De hartslag van de wereld zal een nieuwe oceaan doen ontstaan: een continent zal in tweeën splijten

Uitgebreid onderzoek door de Universiteit van Swansea suggereert dat constante golven magma die onder Oost-Afrika opstijgen de continentale structuur geleidelijk verzwakken. Dit leidt ertoe dat het continent zich splitst in twee grote landmassa's, een oost- en een westkant.

HET KLOPPT ALS EEN HARTRITME

Dr. Emma Watts, hoofdauteur van de studie, zei dat ritmische magmastromen vanuit de diepte van de Afar-regio in Ethiopië zich als een hartslag door de aardkorst omhoog stuwen. Deze "ondergrondse pulsen" maken het continent na verloop van tijd dunner, waardoor een uiteindelijke breuk onvermijdelijk is.

Analyse van meer dan 130 vulkanische monsters onthult intense seismische activiteit in het gebied, waar drie verschillende tektonische platen samenkomen: de Ethiopische Riftvallei, de Rode Zee en de Golf van Aden Riften. Oost-Afrika wordt daarom wel eens omschreven als een van de meest actieve continentale divergentiezones op aarde.

NIEUWE OCEANENLIJN: AFRIKA WORDT IN TWEE VERDEELD

Volgens de Daily Mail zal deze gigantische breuklijn beginnen in de Golf van Aden en zich zuidwaarts uitstrekken tot aan het Malawimeer. Aan het einde van dit proces zal het Afrikaanse continent in tweeën splitsen:

West-Afrika : Het vasteland met veel landen, zoals Egypte, Nigeria, Algerije, Ghana en Namibië.

Oost-Afrika : een onafhankelijke landmassa van ongeveer 1 miljoen vierkante mijl, bestaande uit delen van Somalië, Kenia, Tanzania, Mozambique en Ethiopië.

De aardkorst stort in, magma stijgt

Deze scheiding zal naar verwachting binnen 5 tot 10 miljoen jaar voltooid zijn. Zodra het proces voltooid is, zal de ruimte tussen de twee landmassa's zich vullen met zeewater, waardoor een nieuwe oceaan ontstaat.

De gegevens uit het onderzoek tonen aan dat de aardkorst in sommige delen van Oost-Afrika bijna volledig is uiteengevallen. Magma sijpelt tussen deze platen door, waardoor een structuur ontstaat die lijkt op de zeebodem. In de wetenschappelijke wereld wordt dit "continentale zeebodemvorming" genoemd.