Turkan en Hayat: Liefde in één woord

Het leven is een strijd... Kunst is een strijd... Filmactrice zijn is op zich al een strijd... Vrouw zijn in dit land is een ware strijd... Türkan Şoray zegt dat ik het grootste deel van de tijd stil ben geweest. Ze zal het wel vertellen, maar stilte... Verdwaald in stilte, altijd slikkend... Haar wazige maar heldere ogen, haar verlegen handen, alsof ze willen zeggen dat ik een hele wereld heb omarmd... Alsof ze een heel leven zou vertellen als ik een vraag zou stellen...

Bircan Silan, die ons over haar vertelt in haar nieuwe boek, en hier zijn we dan: "Türkan en het Leven"... Een commentator die ons over onszelf vertelt in haar films. Een filmverhaal dat zich moeiteloos in 65 jaar laat plaatsen... Ik laat Sultan aan het woord.

- Hoe gaat het met je?

Ik ben heel gelukkig, ik leef zo ​​eenvoudig mogelijk. Ik ben dankbaar voor het leven. Ik ben dankbaar dat ik Türkan Şoray ben, dat ik moeder ben, dat mijn Yağmur altijd het middelpunt van mijn leven is, voor haar liefde en voor mijn familie.

TURKAN EN HET LEVEN

- Waarom heet het boek Türkan en Hayat...

In dit boek hebben we het niet zozeer over filmactrice en regisseur Türkan Şoray, maar meer over de emotionele wereld van Türkan, die zich openstelt voor haar dierbaren. Dit is niet mijn levensverhaal, maar een interview over mijn kijk op het leven. Net als iedereen heb ik ups en downs, wrok, woede, liefdes, bezittingen, afwezigheden, verlangens, jaloezie, diepe liefdes en haat ervaren. Doğan Kitap stelde deze naam voor, en wij vonden hem ook mooi. Ik vind het een prachtige naam, vinden jullie ook niet?

- Een langdurige filmcarrière. Kunnen we het boek een werk noemen waarin we teleurstellingen, vreugde, succes, geluk, moederschap en filmster Türkan Şoray in alle transparantie kunnen lezen?

Het is echt zo gegaan. Jarenlang was ik geliefd bij mijn publiek dat me in films en bioscopen zag. Ze zullen Türkan ook leren kennen in Hayat. Er is een Türkan Şoray in dit boek die heeft geworsteld, gedroomd, soms stil was, meestal stil bleef... Maar toen ze begon te praten, vertelde ze alles wat ze in zich had verzameld... Bircan Usallı Silan, met wie ik al jaren bevriend ben, en ik had het gevoel dat we een vriendelijk gesprek hadden. Het was meer als twee vrienden die hun problemen deelden dan een gesprek. We praatten over alles over het leven, de liefde en emoties. Het was als een gewoon gesprek, ik opende me en zij schreef. Ze haalde zelfs af en toe dingen aan waar ik moeilijk over kon praten. Daarom is transparantie het juiste woord.

- Wat heb je opgegeven om vandaag te komen en Türkan Şoray te worden?

Ik kan het geen opgeven noemen. Türkan Şoray en Türkan vulden elkaar altijd aan. Misschien kon ik niet veel emoties ervaren, sommige dingen ontbraken, daar heb ik in mijn boek veel over gesproken. Als Türkan, hoewel ik heel veel van haar hield, kon ik zelden op de veerboot, maar Türkan Şoray maakte films op de veerboot, op het eiland. Ik liep niet hand in hand met mijn geliefde op het strand, maar Türkan Şoray deed dat wel, en vaak... Toch was wat cinema me gaf veel meer dan wat ik niet kon ervaren.

- Wat betekent cinema voor jou?

In één woord: liefde. Cinema is mijn leven. Dankzij de cinema ben ik Türkan Şoray geworden, ik zal de cinema altijd dankbaar zijn en mijn liefde voor de cinema zal nooit eindigen. Bovendien is mijn verantwoordelijkheid voor de cinema enorm toegenomen sinds ik jaren geleden besefte dat cinema een kunstvorm is die de massa raakt. Door deze verantwoordelijkheid jarenlang te dragen, is cinema altijd mijn prioriteit in mijn leven geweest. Mijn grootste wens was dat de films die ik maakte mijn publiek zouden bereiken en hun hart zouden raken. Dit gaf me de vastberadenheid om jarenlang te blijven werken. Ik heb met liefde, enthousiasme en passie gewerkt, ondanks de moeilijke omstandigheden.

- Wat vindt u van de huidige Turkse cinema?

Al onze jonge acteurs zijn briljant, zeer getalenteerd en zeer moedig. Ik word er blij van als ik naar ze kijk. Er zijn prachtige scripts, maar er zijn ook scripts waar ik kritiek op heb. Ik hou niet van projecten die geweld tegen vrouwen tonen en die de voorhoede vormen van haat. Film is een van de kunstvormen die een breed publiek kan bereiken. Ik denk dat we veel mooiere verhalen te vertellen hebben.

- Als je vandaag terugkijkt, wat mis je dan het meeste?

Ik mis de sets enorm, ze waren altijd als mijn thuis, mijn hemel. Werken aan het script, regisseren, samen zijn met mijn medespelers, werken te midden van het geluid van de motor en het stoppen van de camera, het gevoel hebben dat ik naar miljoenen mensen keek terwijl ik in de camera keek... Dit zijn de dingen die ik altijd heb gemist en zal missen... En natuurlijk hou ik van elk aspect van Yağmur, maar ik mis haar ook toen ze klein was.

PASSIE VOOR CINEMA

- Als je een zin zou maken die begint met..., wat zou je dan willen zeggen?

Ik wou dat ik meer van mezelf hield... Ik wou dat ik meer scholen kon bouwen... Ik wou dat ik de kans had om aan de universiteit te studeren...

- Wat maakt Türkan Şoray, Türkan Şoray? Haar passie voor cinema? Hard werken? Of haar ambitie?

Passie voor cinema. Ik heb altijd hard gewerkt. Cinema is nooit een 'baan' voor me geweest. Het is de realiteit van mijn leven geworden. Elk werk dat met liefde wordt gedaan, is prachtig. Ik denk dat het feit dat mijn publiek de personages waarmee ik me identificeer in de cinema heeft omarmd, er ook aan heeft bijgedragen dat ik Türkan Şoray ben geworden.

- Is er een personage dat jou weerspiegelt onder de personages die je hebt gespeeld?

Elk personage dat ik gespeeld heb, is voor mij uniek. Ik heb veel van elk van hen geleerd en ook veel van mezelf ontdekt. ​​Maar ik voel me meer verbonden met personages die hun eigen beslissingen nemen, vechten voor waar ze van houden en in geloven, en uit hun schulp kruipen. Daarom kan ik personages als Mine, Dila Hanım, Nevin in Bodrum Hakimi, Sultan en Sabiha in Vesikalı Yarim noemen...

DE PROBLEMEN IN ONS LAND ZIJN DE PROBLEMEN VAN IEDER MENS

- Bent u bezorgd over de problemen van ons land?

Is het mogelijk om je geen zorgen te maken? Iedereen met ogen en oren en een geweten maakt zich zorgen. Degenen die we verloren in de aardbeving, mensen die nu hun huis verloren in de brand, mijnwerkers die hun leven verloren, gezinnen die moeite hebben om rond te komen, meisjes die niet naar school kunnen en vele andere problemen... Dit zijn de problemen van ieder mens. Ik wou dat we meer konden doen. Het niet kunnen oplossen van deze problemen kwetst ook mijn geweten.

MISSCHIEN VOOR DE CAMERA, MISSCHIEN ACHTER DE CAMERA, WIE WEET!

- Toekomstige projecten, misschien een nieuwe documentaire!

Als er een film is waar ik blij mee ben en die me enthousiast maakt, waarom niet? Of misschien kruip ik wel weer achter de camera, wie weet...

'VRIEND, ZELFVERZEKERD EN KAMERAAD...'

Journaliste Bircan Silan, een goede vriendin van Türkan Şoray, zegt over het boek, dat ze omschrijft als een vriendschappelijk gesprek: "Ik schreef over wat voor persoon Türkan Şoray is, vertelde ze me, vertelde ik haar."

- Hoe bent u ertoe gekomen om over het leven van Türkan Şoray te schrijven? Hoe verliep dat proces? Kunt u ons het idee en het ontstaansproces van het boek vertellen?

Dit boek gaat niet over Türkan Şorays leven; het is een boek over hoe ze naar het leven kijkt, hoe ze ermee worstelt, hoe ze reageert op gebeurtenissen, haar gevoelens, pijn en vreugde. De schrijvers die ze leuk vindt, de gedichten die haar beïnvloeden, een samenvatting van haar reacties op maatschappelijke gebeurtenissen. Het is een werk dat ik van harte kan aanbevelen aan iedereen die niet zozeer nieuwsgierig is naar Türkan Şorays leven, maar naar wat voor persoon Türkan Şoray is.

- Wat betekent Türkan Şoray voor jou?

Voor mij is Türkan Şoray in de eerste plaats, in de woorden van mijn lieve Filiz Akın, "niet mijn bloedzus, maar mijn hartzus." Maar daarnaast is ze een icoon die in de 65 jaar van onze 110 jaar oude cinema altijd haar naam aan de top heeft geschreven en die deel is geworden van ons leven dankzij de steun die ze met haar films heeft gegeven aan onderwijs, vrouwen en jonge meisjes. Maar voor mij is ze een vriendin, een metgezel, een vertrouweling en een kameraad.

- Er bestaat zoiets als Yeşilçam-acteren. Hoe vind en interpreteer je dat?

Yeşilçam-acteren is een concept waar intellectuelen altijd hun neus voor ophalen en dat ze kleineren. Sinds de jaren 80 is het echter een leerboek voor veel acteurs, regisseurs en producenten dat het leven integreert met de realiteit en maatschappelijke gebeurtenissen. Ik heb nooit Yeşilçam-acteren gekleineerd, ik heb Yeşilçam nooit gekleineerd. Ik zie het als het uitgangspunt van onze huidige cinema. Dit is een apart onderwerp voor discussie.