Zaterdagmoeders gevraagd naar het lot van Veysel Güney in de 1054e week

De Zaterdagmoeders, die op zoek zijn naar hun verdwenen familieleden in gevangenschap, vroegen zich in de 1054e week op het Galatasarayplein af naar het lot van Veysel Güney.

De Zaterdagmoeders protesteren al sinds 1995 in Istanbul-Beyoğlu. Ze stellen vragen over het lot van hun familieleden die in hechtenis zijn verdwenen en eisen dat de daders worden vervolgd. Deze week (7 juni 2025) legden ze anjers neer op het Galatasarayplein en lazen hun verklaringen voor.

De Zaterdagmoeders eisten gerechtigheid voor Veysel Güney, die in de 1054ste week van haar leven in gevangenschap verdween.

De verklaring is als volgt:

In onze 1054e week staan ​​we voor de ijzeren barrières die ons scheiden van de ontmoetingsplaats met onze verlorenen. Vandaag is een feestdag... Terwijl iedereen op deze feestdag tijd doorbrengt met zijn of haar dierbaren, zijn wij in Galatasaray en vragen we ons af waar onze dierbaren zijn die in gevangenschap zijn overleden. Terwijl iedereen op deze feestdag zijn of haar graf bezoekt, hebben wij geen graf om te bezoeken.

We zijn hier om de anjers die we niet konden achterlaten op de graven van onze dierbaren die in gevangenschap zijn omgekomen, op het Galatasarayplein, dat het symbool van ons verlies is geworden, te leggen. Op deze feestdag willen we een staatsstructuur die zich verantwoordelijk acht voor het vestigen van een rechtvaardige rechtsorde en het handhaven daarvan, zodat feestdagen een manier van vieren kunnen zijn voor iedereen.

Deze week vragen we ons af waar Zeynep en Ali Güney gebleven zijn: "Waar is Veysel Güney?" De 24-jarige Veysel Güney werd gearresteerd nadat hij gewond was geraakt bij een huiszoeking in Gaziantep op 28 december 1980, na de militaire staatsgreep van 12 september.

Hij werd berecht door de militaire rechtbank nr. 2 van het Krijgswetcommando van de regio Adana. Veysel Güneys verzoek om een ​​advocaat werd afgewezen en zijn recht op verdediging werd genegeerd. De eerste hoorzitting vond plaats op 6 februari 1981 en tijdens de tweede hoorzitting, op 17 februari 1981, werd hij ter dood veroordeeld zonder bewijs voor de beschuldigingen tegen hem. Hij werd op 10 juni 1981 geëxecuteerd in de gevangenis van Gaziantep, type E, op grond van een speciale wet die zonder parlementair besluit was aangenomen.

Na de executie van Veysel werden de pen, sigaretten en aansteker die hij bij zich had, samen met het rapport overgedragen aan zijn vader, Ali Güney. Zijn levenloze lichaam, dat aan kapitein Burhan Erdem werd overgedragen om aan zijn vader te worden gegeven met rapportnummer 266 en gedateerd 10.06.1981, raakte verloren.

25 jaar na de executie van Veysel schreef de officier van justitie die zijn eerste verklaring afnam en bij de executie aanwezig was, Mete Göktürk, een boek met de titel 'Heeft u gerechtigheid gezien?' In het boek legde Göktürk uit dat er geen bewijs was om Veysel Güney te beschuldigen en dat hij er ook aan twijfelde of het proces onpartijdig en eerlijk was verlopen.

Zijn familie en vrienden hebben jarenlang geprobeerd Veysels graf te vinden. Alle instanties zijn gecontacteerd, er zijn campagnes gevoerd en er zijn juridische procedures gevoerd. Parlementsleden hebben de kwestie herhaaldelijk op de agenda van het parlement gezet met parlementaire vragen. De graflocatie van Veysel is echter nog steeds niet bekend.

Familie en vrienden van Veysel die zijn spoor volgden, ontdekten in 2006 dat in het laatste document van de directie begraafplaatsen van Gaziantep, gedateerd 9 juni 1981, stond dat een persoon van "onbekende identiteit" was "geëxecuteerd" en begraven in grafnummer 105341.

Het betreffende graf werd geopend op besluit van de 5e Strafrechtbank van Eerste Aanleg van Gaziantep. De uit het graf genomen botmonsters werden naar het Forensisch Medisch Instituut van Ankara gestuurd. In het identificatieonderzoek, uitgevoerd door de afdeling Biologie Specialisatie, werd een rapport opgesteld waarin werd gesteld dat er geen bloedverwantschap kon worden vastgesteld tussen moeder Zeynep en vader Ali Güney aan de hand van de monsters.

Er bestonden grote twijfels bij het publiek en de familie Güney of dit rapport de waarheid weergeeft of dat de monsters die naar de forensische geneeskunde zijn gestuurd, wel accuraat zijn. Moeder Zeynep Güney, die in 2012 zei: "Ik heb het beeld van mijn zoon in mijn ogen getekend, zijn naam op mijn tong geschreven en zijn graf in mijn hart gekerfd", en vader Ali Güney, die de strijd om het graf van hun zoon en gerechtigheid te bereiken in 2014 aan hun kinderen en kleinkinderen naliet, overleed.

In het 44e jaar van de rechtszaak roepen we de gerechtelijke autoriteiten opnieuw op om een ​​effectief juridisch proces te starten met betrekking tot de executie en verdwijning van Veysel Güney. Op deze feestdag roepen we de staatsbestuurders op om hun verplichtingen na te komen met betrekking tot het opsporen van de verdwenen personen in hechtenis, het toelichten van hun lot, het straffen van de daders en het waarborgen van gerechtigheid.

Ter gelegenheid van deze feestdag richten wij ons tot onze dierbaren die in de gevangenis zijn omgekomen: We zullen u niet vergeten en zullen niet toestaan ​​dat u vergeten wordt; we zullen u levend houden in onze gedachten, in ons verzet, in onze woorden... Hoeveel jaren er ook verstrijken, we zullen niet stoppen met het eisen van gerechtigheid voor Veysel Güney, voor al onze verliezen; we zullen niet stoppen met eraan te herinneren dat de staat moet handelen binnen de normen van het universele recht.