PP nie zawiera przyjaźni

Czy Junts zerwie z PSOE? To pytanie zadawał sobie wczoraj rząd po tym, jak Rada do Spraw Ogólnych UE odroczyła decyzję w sprawie oficjalnego statusu Katalonii. Wydawało się, że możliwe jest osiągnięcie konsensusu wśród 27 państw w sprawie realizacji hiszpańskiej inicjatywy, ale ostatecznie, zanim można było zawetować opcje, postanowiono nie podejmować żadnych działań i czekać na kolejną okazję.

Pojawiły się obawy co do reakcji stron konfliktu, a także odpowiedzialności rządu za kolejne opóźnienie. To nie było tak. Junts unikał krytykowania władzy wykonawczej, a ta ostatnia odpowiedziała jednym ze swoich sztandarowych haseł : „Ciężko pracowaliśmy i staraliśmy się na wszelkie możliwe sposoby”. Celem jest teraz przywrócenie językom oficjalnego statusu na kolejnym spotkaniu europejskim, ostatnim pod przewodnictwem Polski, które odbędzie się pod koniec czerwca.

Juntom trudno będzie zapomnieć o „spiskach” PP przeciwko Katalończykowi.

Prawda jest taka, że ​​Junts nie kwestionuje zaangażowania rządu Pedro Sáncheza; Inną sprawą są „spiski” – jak określił je były prezydent Carles Puigdemont – które Partia Ludowa rozwinęła we wszystkich kancelariach, aby uniemożliwić, aby języki kataloński, galicyjski i baskijski stały się pełnoprawnymi językami w Unii Europejskiej. Intensywna kampania dyplomatyczna, w którą zaangażowana była także Vox, odniosła częściowy sukces – nie doprowadziła do żadnych weta, ale udało się w niej opóźnić głosowanie, pomimo intensywnych działań Hiszpanii, w które zaangażowany był prezydent Sánchez.

PP próbowała zakłócić stabilność rządu i wysadzić mosty, które PSOE otworzyła z Junts. Te partie są już słabe, a partiom postkonwergentnym coraz trudniej udowodnić swoim wyborcom przydatność paktu z Sánchezem, skoro amnestia nie została jeszcze w pełni wdrożona, a transfery imigrantów muszą jeszcze przejść przez Kongres.

Prawdą jest, że rząd zwlekał z procesem nadawania językowi katalońskiemu oficjalnego statusu i że jest to wynik porozumienia, na mocy którego Francina Armengol została przewodniczącą Biura Kongresu. Równie prawdziwe jest jednak stwierdzenie, że Alberto Núñez Feijóo wykorzystał europejską debatę na temat języka, aby podkreślić kruchość paktu między PSOE a Junts i podjąć próbę położenia kresu wszelkim możliwościom porozumienia między tymi dwiema stronami. Rzucanie przeszkód na drodze działań Sáncheza w Hiszpanii i kwestionowanie jego wpływów w Europie.

Sprzeciw PP wobec trzech współoficjalnych języków używanych w Europie jest uzasadniony, ale Juntsowi trudno będzie zapomnieć o tych „spiskach”. Relacje z Partią Ludową, choć niepłynne, uległy poprawie ze względu na porozumienie w sprawie modelu ekonomicznego i konsensus ideologiczny w głosowaniach Kongresu. Istniał punkt styczny, ale dla postkonwergentów przekroczono wszelkie granice, sprzeciwiając się kwestii zawartej w Statucie Katalonii i zatwierdzonej przez Trybunał Konstytucyjny.

Kilka miesięcy temu PNV zerwało również stosunki z Feijóo, ponieważ sprzeciwiał się on powrotowi siedziby PNV na wygnanie do Paryża. Teraz lider Partii Ludowej jeszcze bardziej skomplikował sytuację i zamknął drzwi przed Junts. Vox nadal jest postrzegany jako lider, potwierdzając swoje przywództwo na kongresie partii w lipcu przyszłego roku, kilka dni po tym, jak prawdopodobnie ponownie będzie dyskutowana przyszłość języka katalońskiego, baskijskiego i galicyjskiego w Europie.