Co dostosowanie się rolników do zmian klimatu oznacza dla przyszłości żywności

Myślisz, że ceny żywności są teraz wysokie? Do końca tego stulecia zmiany klimatu mogą znacznie ograniczyć produkcję sześciu podstawowych upraw żywnościowych na całym świecie — w tym produkcję pszenicy w Kanadzie, co doprowadzi do wyższych cen, jak wynika z nowego badania.

Niektóre uprawy w regionach o wyższych dochodach, takie jak kukurydza i pszenica w środkowo-zachodniej części USA czy pszenica na preriach Kanady, mogą odnotować większe straty w porównaniu z uprawami w krajach rozwijających się, prognozuje badanie opublikowane w środę w czasopiśmie Nature .

„Zamożniejsze części świata kończą na szkodach, których się nie spodziewałem” – powiedział główny autor Andrew Hultgren, adiunkt w Katedrze Rolnictwa i Ekonomii Konsumpcyjnej na Uniwersytecie Illinois w Urbana-Champagne.

Ale dostosowanie się rolników będzie miało znaczenie.

Tymczasem Kanada ma pewne możliwości i może sobie poradzić lepiej niż inne części świata.

Badanie dotyczyło danych o klimatach regionalnych; wpływu klimatu na konkretne uprawy; dostępu do zasobów, takich jak nawozy i ubezpieczenia, oraz kosztów i korzyści różnych praktyk rolniczych dla rolników w 54 krajach uprawiających kukurydzę, soję, ryż, pszenicę, maniok i sorgo. Celem było sprawdzenie, w jaki sposób rolnicy dostosowują się do wstrząsów pogodowych i w jakim stopniu adaptacja niweluje skutki zmiany klimatu.

W scenariuszu zakładającym wysoki poziom emisji, w którym globalne temperatury wzrosną o 3,2–5,4°C do 2090 r ., produkcja kukurydzy w USA, wschodnich Chinach, środkowej Azji, południowej Afryce i na Bliskim Wschodzie ma spaść nawet o 40 procent; produkcja pszenicy w Chinach, Rosji, USA i Kanadzie ma spaść o 30–40 procent.

Adaptacja robi pewną różnicę

Część strat w krajach rozwijających się zostanie zrekompensowana poprzez wzrost dobrobytu w tych krajach, które pozwolą im na mechanizację w celu zwiększenia produktywności.

Strategie adaptacyjne, takie jak uprawa różnych odmian oraz dostosowanie stosowania nawozów i nawadniania, również mogą okazać się pomocne i zrekompensować około jednej trzeciej strat w rolnictwie światowym.

„To dobrze” – powiedział Hultgren. „Ale to nie wszystko”.

Jednak nawet przy uwzględnieniu adaptacji, badanie prognozuje, że do 2100 r. globalna strata produktywności sześciu analizowanych upraw wyniesie 25%.

Organizacja Narodów Zjednoczonych prognozuje, żedo końca stulecia ocieplenie wyniesie nawet 2,9°C — czyli mniej niż zakłada scenariusz zakładający wysoką emisję.

Hultgren powiedział, że nawet przy ociepleniu o zaledwie 3 C globalna produkcja zostanie obniżona „o ilość kalorii, jaką ludzie jedzą na śniadanie każdego dnia”.

Może to doprowadzić do wyższych cen w krajach o wyższych dochodach oraz niestabilności społecznej i politycznej w krajach biedniejszych, gdzie wiele osób może mieć trudności z zakupem żywności.

„Wyniki te wskazują na skalę innowacji, ekspansji gruntów ornych i dalszych dostosowań, które mogą okazać się niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa żywnościowego w zmieniającym się klimacie” – podsumowano w badaniu.

Więcej szkód w krajach o wyższych dochodach?

Hultgren i jego zespół badawczy odkryli, że chociaż straty w regionach o niskich dochodach były „znaczne”, to były one jeszcze większe na produktywnych obszarach rolniczych w obszarach o wyższych dochodach, takich jak USA, Kanada i Europa Zachodnia.

Jak twierdzi Hultgren, dzieje się tak dlatego, że wiele biedniejszych krajów już poczyniło znacznie większe kroki w celu dostosowania się do zmian klimatu — już teraz muszą stawiać czoła ekstremalnym warunkom atmosferycznym i nie mają dostępu do zasobów takich jak ubezpieczenia, co wymaga od nich większej niechęci do podejmowania ryzyka.

Gurcharn Brar, główny badacz Cereal Breeding Lab na University of Alberta, dorastał w regionie Pendżabu w Indiach, gdzie uprawia się pszenicę. Mówi, że rodzice mówią mu, że kiedyś panowały tam chłodniejsze zimy, niezbędne do uzyskania dobrych plonów. Ale teraz zima jest krótsza, a pszenica może być narażona na ekstremalne ciepło podczas kwitnienia. Może to uniemożliwić jej produkcję nasion lub spowodować, że będą one mniejsze.

Zmiany klimatyczne „już wpływają na plony w tej części Indii” – powiedział. „Myślę, że nie zdajemy sobie z tego sprawy aż tak bardzo… nadal mamy chłodniejsze lata”.

Podczas gdy niższy poziom adaptacji oznacza, że ​​kraje o wyższych dochodach mają dużo miejsca na adaptację, Hultgren zauważa, że ​​adaptacja jest kosztowna. Na przykład więcej odmian, które kwitną wcześniej w sezonie przed uderzeniem ekstremalnych upałów, może mieć niższe plony.

Adaptacja, zmiana upraw w Kanadzie

Brar opracowuje nowe odmiany pszenicy do uprawy komercyjnej w północnej części prerii, znanej jako region Parkland.

Dodał, że w Kanadzie lata są nadal chłodniejsze, ale pszenicę dotknęły już częstsze susze, ponieważ jej uprawy zależą głównie od deszczu, a nie od nawadniania.

Dodał, że niektóre straty w Kanadzie zostały już zrekompensowane poprzez uprawę ulepszonych odmian pszenicy dających większe plony — chociaż gdyby nie zmiany klimatu, plony wzrosłyby jeszcze bardziej.

„Wiemy, że odmiany, które będą uprawiane za 10 lat… powinny lepiej znosić suszę i upały” – powiedział. Naukowcy już je opracowują, ponieważ zajmuje to od ośmiu do 12 lat.

Dodał, że średnio opracowywanie nowej odmiany kosztuje około 1 miliona dolarów.

Gunter Jochum prowadzi Blue Diamond Farms na zachód od Winnipeg i uprawia pszenicę, owies, rzepak i soję na 2550 hektarach ze swoim szwagrem. Zajmuje się rolnictwem w tym regionie od 40 lat i jest również prezesem Western Canadian Wheat Growers Association.

Jochum powiedział, że on i inni rolnicy nieustannie udoskonalają swoje praktyki rolnicze i technologie oraz zmieniają swoje uprawy i odmiany, aby dostosować je do zmieniających się warunków klimatycznych i rynkowych.

Mimo trudnych wahań między warunkami wilgotnymi i suchymi w ostatnich dekadach, powiedział, „nasze plony nadal wydają się być w stanie rosnąć każdego roku z powodu sposobu, w jaki zmieniamy rolnictwo — sposobu, w jaki dostosowujemy się do klimatu, do zmian”.

W przypadku Kanady badanie pokazuje, że chociaż plony pszenicy mogą się zmniejszyć w niektórych rejonach, to w przypadku upraw takich jak kukurydza i soja w rejonach położonych bardziej na północ mogą wzrosnąć.

Jochum powiedział, że w jego regionie dzieje się to już teraz. Do 2000 r. nikt nie myślał o uprawie soi, ponieważ było tam zbyt zimno, ale w ciągu ostatnich 20 lat „stała się naprawdę ważną uprawą na naszej farmie, w naszym regionie”.

Dzieje się tak częściowo dlatego, że ocieplenie klimatu nieznacznie wydłużyło sezon wegetacyjny, a częściowo dlatego, że naukowcy opracowali odmiany, które rosną szybciej.

„W ciągu ostatnich pięciu lat uprawa kukurydzy w południowej Manitobie naprawdę się rozwinęła” – dodał.

Choć dostrzega większe zagrożenia i problemy bliżej równika, uważa, że ​​kanadyjscy rolnicy są w dobrej sytuacji, aby dostosować się do zmieniających się warunków klimatycznych, jeśli otrzymają odpowiednie wsparcie.

Jego grupa zabiega o zwiększenie inwestycji rządowych w nowe odmiany roślin uprawnych oraz o wprowadzenie polityki zachęcającej sektor prywatny do opracowywania nowych odmian.