Euro-Amerikaans imperialisme: herstellen of vieren?

Op 8 juli 1853 arriveerde Commodore Matthew Perry met vier oorlogsschepen in Edo Bay ¹ om een ​​brief af te leveren van de president van de Verenigde Staten, Millard Fillmore, gericht aan Zijne Hoogheid, de keizer van Japan. De inhoud van de brief? Verwijder alstublieft uw niet-tarifaire ^{handelsbelemmeringen} , anders komen wij hierheen en breken ze ^af …

Alle Japanners waren zich bewust van de bedreiging voor de nationale soevereiniteit en waren allemaal woedend. ⁴ Zoals gebruikelijk waren ze in twee groepen verdeeld: een groep die pleitte voor gewapend verzet tegen het Amerikaanse ^imperialisme , ongeacht de kosten, en een andere groep die ^militair verzet wilde, maar ^{pessimistisch was} over de kansen op succes van deze ^optie en betoogde dat Japan voorlopig de ^beperkingen die het werden opgelegd moest accepteren.

De rest is geschiedenis. Hierbij hoorde een onbeschaafde oorlog, met bloed, zwaard en vuur, tussen de twee facties, en een revolutie, een ‘restauratie’ in de politiek correcte Japanse stijl van de 20e eeuw, die eerst het politieke systeem radicaal veranderde en vervolgens het economische en sociale systeem van het land transformeerde. Geleidelijk aan omarmden de Japanners met enthousiasme de democratie, schoenen, internationale handel, elektriciteit, liberalisme, de vork en andere uiterlijke tekenen van de Euro-Amerikaanse beschaving. Deze omarming werd niet alleen gevoed door de capitulatie van hun regering voor een externe militaire dreiging, maar ook door een schandelijke imperialistische dwang.

Zelfs ^{vandaag de dag} zijn er nog steeds enkele rechtsradicalen actief die van mening zijn dat het aanvaarden van de eisen van het Euro-Amerikaanse imperialisme niet alleen een schande voor het samoeraivolk was, maar ook een vergissing met rampzalige gevolgen voor de ziel van de natie. Ze maken veel lawaai. De parlementaire vertegenwoordiging is echter nihil. Het is echter verbazingwekkend dat het nooit bij de Japanse regering of bij gepassioneerde Japanse activisten is opgekomen om van de nakomelingen van de agenten van het Euro-Amerikaanse imperialisme herstelbetalingen te eisen voor de sociale, politieke, mentale en culturele schade die is veroorzaakt door de ongelijke verdragen die toen werden opgelegd.

Erger nog, de Japanners begonnen regelmatig en herhaaldelijk met monumenten , festivals en andere feestelijke gebeurtenissen de gedwongen openstelling van de havens van Shimoda en Hakodate in 1854 voor imperialistische troepen te vieren, en de daarmee gepaard gaande vernederingen waaraan ze werden onderworpen, zoals het verlenen van extraterritoriale rechten aan alle Amerikaanse burgers, van handelaren tot consuls, die daar kwamen wonen. Met andere woorden: ze vieren hun capitulatie en tonen hun dankbaarheid voor de parakoloniale belastingen die ze vervolgens van de imperialistische machten ondergingen. Waarom dankbaarheid ¹¹ en niet wrok zoals in communistisch China? Waarom feesten in plaats van demonstraties, colloquia en andere rauwe activiteiten waarin herstelbetalingen in harde valuta worden geëist, zoals in socialistisch Afrika?

Deze houding van de Japanners roept een mogelijkheid op die de moeite waard lijkt om te bestuderen door academici, diplomaten en activisten: heeft het Euro-Amerikaanse imperialisme zijn slachtoffers naast slechte ook goede dingen gebracht? Zouden bijvoorbeeld slavernij in Afrika verboden zijn, mensenoffers afgeschaft in Noord- en Zuid-Amerika en een democratie gevestigd zijn in Taiwan, India, Japan of Maleisië, zonder hun bijdrage?

En is het niet zo dat, alles bij elkaar genomen, het goede dat de slachtoffers hebben ontvangen, opweegt tegen het kwaad dat zij hebben geleden, van de vernederingen van het kolonialisme tot de vernederingen van het racisme ¹² ? Als dat niet het geval was, wat zou hen er dan nu van weerhouden om de oude, pre-imperiale orde in al haar zuiverheid te herstellen? Waarom schaffen we staten in Afrika niet af en keren we terug naar het tribalisme, ontmantelen we het moderne rechtssysteem in India en herstellen we het kastenstelsel, of sluiten we de internationale handel in China en Japan niet af en herstellen we de helse ¹³ paria-systemen ( Jianmin賤民 en Hinin非人, letterlijk en respectievelijk “onaanraakbaren” en “niet-menselijke” mensen)?

En, nog belangrijker, vertellen de verschillende houdingen van de slachtoffers van het Euro-Amerikaanse imperialisme, de woede van ^sommigen en de dankbaarheid van anderen, ons niet meer over henzelf, over wat voor soort wezen ze zijn, over hoe ze het leven zien en ervan genieten, dan dat ze iets zeggen over de wandaden van sommige allang overleden Euro-Amerikanen? Wie wil er nou naast een dolle man wonen? En hoe prettig is het om met dankbare mensen om te gaan? Want wat voor goeds hebben we allemaal dat we niet, direct of indirect, hebben ontvangen? ( 1 Korintiërs 4:7 )

Dankbaarheid is een fundamentele deugd die menselijke banden versterkt en psychosomatisch welzijn bevordert. Dankbaar zijn betekent dat je de waarde erkent van de kleine en grote daden die je van anderen ontvangt, en dat je nederigheid en vrijgevigheid ontwikkelt, of je nu individueel bent of als lid van een cultuur, groep of natie. Dankbaar zijn en vieren wat we ontvangen, creëert en versterkt niet alleen vriendschappen, maar zorgt er ook voor dat we het leven met meer optimisme en empathie bekijken. In dit licht bezien lijken Japanners te weten hoe ze goed kunnen leven. De anderen, zij zijn arme zielen, uit eigen keuze… Verdienen zij herstelbetalingen? Als zij ervoor kiezen om niet dankbaar te zijn en liever een puur transactionele houding aannemen, zouden zij dan niet in rekening moeten worden gebracht voor de voordelen die zij hebben ontvangen van het Euro-Amerikaanse imperialisme?

Auteurs houden zich niet aan de grafische regels van de nieuwe Grafische Overeenkomst. Niet zoals vroeger. Schrijf zoals je wilt en waar je zin in hebt. #TerwijlJeNaaktVerlaat

1. In 1868 werd de naam ‘Edo Bay’ echter gewijzigd in ‘Tokyo Bay’, een initiatief dat anderhalve eeuw later werd overgenomen door de 49e Amerikaanse president voor diverse geografische gebieden in en rond zijn land.
2. Tarief: de invoerbelasting die bedoeld is om de inefficiëntie van binnenlandse producenten te beschermen en hun hebzucht aan te moedigen, en die noodzakelijk is vanwege het gebrek aan burgerzin en patriottisme bij lokale consumenten.
3. Handel : het uitwisselen van een substantieel goed voor een niet-substantieel symbool van de waarde ervan; de kunst die ons bevrijdt van armoede, volgens Socrates (degene uit Georgias ); vrijwillige transactie, in tegenstelling tot belastingheffing en piraterij.
4. Verontwaardiging: een moralistisch en ouderwets gevoel, dat in onbruik is geraakt; werd vervangen door woede.
5. Imperialisme: een vorm van politieke organisatie die op natuurlijke wijze ontstaat wanneer monarchistische en republikeinse regeringen ophouden te functioneren en de bevolking genoeg heeft van de anarchie.
6. Militair: een type ambtenaar die, net als de anderen, niets produceert, maar die het land verdedigt tegen potentiële indringers door alles te verslinden wat hen zou kunnen aantrekken.
7. Pessimisme: een visie die ons voortdurend wordt opgelegd door het holle en ontmoedigende optimisme van onze politici en soortgelijke markthandelaren.
8. Optie: kans om te kiezen voor teleurstelling, de basis en het fundament van menselijke vrijheid en verantwoordelijkheid.
9. Oplegging: de handeling van zegenen of wijden door het opleggen van de handen op het passieve subject, gebruikelijk in verschillende kerkelijke systemen, maar met bijzonder enthousiasme uitgevoerd door afgevaardigden, ministers en andere staatsagenten die de inkomsten en bezittingen van de bevolking aangaan.
10. Lawaai: stank zoals gevoeld in het oor; een kenmerkend product van mensen wanneer zij samenkomen in een samenleving.
11. Dankbaarheid: een vluchtig gevoel dat we hopen te ervaren na het ontvangen van een gunst, maar dat verdwijnt zodra de verwachting ontstaat dat we iets nieuws zullen ontvangen.
12. Racisme : een gespecialiseerd gebied van menselijke domheid; een psychische aandoening die mensen van alle rassen treft en besmettelijk is; — systemisch: een moderne politieke doctrine die in de praktijk wordt gebracht door nationaal- en internationaal-socialistische politici en met groot enthousiasme wordt uitgevoerd door oorlogsxistische politici in de Verenigde Staten .
13. Hel: ontologische toestand met een zwavelgehalte dat enigszins onderdoet voor dat van onze sociale communicatie.
14. Woede: artistieke uitdrukking van ongenoegen, meestal gereserveerd voor gewichtige situaties; een nobel en uitbundig gevoel in een woke-situatie, vooral als je hiermee je diepgewortelde ongenoegen over het gezonde verstand van anderen laat blijken.