27 żon Feli Kutiego (jedna próbowała go zabić w Barcelonie)

Wśród wielu legend otaczających postać nigeryjskiej supergwiazdy Feli Kutiego (1938-1997) jest jedna szczególnie intrygująca, która umiejscowia go w Barcelonie, a konkretnie w szatni Otto Zutza, gdzie w 1986 roku dał swój pierwszy (i jedyny?) występ w Hiszpanii.

Ojciec afrykańskiego śpiewu protestacyjnego i twórca Afrobeatu, tej urzekającej mieszanki jazzu, funku i nigeryjskich rytmów, która rozpalała parkiety taneczne na całym świecie, właśnie wyruszył w trasę koncertową po dwudziestu miesiącach spędzonych w więzieniu. Jego teksty były dosadnym potępieniem brutalności, korupcji, apatii, strachu i wad postkolonialnego społeczeństwa, a ten ostatni wyrok (odwiedził więzienie ponad 100 razy) był częścią serii represji, którymi kolejne rządy wojskowe próbowały go zastraszyć. Tym razem jednak pobyt w areszcie go wstrząsnął, a samozwańczy czarnoskóry prezydent był w kiepskim humorze, choć nikt z publiczności wypełniającej salę przy Lincoln Street nie mógł się tego spodziewać po trzech godzinach porywającej muzyki serwowanej przez potężny zespół.

Jeszcze bardziej niezauważone było to, co wydarzyło się na scenie, co skłoniło jedną z chórzystek do próby dźgnięcia go nożem pod koniec wieczoru. Przeszukuję archiwa gazet w poszukiwaniu wskazówek ukrytych w relacjach z koncertów, ale znajduję jedynie powody, by zabić felietonistów. W szczególności tego, który najwyraźniej pisał w gniewie, z rumieńcem rasistowskim tonem (aby podkreślić niewielki rozmiar sali, opisuje „wrażenie widoku dzikiego lwa dżungli zamkniętego w czterech ścianach. Można było docenić jego wygląd, połysk futra, a nawet głośność ryku”) i seksistowskim tonem (opisuje tancerzy jako „niezwykle atrakcyjne postacie o bardzo krągłych sylwetkach, które z pewnością doskonale wpisują się w afrykańską koncepcję glamour”). ).

Mówi się, że jeden z jego chórzystów próbował dźgnąć nożem wielką gwiazdę po koncercie w klubie Otto Zutz.

Wściekła tancerka rewiowa była jedną z 27 żon, które Fela Kuti poślubił za jednym zamachem w 1978 roku, rok po brutalnym ataku: tysiąc żołnierzy szalało w Republice Kalakuta, wyjętej spod prawa komunie Lagos, gdzie mieszkał i pracował. Często w bieliźnie, paląc jointy z marihuaną wielkości saksofonów. Doszło do gwałtów i pobić. Najbardziej druzgocący był fakt, że jego matka, którą uwielbiał, została wyrzucona przez okno i zmarła w wyniku odniesionych obrażeń.

Przeczytaj także

Funmilayo Ransome-Kuti była nauczycielką, polityczką i działaczką na rzecz praw kobiet, która uczyła ją, jak bronić się przed oprawcami. Nie mogła jednak nic zrobić, by powstrzymać syna przed jego przerażająco reakcyjnym zachowaniem wobec nich. Traktował je przemocą. Uważał je za gorsze i zasługujące na dominację. Tak po prostu było. Walczył o bardziej sprawiedliwy świat, ale nawet nie zastanawiał się nad uczuciami tych, którzy dzielili z nim życie. Porzucali go jeden po drugim, a po latach zaprzeczania zmarł na AIDS w 1997 roku, „dumny” z tego, że nazwano go seksistą .