Angst heeft geen voordeel bij de dood

We horen de term 'ziekte' in de politieke arena. Ziekte betekent ziekte. Als er op je ziekte wordt neergekeken, vernederd, wordt het 'schande'. We geloven dat wie erop neerkijkt, zal lijden. Degenen van wie verwacht wordt dat ze voorbeeldig zijn en zich aan de top van beleefdheid en etiquette houden, gebruiken deze woorden niet. Als kinderen ze gebruiken, worden ze geïntimideerd door peper in hun mond te stoppen. In het soefisme worden degenen die er de voorkeur aan geven om vernederd en veracht te worden als een manier van leven, Melami genoemd. Dit is de essentie van de Melami-orde. In de publieke taal komt de uitdrukking 'malamat zijn' hier vandaan.

Laten we in ieder geval niet te ver gaan en iemands Zulfi-vriend aantasten. De meeste mensen die ernstig ziek zijn van Covid-19, blijven zitten met symptomen die ze angst, bezorgdheid, waanideeën, obsessie en bezorgdheid noemen. Ze slapen constant slecht en blijven ronddraaien in een maalstroom van vreemde, vreemde gedachten.

Ik wou dat alle angsten aan de kant van de liefde stonden. Laat me dit onaangename onderwerp omzetten in romantiek met een gedicht van Ümit Yaşar:

Er is het gewicht van de aarde in mijn hart

Het gehuil van alle winden in mijn hoofd

De hoogste bergen golven in mij

Mijn verdriet groeit als zeeën

Waar ik ook kijk, het is nacht en donker.

Duizend-en-één hinderlagen wachten op mij op elke hoek

Ik heb de tijden gedronken, eeuw na eeuw

De droesem van voorbije tijden in mijn glas

Mijn ogen vertellen je over je verlangen

Ik wil je in beide werelden

Geen sneetje brood, geen slokje water

Wie weet waar deze trein stopt?

Wees gewoon jezelf, de rest is niets voor mij

Er is een angst in mij, de angst om zonder jou te sterven

Psychiaters zeggen dat angstgevoelens een soort natuurlijke reflex van de menselijke natuur zijn. Ze voegen eraan toe dat angst minstens zo oud is als de menselijke geschiedenis en een belangrijke factor is die veel emoties triggert.

Denk er eens over na, je bent genezen van de ziekte, je bent vol hoop. Je bent oog in oog met de dood gekomen, je handen, armen en voeten zijn afgehakt, je hebt overgave en hopeloosheid ervaren. De meest fundamentele emotie die de grens tussen hoop en hopeloosheid verlegt, is angst, die je aantrekt.

Ik wist dat angst een universele emotie is. We kunnen allemaal bewust of onbewust in verschillende angsten verstrikt raken. Maar als je het niet kunt voorkomen voordat een emotionele situatie of een onmiddellijke externe bedreiging zich voordoet, noem je het angst.

Er bestaat ook fobie. Ik zei dat angst een emotionele reactie is die we voelen op extern gevaar. Fobie is ook een vorm van angst. Het treedt op voor bepaalde situaties en objecten waar we niet bang voor zijn.

Het was de tijd waarin onze generatie een rooskleurige tijd beleefde. Ik gebruikte mijn gedichten als een spiegel om de gevoelens te weerspiegelen die ik wilde uiten, maar niet kon. Omdat ik van nature verlegen was. Liefde en verliefd worden waren waarschijnlijk mijn fobie. In die tijd noemde ik mijn gedicht 'Angst':

“Tussen al die bloemen,

Alsof er iemand langskomt en zegt 'ik',

Lente, lente kijkt naar je

Je kunt je ogen niet van hem afhouden,

Dit zijn complexe emoties,

Het stroomt van je ogen naar je hart

Je staat in het middelpunt van de belangstelling en je kunt er niet meer aan ontsnappen.

-'Ik was eerst geïnteresseerd in jou!'

Dat is nu speciaal voor jou

'De bloem is prachtig op haar tak'

Je kunt het niet verdragen om het eraf te scheuren

Timide, timide, kinderachtig,

Je bent vervuld van het verlangen om te ruiken,

Verlangen om ten volle aan te raken en te kussen,

-'Toen begon ik je te begeren'

Kleur heeft geen belang, zolang het maar reflecteert,

Zolang het maar zijn geur is

Ver weg van het kunstmatige,

Omdat we op dezelfde plaats en tijd leven,

Je zou het zeker leuk vinden om bij hem te zijn,

- 'Ik vond je zeker leuk.'

De een ziet het zo, de ander ziet het zo.

Zij is jouw bloem, zij is jouw geliefde,

In jouw ogen is ze altijd mooier dan de schonen.

Het is een pas geopende knop waar je niet genoeg van kunt krijgen om naar te kijken,

Je overwint obstakels en bereikt het,

Je zult dol zijn op de bladeren en de doornen,

-'Ik denk dat ik van je hou, mooie bloem'

Er is aantrekkingskracht, sterker dan zwaartekracht,

Het is het mysterieuze licht waarvan jij een mot bent,

Het scheurt je hart en laat het bloeden,

Je zou denken dat het een fluwelen streling is, en geen doorn.

Als liefde een giftige bloem is,

Je drinkt het gif als medicijn.

- 'Ik ben bang om verliefd op je te worden.

Ik weet dat angst geen zin heeft bij de dood,

"Zolang dit maar geen droom is"

Beste vrienden, ik wens jullie een tijd zonder angst toe. Vergeet niet dat ons volkslied begint met "Wees niet bang!"