Zasada superneutralności Sądu Najwyższego, która ma zastosowanie wyłącznie do prezydentów Demokratów
(minimalna szerokość: 1024px)709px,
(minimalna szerokość: 768px)620px,
oblicz(100vw - 30px)" szerokość="1560">W tym tygodniu odcinek bonusowy Slate Plus Amicus to specjalny mailbag, w którym współprowadzący Dahlia Lithwick i Mark Joseph Stern odpowiadają na palące pytania słuchaczy dotyczące prawa pod wspólnymi rządami monarchicznej prezydentury Donalda Trumpa i naszego imperialnego Sądu Najwyższego. Słuchacze Amicus mają wiele mądrych pytań, więc kontynuujemy nasz okazjonalny cykl „Dear (Juris)Prudence”, w którym dzielimy się waszymi pytaniami, a także odpowiedziami Dahlii i Marka. Napisz na adres [email protected] , aby zadać pytanie Dahlii i Markowi. Poniższy zapis został zredagowany i skrócony w celu zapewnienia przejrzystości.
Szanowna (Juris) Prudence,
Czy mógłby Pan wyjaśnić, dlaczego doktryna głównych pytań nie została powołana przy rozstrzyganiu sprawy Trump v. CASA dotyczącej obywatelstwa z urodzenia, ale została wykorzystana przy uchylaniu decyzji o umorzeniu kredytów studenckich za prezydentury Joe Bidena?
Czy to dlatego, że sędziowie nie orzekli o zaletach CASA , ale orzekli o zaletach ulgi w spłacie kredytu studenckiego? I jeśli tak, to dlaczego sąd najwyraźniej może zdecydować się na orzeczenie o procedurze, a nie o zaletach?
—Paul Michael Davis
Mark Joseph Stern: Zacznę od kwestii proceduralnej kontra merytorycznej. To leży całkowicie w gestii Sądu Najwyższego. Sąd mógł poprosić strony w sprawie Trump v. CASA o rozmowę o obywatelstwie z urodzenia i przygotować orzeczenie w sprawie dekretu wykonawczego Trumpa, ponieważ ewidentnie narusza on klauzulę obywatelską 14. poprawki. I sąd nie powinien mieć trudności z powiedzeniem tego. Zamiast tego zmanipulował akta sprawy, zmanipulował sprawę, aby uczynić z niej atak na uniwersalne nakazy, które powstrzymywały wdrożenie tego dekretu wykonawczego, i całkowicie zignorował merytoryczne aspekty .
Odwrotna sytuacja miała miejsce w przypadku pożyczki studenckiej . To była tak naprawdę sprawa o legitymację, ponieważ nikt nie został wyraźnie skrzywdzony przez umorzenie pożyczki studenckiej przez administrację Bidena. Sąd Najwyższy, jak przekonywająco napisała sędzia Elena Kagan w swoim odrębnym zdaniu, powinien był zacząć i zakończyć stwierdzeniem, że nikt nie miał legitymacji w tej sprawie. Zamiast tego sąd zmanipulował swoją doktrynę legitymacji, aby udawać, że jakaś strona ma legitymację, a następnie sąd szybko przeszedł do meritum i powołał się na tak zwaną doktrynę głównych pytań, stwierdzając, że polityka ta jest niezgodna z prawem. Czyniąc to, Kagan wyraźnie stwierdziła, że większość naruszyła Konstytucję, przekraczając swoje uprawnienia — dość rzadki zarzut, jaki sędzia może postawić większości.
Tak więc wybór — czy rozstrzygnąć kwestię proceduralną, czy sięgnąć po meritum — jest całkowicie uznaniowy. Ale zawsze powinniśmy zwracać uwagę na to, jak sąd modyfikuje swój harmonogram i jakie kwestie podejmuje, aby osiągnąć pożądany wynik.
Pierwsza część twojego pytania dotyczyła doktryny głównych pytań . Dahlia i ja zawsze umieszczamy tę „doktrynę” w cudzysłowie . To nie jest prawdziwa rzecz. Jest całkowicie plastyczna. To całkowita bzdura, opierająca się na tym, co pięciu lub sześciu sędziów uważa za główne pytanie, a gdy uważają, że dostrzegli główne pytanie, to poddają super wnikliwej analizie to, co władza wykonawcza próbowała zrobić, i zazwyczaj to odrzucają.
Zrobili to z programem ulgi w spłacie kredytów studenckich za Bidena. Zrobili to z regulacjami klimatycznymi za Bidena. Wątpię, żeby zrobili to z czymkolwiek, co Donald Trump spróbuje uchwalić.
Nadal uważam, że prawdopodobnie unieważnią nakaz obywatelstwa z urodzenia ze względu na jego merytoryczną stronę, choć nie jestem tego tak pewien, jak kilka tygodni temu. Nadal uważam, że jest to bardziej prawdopodobne, ale wątpię, że powołają się na doktrynę głównych pytań. Myślę, że ta doktryna pozostanie uśpiona przez cztery lata rządów Trumpa, a jeśli miałeś co do tego jakiekolwiek wątpliwości, zauważę, że sędzia Brett Kavanaugh napisał konkurs pod koniec czerwca, w którym stanowczo zasugerował, że doktryna głównych pytań nie będzie miała zastosowania do taryf Trumpa. Pamiętaj, że jednym z powodów, dla których sąd niższej instancji unieważnił taryfy, było w zasadzie powołanie się na doktrynę głównych pytań, aby powiedzieć, że Kongres nie przyznał Trumpowi tej władzy wystarczająco wyraźnie. Było to więc poważne pytanie o władzę, której Trump nie mógł wykorzystać. A oto Kavanaugh, jeden z głównych twórców doktryny, który tak zaciekle nią posługuje się pod rządami Bidena, z góry się poddając i stanowczo sugerując, że jego ulubiona doktryna po prostu nie ma zastosowania do taryf, ponieważ dotyczy to handlu zagranicznego i wykracza poza zakres federalnego sądownictwa.
Dlatego właśnie zasadniczo sprzeciwiam się tej doktrynie. Jest tak podatna na zmiany, że tak naprawdę pomaga sądom wybrać wynik, który chcą osiągnąć, a następnie kieruje nimi, działając tak, jakby miały do tego faktyczną podstawę prawną.
Zapisz się na wieczorny newsletter Slate.
