Nad wodą | Boks wodny z Czyngis-chanem

Marmurowa płyta pod twoimi nogami i pośladkami jest umiarkowanie gorąca, podczas gdy mozaikowa kolumna za twoimi plecami jest przyjemnie chłodna. Nakładam krem ​​na twarz i zamykam oczy. I oto pojawia się nowa wpadająca w ucho melodia: Papa Americano .

Trzy lata temu wyzdrowiałam po wypadnięciu dysku i ukończyłam leczenie w spa oraz rehabilitację ambulatoryjną, kiedy to trafiłam tutaj – do mojej siłowni , która najwyraźniej była efektem moich marzeń: jest tam basen i bieżnia, oddzielna sauna dla kobiet i łaźnia parowa, a także sześć dni w tygodniu oferowane są zajęcia aqua aerobiku. Na deser można z tarasu na dachu zajrzeć do otaczających biur na Gendarmenmarkt lub posłuchać gruchania gołębi gnieżdżących się pod drewnianym sufitem.

Najpierw praca. Na początku ćwiczyłam jogę, na bieżniach i przy użyciu kiepskiego sprzętu, aż po kilku tygodniach doszłam do wniosku, że zajęcia w wodzie są dla mnie najlepsze. Instruktorzy kursu oferują dwa lub trzy takie zajęcia rano – niektóre zaczynają się o godzinie ósmej, inne długo po dziewiątej. Teraz ćwiczę gimnastykę artystyczną przez pół godziny na początku tygodnia, a często także w piątki około dziesiątej. W klubie jest od dziesięciu do dwudziestu osób, głównie kobiet, zarejestrowanych za pośrednictwem aplikacji, średnia wieku to 50 lat.

Ktokolwiek przewodzi, przynosi ze sobą muzykę. Stoimy w dwóch rzędach w wodzie sięgającej nam do ramion, podczas gdy inni ludzie płyną za nami na torze sportowym. Program muzyczny jest tak specyficzny jak styl nauczyciela: reprezentowane jest wszystko, od muzyki pop po zumbę, Neue Deutsche Welle i techno (oprócz muzyki dętej i punku). Następnie zaczynamy, trenerzy pokazują ćwiczenia, a my je powtarzamy. Po rozgrzewce z makaronem lub hantlami.

Niektórzy trenerzy ćwiczą z nami skomplikowane układy choreograficzne: dwa razy to, trzy razy tamto, obrót, skok, taniec na pół długości basenu. Mam tendencję do wplątywania się w tego typu ćwiczenia, zwłaszcza gdy ręce mają robić coś innego niż nogi. Łatwiej będzie, jeśli szybko zaczniemy boksować pod wodą, używając piankowych hantli, jednocześnie truchtając w miejscu. Jeśli sprytny trener pozwoli nam biegać jak Czyngis-chan i będzie nas dopingował okrzykami „hoo” i „ha”, to będziemy walić w wodę jak szaleni. Biegam, boksuję i marzę. Udaje mi się odnaleźć początek tekstu, którego szukałem od dłuższego czasu, przypominam sobie odpowiedź na maila, którą odkładałem, lub wczorajszy koszmar, który myślałem, że już zapomniałem.

Machamy makaronem, brodzimy w wodzie, wyciskamy hantle – i jesteśmy szczęśliwi. Czasami wybucha śmiech, na przykład gdy zostajemy poproszeni o wejście na uchwyty hantli i kołysanie się na nich, albo gdy makaron nie słucha nas i wyskakuje z wody. Kiedy kręcę stopami ostatnią ósemkę, sięgam po okulary pływackie stojące na krawędzi basenu. Weź wdech i wydech, rozszerz klatkę piersiową, klaszcz i zakończ. Wskakuję na bieżnię i pływam przez pół godziny. Wtedy entuzjazm moich pań opada i często mam saunę i łaźnię parową tylko dla siebie. Jestem pogrążony w myślach, aż do momentu, gdy dopada mnie nowa, wpadająca w ucho melodia z kursu.