijn voormalige coach bij Barça) kunnen sturen, wordt Urdangarin voorgesteld. Waarop hij liefdevol en lachend reageert. "Het was een andere tijd, het was erg moeilijk om de druk te weerstaan ​​omdat het extreem veeleisend was, maar het was ook een zeer sterke cultuur van prestatie, nederigheid, moed en het geloof dat we samen meer waard zijn dan afzonderlijk. Ik heb er nooit genoeg van gehad." Daarom was zijn zoon Pablo duidelijk toen hij twijfelde tussen handbal en andere sporten. "Ik zei tegen hem: 'Kijk, Pablo, ik geloof meer in teamsporten; als persoon zul je je veel beter ontwikkelen. En ik zou je aanraden iets te kiezen dat je talenten optimaal benut.' En hij luisterde."

Het gesprek eindigt en Iñaki Urdangarin staat op met dezelfde stilte en kalmte waarmee hij sprak. Hij heeft het kunnen uitleggen en uitbreiden. Dit is het verhaal van de heruitvinding van de nieuwe Iñaki.