Pau Cubarsí: “Ik zou liever zien dat mijn kinderen opgroeien in een dorp dan in de stad.”

Ze zeggen dat hij een mix is ​​van Piqué en Puyol. Grote woorden voor iedereen, maar nog groter voor een 18-jarige die studeert voor zijn toelatingsexamens voor de universiteit. Maar Pau Cubarsí (Estanyol, 2007) omarmt de lof met dezelfde rust die hij in dit interview uitstraalt. Het duurde niet lang voordat deze jongeling bewees dat hij bij de voetbalelite is om te blijven. Hij was een vaste waarde bij Barça en is nu op zoek naar een plek in het nationale team.

Helpt het om te integreren met de vele Barça-spelers?

Ja, want dit jaar hebben we bij Barça een geweldige familie gecreëerd. Het is een van de beste omgevingen die ik ooit heb meegemaakt, met iedereen die betrokken is en helpt, en ik denk dat dat ons ook kan helpen in het nationale team.

Was het voor jou een doorn in het oog dat je niet naar het laatste EK ging?

Ik zou het niet zo zeggen. Ik heb er alles aan gedaan, maar uiteindelijk nam iemand anders het over, en ik was degene die ons hielp tijdens de Spelen, waar we goud wonnen.

Het moet een geweldige ervaring zijn geweest...

Van alle spelers die meegingen, deelde ik alleen de kleedkamer met Fermín, en ik heb er een paar goede vrienden gemaakt. Ik heb er hele fijne herinneringen aan.

Is een nieuwe competitie als de Nations League net zo spannend als elk ander toernooi?

Een titel winnen is altijd belangrijk; het verbetert je prestaties. Ik zou zeggen dat het net zo belangrijk is als een EK of de Olympische Spelen.

Lamine Yamal Ik ben bij hem sinds ik op mijn twaalfde bij Barça kwam, en ik heb alles gezien. Ik weet waartoe hij in staat is.

Binnenkort moet je toelatingsexamens doen voor de universiteit. Hoe organiseer je je?

Meestal trainen we in de ochtend, dus ik probeer 's middags een dutje te doen en dan te studeren.

Halen ze grappen met je uit?

(Lacht) Tot nu toe niets. Ze zijn kalm...

Is er een vak dat je moeilijker vindt?

Nou ja, met wiskunde moet je bijblijven om de trein niet te missen. Maar meer ook niet.

Weet je al welke carrière je wilt studeren?

Natuurlijk niet, maar ik kies wel voor iets dat met de economie te maken heeft.

Je bent net 18 geworden en nu al beroemd. Hoe ga je daarmee om?

Oké, rustig aan. Ik probeer uit de problemen te blijven en ga naar huis, naar mijn familie en vrienden, die me niet veel lastigvallen.

Wordt u vaak aangesproken op straat?

Soms blijf ik onopgemerkt, maar soms sta ik stil. Het is voor mij niet moeilijk om mensen blij te maken, want als het andersom was, zou ik willen dat ze ook stilstonden.

En in jouw stad?

Bijna niemand houdt me tegen; we kennen elkaar allemaal. En een beetje rust is goed.

Zijn karakter “Ik ben een heel rustig persoon en dat helpt mij om stressvolle momenten te overwinnen.”

Heb je veel veranderingen opgemerkt toen je in Barcelona kwam wonen?

Niet veel, want de eerste vier of vijf jaar nadat ik bij Barça tekende, nam ik een taxi van Girona naar de training. Het was een geweldige tijd, ik heb veel vrienden ontmoet en we hebben veel meegemaakt.

Als u ooit kinderen krijgt, waar zou u ze dan het liefst willen laten opgroeien?

Nou ja, meer een dorpse sfeer, want ik ben meer een dorpsmens, met een rustig leven. Ik hou van de stad omdat je daar meer dingen bij de hand hebt, maar ik geef de voorkeur aan de rust van het dorp.

Heb je er ooit aan gedacht om je te richten op het vak van je familie (meubelmaker) in plaats van op voetbal?

De waarheid is dat voetbal altijd mijn leven is geweest, mijn droom, en die ben ik aan het waarmaken.

Klinkt goed...

Ik wilde speler van Barça worden en dat is me gelukt. Het is ongelooflijk.

Wat heb je van je ouders geleerd?

Bovenal, discipline. Geef elke dag alles, want je weet nooit wat er kan gebeuren.

En wat kan er gebeuren?

Nou ja, ik werkte elke dag bij Girona, en het kwam nooit bij me op dat Barça misschien in mij geïnteresseerd zou zijn. En dat was het resultaat van mijn dagelijkse werk.

Waar denkt een kind aan als hij begint met voetballen?

Je droomt ervan om met je vrienden op het veld of op het plein te voetballen. Later word je volwassen en als alles goed gaat, ga je andere dingen zien die dichterbij zijn.

Wat heeft Hansi Flick in zich waarmee hij Barça volledig op zijn kop heeft gezet?

Ik zou zeggen dat het de winnaarsmentaliteit is die hij ons heeft bijgebracht. Een mentaliteit van inspanning, opoffering en hard werken die het team sterker heeft gemaakt.

Heb je het in het veld opgemerkt?

Ja, die mentaliteit zorgt ervoor dat je het kunt overwinnen, zelfs als je, zoals wij, twee doelen achterstaat. Je kunt het overwinnen.

Wordt hij/zij vaak boos?

Echt niet! Misschien lijkt hij van buiten actiever, maar van binnen is hij rustiger. Natuurlijk, als je iets verkeerd doet, wordt hij boos.

Ik weet niet of er nog iets aan Lamine Yamal is dat je verrast...

Ik speel al met hem bij Barça sinds ik twaalf was, en ik heb alles gezien wat hij op een voetbalveld kan. En hij heeft nog veel te laten zien.

Als je de kans had, op wie zou je dan stemmen bij de Ballon d'Or?

Ik denk dat het er drie zijn: Lamine Yamal, Raphinha en Dembélé. Ik neig meer naar Lamine of Raphinha.

Hansi Flick "Hij heeft ons een winnaarsmentaliteit bijgebracht die ons helpt meer verenigd te zijn."

Hoe is Pau Cubarsí buiten het veld?

Heel kalm. Kalmte is iets wat ik altijd al heb gehad en het helpt me ook om los te komen van alle druk van het voetbal.

En in de spelen?

Het helpt me ook enorm bij het omgaan met belangrijke, stressvolle momenten en het geeft me meer zelfvertrouwen.

Is de laatste erg voetbalminnend?

Ik vind het echt leuk, al kijk ik er de laatste tijd een beetje minder naar. Met zoveel games die we spelen, is het goed om even de verbinding te verbreken.