Spróbowałem NAJBARDZIEJ ŚMIERDZĄCEGO jedzenia na świecie, które jest tak śmierdzące, że linie lotnicze zakazały jego spożywania

Ze wszystkich ekstremalnych wyzwań kulinarnych krążących w mediach społecznościowych surströmming jest z pewnością jednym z najstraszniejszych.

Surströmming, często określany mianem „najbardziej śmierdzącego jedzenia świata”, jest tradycyjną potrawą pochodzącą z północnej Szwecji , która pojawiła się w XVI wieku.

Danie to składa się z małych śledzi bałtyckich, które zostały namoczone w solance i pozostawione do fermentacji, a następnie zapakowane do puszki.

Proces fermentacji trwa w puszce – „kwaśnienie”, jak nazywają go Szwedzi – co powoduje wzrost ciśnienia i wybrzuszenie puszki.

W rybie Surströmming żyją żywe bakterie, które potrafią przetrwać w słonej solance, co dodatkowo zapobiega gniciu ryby.

Podobno surströmming pachnie jeszcze mocniej niż islandzkie danie z fermentowanego rekina 'hákarl', czy azjatycki owoc durian , który podobno pachnie jak zużyta skarpetka sportowa.

W rezultacie ten szwedzki przysmak został zakazany przez wiele linii lotniczych, w tym Air France , British Airways , Finnair i KLM.

Nie zniechęcony tym, zastępca redaktora naukowego MailOnline, Jonathan Chadwick, otworzył puszkę – i wkrótce tego pożałował.

Surströmming kupuję w Scandi Kitchen, szwedzkiej kawiarni i sklepie w piwnicy przy Great Titchfield Street w centrum Londynu.

Puszkę za 17,99 funta – zawierającą 400 g sfermentowanego śledzia – najwyraźniej należy cały czas przechowywać w lodówce.

To chyba pierwszy znak ostrzegawczy, bo żywność w puszkach zazwyczaj można przechowywać w temperaturze pokojowej.

Etykieta na półce informuje mnie, a raczej ostrzega: „To tradycyjny szwedzki fermentowany śledź – prawdziwy przysmak”.

„Zapach jest silny, często głosowany jako „najgorszy zapach na świecie” – ale smak jest przyjemny. Tak, naprawdę”.

Przeczytałam w Internecie, że surströmming należy otwierać na zewnątrz, ponieważ jego zapach utrzymuje się w pomieszczeniu przez wiele dni, a nawet tygodni.

Dlatego zabieram je do ogródka, zanim zabiorę się za otwieranie puszek.

Słyszałam też, że najlepiej otwierać surströmming w misce z wodą, ale nie zawracam sobie tym głowy – ale szybko tego żałuję.

Kiedy z puszki nagle wytryskuje mętny płyn, głośno łapię oddech – trochę jak moment rozrywający klatkę piersiową w „Obcym”.

I nie ma wątpliwości, że to najbardziej odrażający, cuchnący zapach, jaki kiedykolwiek poczułem. Myślę, że nawet Fat Ba****d z filmów Austin Powers miałby problem z jego opisaniem.

Wyobraź sobie najgorszego bąka, jakiego kiedykolwiek puściłeś, połączonego z zapachem niemytych części ciała oraz zapachem gnijących ryb i wodorostów, który czujesz w niektórych portach morskich.

To właśnie ta wyjątkowa kompozycja wydobywa się z ryby i otaczającego ją płynu, który teraz pokrywa moje dłonie i patio w ogrodzie.

Teraz muszę opłukać biedne rybki w zimnej wodzie – co w żaden sposób nie pomaga pozbyć się zapachu – a następnie oddzielić je od ości.

Zgodnie z tradycyjną szwedzką tradycją podaję rybę na surowo z gotowanymi ziemniakami, posiekaną czerwoną cebulą, chrupiącym płaskim chlebem i szklanką mleka, ale to w ogóle nie sprawia, że ​​mój posiłek staje się smaczniejszy.

Szwedzi twierdzą, że surströmming ma przyjemny smak – ale to całkowite kłamstwo.

Choć nieco bardziej znośny niż zapach, smak jest intensywnie słony i dziwny, jak lizanie czyjejś stopy po przebiegnięciu maratonu. Jest też nuta żelaza z mięsa i mnóstwo innych smaków, których nie potrafię określić.

Ale moja gehenna na tym się nie kończy; następnego ranka zapach surströmmingu nadal unosi się w kuchni, wzmacniany przez nieruchome letnie powietrze.

Około 12 godzin później w biurze MailOnline zaczęłam odczuwać objawy przypominające zatrucie pokarmowe – ból głowy, zawroty głowy, uderzenia zimna, dreszcze i nudności.

Tej nocy muszę się wypocić w łóżku, a objawy utrzymują się przez kolejne dwa dni.

Surstromming.com twierdzi, że jest to „mikrobiologicznie bardzo bezpieczny produkt” do spożycia – ale z pewnością każdy rodzaj surowej ryby niesie ze sobą większe ryzyko wywołania choroby niż gotowana, szczególnie w środowisku, w którym bakterie mają szansę się rozwijać.

Ogólnie rzecz biorąc, to nie tylko najgorsze wyzwanie żywieniowe, jakie zrobiłem, ale najgorsza rzecz, jaką kiedykolwiek jadłem. Dlaczego, u licha, Szwedzi jedzą to danie dla przyjemności, nie pojmuję.

Chyba wolę zjeść całego burgera Carolina Reaper, niż kiedykolwiek zbliżyć się do surströmminga.