Piłka nożna | Wizyta w Portland Timbers: Nie piłka nożna, a piłka nożna

Old Trapper to oficjalna nazwa suszonej wołowiny Portland Timbers. Tak przynajmniej mówią mi tablice reklamowe w Providence Park, gdy wytaczam się z katakumb na trybuny z moim piwem za 13 dolarów. Wysokie ceny piwa nie robią już na mnie wrażenia po moich doświadczeniach z baseballem w ostatnich tygodniach. To jednak inna historia, biorąc pod uwagę sztuczną murawę błyszczącą w słońcu, którą personel spryskuje wodą przed meczem. Mija trochę czasu, zanim pojmuję, do czego po prostu nie jestem przyzwyczajony na niemieckich stadionach.

Podczas gdy ostateczne decyzje w niemieckiej męskiej piłce nożnej zapadły kilka tygodni temu, sezon wciąż trwa dla drużyn Major League Soccer (MLS). Timbers są obecnie na dobrej drodze do play-offów w Konferencji Zachodniej, jednej z dwóch dywizji MLS. Goście z Kolorado, Colorado Rapids, również celują w rundę pucharową.

Warunki były idealne do emocjonującej gry – a Portland jest nie tylko uważane za liberalne miejsce spotkań hipsterów w USA, ale także szczególnie szalone na punkcie piłki nożnej. Oprócz Timbers, żeńska drużyna Portland Thornes regularnie wypełnia 25-tysięczny Providence Park. Sport ten korzysta również z braku swoich zwykłych rywali. Portland może pochwalić się jedną drużyną koszykówki NBA na ponad 630 000 mieszkańców. Miasto nie jest reprezentowane w czołowych ligach hokeja na lodzie, baseballu ani futbolu amerykańskiego .

Przystępne ceny biletów i wielki entuzjazm

Kupiłem bilet na trybunę zachodnią za rozsądne dziesięć dolarów. Zielone drewniane ławki, na których siedzimy, pasują do koncepcji Timbers, która jest całkowicie poświęcona kultowi drwali. To samo można powiedzieć o wyglądzie mojego współpasażera, z jego stylową hipsterską brodą, który emanuje absolutnym entuzjazmem od momentu rozpoczęcia gry. Czuję się wyobcowany tym wybujałym entuzjazmem, zastanawiam się dlaczego i znajduję wytłumaczenie w moim toksycznym związku z 1. FC Kaiserslautern . „Świetna obrona!” krzyczy młody rodowity mieszkaniec Portland, gdy bramkarz kanadyjskiego Timbers, Maxime Crépeau, łapie strzał, stojąc.

Prawdziwa atmosfera pochodzi z North Stand, siedziby Timber Army. Portland Ultras otwarcie sprzeciwiają się faszyzmowi i wspierają prawa LGBTQ. W 2019 roku doprowadziło to do starcia z MLS. Liga tymczasowo zakazała Timber Army eksponowania symbolu Iron Front, socjaldemokratycznego sojuszu w Niemczech, który przeciwstawił się nazistom. Po protestach ze strony fanów MLS w końcu ustąpiło. Dzisiaj, w meczu z Colorado Rapids, trzy strzały Iron Front ponownie wiszą przed bazą fanów, wraz z banerami LGBTQ i Black Lives Matter. Na trybunach nie widać żadnych bezpośrednich ataków na Donalda Trumpa . Niemniej jednak North End, jak mieszkańcy Portland nazywają swoją North Stand, samo w sobie wydaje się oświadczeniem przeciwko prezydentowi USA.

Podczas gdy Timber Army bębni i śpiewa, Timbers nie wykorzystują swojej przewagi na boisku i wydają się niespokojni. Zamiast zagrać ostatnie podanie, kończą pospiesznie. „Każdy tutaj chce być wielką gwiazdą” – myślę sobie drwiąco – jakby nie dotyczyło to również Europy. Podstawowe zasady piłki nożnej okazują się przynajmniej takie same po obu stronach Atlantyku: Portland nie zdobywa gola i zostaje ukarane przez Colorado golem w 33. minucie. Mój brodaty sąsiad również zaczyna się przez chwilę źle czuć. Rzut karny przyznany Timbers tuż przed przerwą zmienia sytuację tylko na chwilę: chilijski napastnik Felipe Mora pudłuje nieumotywowanym strzałem w środek bramki, gdzie już stoi bramkarz Rapids Nico Hansen.

Fani St. Pauli jako wokaliści

W przerwie przeglądam informacje, które otrzymałem, kupując bilety online. Natrafiam na przegląd przyśpiewek Timbers. To, czego inni muszą się ciężko nauczyć podczas regularnych wizyt na stadionie, Timbers Army oferuje z łatwością. Teksty są uzupełniane filmami, które pokazują przyśpiewkę, lub przynajmniej jej melodię, w akcji. Klikam pierwszy link i nagle widzę fanów St. Pauli w sektorze gości. Timbers są zainspirowani: „Cała krzywa śpiewa i tańczy dla ciebie” staje się „Zamierzamy przejąć świat, który widzisz”. Później dowiaduję się, że Timbers Army czasami flirtuje z językiem niemieckim w swoich okrzykach bojowych. Portlanders nazywają nawet swoje miejsce spotkań fanów, które otwiera się naprzeciwko stadionu w dni meczowe i ma również sklep, „Fanladen”. Wymowa jest następnie pozostawiona wyobraźni.

Rozpoczyna się druga połowa, a mój nos wypełniają wszelkiego rodzaju zapachy. Pizza, nachos z serem, popcorn — wszystko jest dostępne również tutaj, na stadionie! Amerykanie chętnie się zajadają, jakby to była tylko rozrywka. Po raz kolejny myślę o mojej socjalizacji jako fana FCK i uświadamiam sobie, jak ściśle mój status fana jest związany z czystym cierpieniem. Szczęśliwe chrupanie popcornu, podczas gdy moja drużyna gra, aby nadrobić stratę? Nie do pomyślenia. Spoglądam w prawo i nagle widzę, że za bramką po południowej stronie stadionu jest coś w rodzaju food courtu w galerii handlowej. Kibice wygodnie rozsiedli się przy wysokich stołach, chrupią, a ja czuję się bardziej jak obcokrajowiec niż kiedykolwiek.

Wielkie pojawienie się Timbera Joeya

W 58. minucie Rapids z pięciu metrów uderzył piłkę w poprzeczkę Timbers. Portland natychmiast odpowiedziało, a Brazylijczyk Antony wpakował piłkę do bramki, ustalając wynik na 1-1. Rozległy się okrzyki radości, a ja wyobraziłem sobie, jak w powietrzu fruwają hot dogi. Tak naprawdę zobaczyłem kłęby zielonego dymu unoszące się z ultrasów oraz krępego faceta w hełmie drwala i koszulce Timbers, który odpalał piłę łańcuchową. Timber Joey, bardzo szczególny rodzaj maskotki, miał zaszczytne zadanie odcinania kawałka pnia drzewa po każdym golu Portland. Pień drzewa, ozdobiony szalikami Timbers, był gotowy przed kibicami. Następnie mężczyzna zwiedził stadion ze swoim drewnianym kawałkiem, wręczając go wiwatującemu tłumowi. Taka jest tradycja.

Kilka minut później Rapids tracą jednego zawodnika. Młody Wayne Frederick z Trynidadu i Tobago całkowicie przekroczył granice. W końcu Timber Joey może ponownie uruchomić piłę łańcuchową w 76. minucie. Timbers wygrywają 2-1, a mój brodaty sąsiad i ja opuszczamy stadion zadowoleni – mimo że zauważył zaledwie dziesięć sekund za późno, że sędzia odgwizdał spalonego, co dało prowadzenie 3-1. Po wyjściu na zewnątrz zapisuję jeden ostatni pozytywny aspekt mojego doświadczenia w MLS w Portland: brak stresu związanego z powrotem do domu komunikacją miejską. Wszyscy inni i tak tam jadą.