Mouthier-Haute-Pierre. Priory, prywatne muzeum poświęcone malarzom z Franche-Comté, otwiera swoje podwoje w Mouthier-Haute-Pierre

Osiem lat planowania. Pierwsi szczęśliwcy, którzy odkryją to miejsce w ten piątek, 20 czerwca, powiedzą ci od razu: warto było czekać, ponieważ efekt przerósł oczekiwania. „Kilku z nas przyszło zobaczyć układ klasztoru i sposób, w jaki François Guillin wyobrażał sobie i organizował tę wystawę dla malarzy. To po prostu niezwykłe” — zachwyca się Olivier Bédat, jeden z wnuków Roberta Ferniera.

Kluczowe miejsce w historii wsi od VII wieku, centralny element rozwoju jednej z najpiękniejszych wiosek w Doubs, położonej w dolinie Loue, klasztor Mouthier-Haute-Pierre stał się klasztorem . Miejsce dla wiernych, „źródło rzeczy niezbędnych”, jak się samo definiuje, dla miłośników malarstwa, a w szczególności dla tych, którzy pasjonują się szkołą Comtoise z XIX i XX wieku.

Właściciel tego miejsca od 2017 r., François Guillin, miejscowy chłopak, stoi za tą spektakularną transformacją. Nawiasem mówiąc, założyciel grupy o tej samej nazwie (z siedzibą w Ornans) potwierdza, gdyby to było jeszcze konieczne, głęboko zakorzenioną pasję, jaką żywi do tej wioski, która odwzajemnia jego pasję.

„Chciałem stworzyć stałą przestrzeń, aby wyróżnić prace tych malarzy, którzy mnie bardzo zainspirowali” – zwierza się kierownik projektu w odniesieniu do budynku, który został całkowicie odnowiony (2500 m²) w ciągu ostatnich ośmiu lat i który jest częścią większego otoczenia o powierzchni prawie jednego hektara. Na dwóch poziomach Priory oddaje hołd wielkim nazwiskom Franche-Comté : Isembart, Pointelin, Fanart, Bouroult, Fernier, Zingg, Roz, Charigny, Bichet itp. Pascal Lombard jest jak dotąd jedynym współczesnym mistrzem Franche-Comté, który tam się znalazł. W miejscu, które według powszechnej opinii odzyskało swoje piękno i magię.

„To tym bardziej niezwykłe, że przywraca to nieco zapomniane miejsce publiczności i prezentuje malarzy i tę szkołę z Franche-Comté, którzy do tej pory nie mieli stałego domu, w którym mogliby ich eksponować” – podkreśla Vincent Bichet, syn Pierre’a. Prawdziwa rzecz. Ponieważ, szczegół, którego nie da się wymyślić, klasztor przyjął w ten piątkowy poranek wizytę pewnego Pierre’a Bicheta... który zmarł w 2008 roku. Imiennika, jak zauważył ten zwiedzający, fan malarzy z Franche-Comté, który nie jest spokrewniony z tym, którego tu wystawiają. A jeśli przypadkiem muzeum nie wystarczy, aby zaspokoić ciekawość zwiedzających, to miejsce i jego posągi, krużganek i ogrody wykończą każdego potencjalnego sceptyka. Kiedy powiemy ci, że magia powróciła do klasztoru...